Terug naar Finsterwolde

Door: Leo Wassing
Datum: 25 april 2018
Fotoserie: Feiko van der Veen

Maar liefst ‘32 hoofdprijzen’ staan op een regenachtige dinsdagavond in een kroeg in Groningen. De 70-jarige Arie Haan en de 72-jarige Jan Mulder hebben toch meer gemeen dan alleen prijzen. Naast de slechts 14 kilometer tussen de geboorteplaatsen van Haan (Finsterwolde) en Mulder (Bellingwolde) kwamen beide spelers uit voor Oranje. Haan kwam tot 36 interlands en zes doelpunten, terwijl Mulder in vijf interlands één keer tot scoren kwam. Dat is, hoe je het wendt of keert, bijna hetzelfde moyenne. Nog een opvallende gelijkenis: Haan en Mulder kwamen ooit uit voor WVV, Anderlecht en Ajax. Ook wonen beide oud-voetballers weer in het Noorden, daar waar alles begon.

Qua prijzen is de verhouding 21 – 11 in het voordeel van Haan. Als je het over uitgebrachte boeken hebt, scoort Mulder beduidend beter dan zijn provinciegenoot Haan: (minstens) 21 om 1. Juist dat ene boek van Haan werd op dinsdagavond gepresenteerd in Café Soestdijk, daar waar ooit prins Maurits en prins Bernard junior bij nacht en ontij in het café werkten. ‘Terug naar Finsterwolde’, is een boek over het voetballeven van Haan, uitgetekend door schrijver Jules van der Wardt.

Met Koningsdag in het vooruitzicht was het sowieso een Oranjegetint-gebeuren in Café Soestdijk. Op getoonde beelden in het café werd nog weer eens zichtbaar dat Haan een verpletterende indruk maakte bij Oranje tijdens het WK 1974 in Duitsland en WK 1978 in Argentinië. Of zoals Haan het totaalvoetbal van destijds omschrijft: “Het voetbal is niet alleen aan de bal, maar ook dat je goed beweegt.” Treffers van Haan tegen West-Duitsland en Italië toonden zijn klasse nog maar eens weer. Oranje had in Argentinië volgens Haan wereldkampioen kunnen worden, maar bondscoach Ernst Happel durfde het in de verlenging van de finale tegen het gastland niet aan om verder te gaan met Dick Nanninga en Ernie Brandts in de voorhoede. “Argentinië was daardoor de beter het laatste halfuur. Ik kan daar nog steeds pissig van worden”, zegt Haan.

Na een korte onderbreking met omlijstende muziek van Benni Drenth, onder meer bekend van Rock’n’rollband De Pompers uit Finsterwolde, werd het voor Sport in Stad-nestor Jan A. van der Veen tijd om “Haantje de voorste” en Jan Mulder weer bij zich te roepen. Mulder ging vervolgens in op de bijzondere band tussen de twee streekgenoten, waarbij het meer ging over de fysieke ongemakken dan het schitterende totaalvoetbal, waar ze ooit deel van uitmaakten. “We zaten samen bij Oranje in de selectiegroep van 1974”, deed Mulder toch een poging. “Rinus Michels gaf een wending aan de carrière van Arie: hij maakte hem libero. Michels maakte ook een grote wending met mij: hij stuurde mij naar huis. Jammer, want met mij hadden we misschien toch…ja er ontbrak een beetje Nieuwolda.”

Volgens Mulder had het boek dan ook beter ‘Met Arie Haan terug naar de tijd dat het Nederlandse voetbal nog het beste was” kunnen heten. “De Duitsers, met name Günter Netzer, keken op tegen de libero van het totaalvoetbal, van het ongenaakbare Oranje”, aldus Mulder. Het respect richting Haan was de hele avond groots. Zowel van Mulder als het publiek in Café Soestdijk.

Een goede vriend van Haan, poppenspeler Armand Schreurs uit Brussel sloot de avond op komische wijze af met een ware poppenkast. Zijn poppen konden het niet laten om vooral Mulder te wijzen op de uitgebreidere erelijst van Haan. Ook werd er door de poppen stilgestaan bij de ontslagvergoedingen van Haan. Een knipoog met Belgisch accent: kwaad kun je er niet om worden.

Haan is terug in het Noorden. Daar was alles begon. “Onze oh zo mooie provincie met oneindige vergezichten en prachtige wolkenformaties. Volgens mij zouden de mensen de schoonheid en vooral de ruimte meer moeten waarderen. Groningen, Stad en Ommeland, Ain Pronkjewail in Golden Raand: het zegt alles over daar waar wij graag zijn. Groningen, het voelt goed, ontspannen. Thuis na alle jaren van stress, moeten presteren met steeds de criticasters op de hielen.”