't Groningen Gevoel van...

...Elwin Baas

Ik sta gevoelsmatig minutenlang naar de overvolle tribunes te staren. Een uitbarsting van vreugde en verdriet splitst het stadion in tweeën. Ik luister met één oor naar de studio waar de wedstrijd wordt geanalyseerd. Opeens krijg ik een por in mijn rug. ‘Hier, drink op. Voor jou is het ook een feestje’, zegt een sponsor achter mij op de perstribune. Een plastic glas vol met bier lonkt, maar ik bedank. 3 mei 2015 is voor iedere voetballiefhebber uit Groningen een dag om nooit te vergeten.

Ik kom niet uit een sportief gezin; toch ging ik rond mijn zesde op voetbal bij WVV. Over mijn kwaliteiten kan ik kort zijn; geen bijzonder talent. Met mijn korte, ietwat dikke beentjes, was ik wel rap. Ik stond daarom vaak opgesteld als linksbuiten. Ik blonk niet uit qua techniek of inzicht en was meer een irritante, iets te praatgrage speler. Vooral bij de oudere jeugdteams werd ik met regelmaat, voor commentaar op de leiding, vroegtijdig naar de kleedkamer gestuurd.

Als knulletje van zes of zeven zat ik met open mond voor de televisie te kijken naar de Tour de France met commentaar van Mart Smeets. Ik wilde later Smeets opvolgen, schijn ik destijds weleens gezegd te hebben. Na de havo koos ik dan ook - niet geheel toevallig - voor de opleiding Journalistiek. En via mijn stages kwam ik terecht op de sportredactie van RTV Drenthe. Ook tijdens mijn studie Internationale Betrekkingen ‘beunde’ ik wekelijks vele uurtjes bij. Vlieguren maken langs de Drentse amateurvelden. Een prachtige tijd!

Sinds 2012 ben ik in dienst bij RTV Noord. Na een jaar Donar, wielrennen en FC Groningen kreeg ik de kans om fulltime de FC te gaan volgen. Een schitterende baan, en dat terwijl ik nooit FC-supporter ben geweest. Liep als klein jongetje nooit in een shirt van bijvoorbeeld Hennie Meijer of Milko Djurovski. Sterker nog, ik kwam zelden in een voetbalstadion. Via de krant en televisie volgde ik het landelijke voetbal desalniettemin op de voet.

Ik heb me wel eens afgevraagd of het normaal is. Nooit was ik fan van iets of iemand. Uiteraard heb ik wel een voorkeur als twee ploegen tegen elkaar spelen, maar idolaat of supporter ben ik nooit geweest. Ik kan meer genieten van een jonge speler die doorbreekt, Hans Hateboer bijvoorbeeld. Ik heb van heel dicht bij mogen meemaken hoe hij zich bij het eerste van FC Groningen ontwikkelde. Zijn eerste trainingskamp, zijn debuut, zijn prachtige transfer.

En dan kom ik terug op die bijzondere dag; 3 mei 2015. Als na rust Hans Hateboer in de ploeg komt voor Lorenzo Burnet, gaat mijn hart sneller kloppen. Een Groninger die kans maakt om na Velocitas een echte prijs met een Groninger club te winnen. Ik probeer me te verplaatsen in de familie Hateboer. Trots en spanning zullen bij hun overheersen. Iedereen weet hoe die wedstrijd in Rotterdam tegen PEC afliep. Iedere Groninger weet wat voor een volksfeest er losbrak. Iedere Groninger was overladen van trots.

Voor de eerste keer in mijn leven was ik echt trots op een sportgebeurtenis. Een voetbalclub uit mijn provincie won voor het eerst een echte prijs. Onze provincie was van Ter Apel tot Lauwersoog euforisch. Als trotse Groninger en sportliefhebber een dag om nooit te vergeten. En dat met een jonkje oet Beerta. Een jonkje dat maximaal anderhalf kilometer van mijn ouderlijk huis is opgegroeid.

Achteraf had ik dat biertje misschien wel moeten aannemen en proosten op dit bijzondere moment, want het kan zomaar nog een hele tijd duren voordat we weer kunnen proosten op een uniek Groninger voetbalmoment.