’t Groningen gevoel van…

…Diann Flokstra

‘Ruik je het ook?!’ Een vriendin uit Hoogkerk appte me begin september. Ja! Ik had het ook geroken. De geur doet me denken aan de herfst/warme truien/wollen sokken/met een dekentje op de bank en ga zo maar door. Een warm en vrolijk gevoel, een gevoel van Groningen, thuis. Mijn vriend Niels vindt het maar stinken. Duidelijk geen Hoogkerker.

Korfbal
Ik kom dus uit Hoogkerk. Opgegroeid naast het korfbalveld. Met twee korfballende ouders was er voor mij geen andere optie dan ook zelf te gaan korfballen. Eerlijk gezegd heb ik ook nooit anders overwogen. Ik heb bij KV Hoogkerk gespeeld in een team dat de hele jeugd bij elkaar gebleven is. Het hoogtepunt was het project ‘Road to Ahoy’ om de landstitel te behalen. Helaas zijn we in de kruisfinales tegen Dalto gestrand, maar de weg er naar toe was minstens zo bijzonder. Een tijd om nooit te vergeten. Na dit jaar heb ik de overstap gemaakt naar Nic.. Een betere keus had ik niet kunnen maken. Het is een hechte vereniging waar ik me meteen thuis voelde.

Utrecht
Na een half jaar bewegingswetenschappen aan de RUG besloot ik dat dit het niet voor mij was. Omdat de deadline voor het inschrijven van de studie fysiotherapie in Groningen al was verstreken, was de dichtstbijzijnde optie Utrecht. Ik heb het mooie Groningen achter me gelaten en ben verhuisd naar Woerden, waar ik eerst zes maanden bij de broer van mijn oma heb gewoond. Zo’n eerste periode in een nieuwe stad is het toch fijn om thuis te komen waar je nog iets van de Groningse taal hoort.
Samen met twee meiden die ik op de opleiding heb ontmoet vonden we een huis in hartje Utrecht. Daar heb ik drie jaar met veel plezier gewoond. We kwamen alle drie uit een andere uithoek van Nederland: Groot-Ammers (nabij Gorinchem), Winterswijk en Groningen. Dit bracht af en toe komische situaties met zich mee qua taalgebruik. Hoewel ik van studiegenoten te horen kreeg dat je niet kon horen dat ik uit Groningen kwam, keken mijn huisgenoten me regelmatig vragend aan wanneer ik bijvoorbeeld vroeg of ze een puutje hadden meegenomen.

Ook leverde het soms gevaarlijke situaties op om als Groningse in een vreemde stad te zijn. Al fietsende naar een tentamen naderden we een kruispunt met groen licht. Zoals ik thuis gewend was stak ik schuin over, waardoor ik bijna aangereden werd door een auto. Wist ik veel dat wij in Groningen als enige alle fietsers tegelijk laten oversteken op een kruispunt..
Tijdens mijn periode in Utrecht ben ik altijd blijven korfballen bij Nic.. Wat betekende dat ik twee keer per week terug ging om te trainen en te spelen. Hierdoor heb ik altijd met een been in Groningen gestaan en met het andere in Utrecht. Na 3.5 jaar was ik het reizen zat en heb mijn afstudeer stage in Helpman gelopen. Ik ben in de Wijert samen gaan wonen met Niels.

Wereldreis
Toen ik Niels ontmoette had hij het al over een verre reis die hij zou gaan maken. Ik ben enorm blij dat hij dat even heeft uitgesteld toen ik in beeld kwam. Na mijn afstuderen hebben we onze backpacks gepakt en zijn we vertrokken. Tijdens de reis zijn we op de meest fantastische plekken geweest en heb ik schitterende dingen gezien met een constant zomers zonnetje.

Na een half jaar weg miste ik toch de Groningse tongval, de stoplichten die tegelijk op groen springen en vooral de geur, die heerlijke geur. Ondertussen ben ik weer in Nederland en lig ik met een warme trui en wollen sokken onder een dekentje op de bank genietend van de Groningse herfst.