’t Groningen Gevoel van...

...Wim Meijer

Willem Pieter Meijer is de naam. Kortweg Wim. Ik ben met veel kabaal geboren op 17 augustus 1980 in Hoogezand en woon er nog steeds. Tegenwoordig met m'n partner Nanja Bos afkomstig uit Stadskanaal. Wij vormen dus een echt Gronings stel. M'n pa is Pieter Klaas Meijer. M'n ma is Ina Klaaske Maring. M'n broertje is Kor en m'n zusje heet Marleen. Ik maak deel uit van een bakkersgeslacht. Bakkerij Meijer is ontstaan in 1953. Opgericht door m'n opa Willem Eisse. M'n pa is hem opgevolgd en nu is Kor de baas van de bakkerij in Hoogezand en zaken in Helpman en Veendam. Mijn werkplek is Groningen in het hartje van de Stad run ik de toko Stadsbakker Meijer met zeven medewerkers. Nanja doet de administratie en personeelsmanagement en is in het dagelijks leven adviseur leefomgeving en omgevingsrecht. Zij is tegenwoordig door haar bedrijf BugelHajema uit Leeuwarden gedetacheerd bij de gemeente Midden-Groningen afdeling Muntendam. Vlak bij huis dus.

Hoewel m'n pa een verdienstelijk volleyballer was heb ik vroeger voor voetbal gekozen. Keeper was ik bij HS '88. Dat ging wel aardig. Toch heb ik een uitnodiging voor de Groningse jeugdselectie naast me neer gelegd. Ik ben gaan studeren aan de Bakkersvakschool in Wageningen. Die studie duurde vier jaar inclusief stages bij bakkerij Borgesius in Stadskanaal en bakkerij Hoekstra in Bedum. Ik heb daarna eerst bij m'n pa gewerkt en heb zeven jaar geleden Stadsbakker Meijer in de Oude Kijk in't Jatstraat geopend. Het was de eerste jaren flink aanpoten. Ik reed zes dagen per week om vijf uur 's ochtends in m'n Mini Cooper vol brood vanuit Hoogezand naar Stad. Om een uurtje of twee ging ik even naar huis om te eten en een tukkie te doen. Van vijf tot acht was in terug in m'n bakkerij. Dat ritme heb ik nog steeds. Feitelijk ben ik alleen op zondagmiddag een paar uurtjes vrij. Ik kan het opbrengen omdat de bakkerij mijn alles is naast Nanja natuurlijk.

De zaken marcheren nu goed. De Mini Cooper is al lang geleden vervangen door een mooie zilvergrijze bestelbus. We produceren pakweg veertig soorten brood. Een deel daarvan komt uit Hoogezand. De rest maken we zelf in een grote oven van vier verdiepingen. Er komt heel wat bij kijken, maar het is telkens weer machtig mooi werk. Die paar uurtjes vrij op zondagmiddag breng ik vaak liggend door op de bank. Natuurlijk samen met Nanja en lekkere hapjes en biertjes. Dan kijken we naar de Formule 1. Ik ben een hartstochtelijk fan van Max Verstappen. Ooit zal hij wereldkampioen worden. Snelle boys in bolides en mooie pitspoezen vind ik machtig mooi. Nanja ietsje minder, grapje. De Moto GP ben ik ook een fan van. Zelf heb ik een Suzuki GSRX 750. Helaas heb ik te weinig tijd om met regelmaat te toeren. Als ik ga ben ik te zien in de kop van Groningen en Friesland. Van Hoogezand richting Eemshaven, Lauwersoog en dan Friesland in. Wijdse gezichten en prachtige korenvelden. Het is fascinerend hoe mooi het daar is. Ik kan enorm genieten van de vrijheid op de motor. Even de kop helemaal schoon krijgen.

Historische gebouwen in Stad vind ik ook indrukwekkend. Groningen kent een ideale mix van burgers en studenten. Als er geen studenten zouden zijn was Groningen een dorp als bijvoorbeeld Assen of Emmen. Als kind ging ik met m'n ouders altijd naar Stad om kleren te kopen. Dat vond ik prachtig. Verderop in het leven was het bier drinken in de binnenstad. Ik lustte er wel pap van. Als we naar dancing Pruim gingen in Zevenhuizen of naar dancing ZAK in Ulsen vlak over de grens bij Coevorden was ik meestal de BOB. Stappen komt er niet meer van als je in het holst van de nacht aan het werk moet. Ik heb er geen problemen mee.

Ik kom af en toe bij Donar als de arbeid het toelaat. Daar heerst altijd een fantastische sfeer Sponsor ben ik van Donitas, Aegir, Gyas en Sport in Stad. Ik zou me geen ander leven kunnen voorstellen zoals het nu gaat. De bakkerij is m'n passie en Nanja m'n grote liefde. En Stad en Ommeland horen gewoon bij mij. Ik ben er trots op dat ik een Groninger ben en kan me niet voorstellen dat ik ineens de benen zou nemen. Ik voel me hier enorm thuis. Het is toch machtig mooi dat verreweg de meeste mensen hier van het slag zijn, doe maar gewoon dan doe je gek genoeg. En als het even tegenzit zeggen ze Kop d'r veur. Dat is ook mijn instelling. Kortom, I'm proud to be ain Grunninger!