’t Groningen Gevoel van...

... Marc Materek

Fotografie: Archief Jan Kanning

Trainer/Coach GHHC Groningen dames 1 / Technische Staf (Jeugdopleiding) Hockeyclub GHHC Groningen / Assistent Trainer KNHB Meisjes Opleidingsteam (U14) / Leercoach KNHB / Begeleider districttrainers KNHB district Noord

Vanzelfsprekend vind ik het een eer en een uitdaging om mijn “ Gevoel van Groningen” met jullie te mogen delen. Als ik lees wie mij al zijn voorgegaan op deze plek dan zie ik mensen die stuk voor stuk een echt sporthart hebben. Beslist geen straf om mij bij deze mensen te voegen! Maar dan komt het: Je bent er klaar voor! PC aan, kopje koffie erbij en dan… Niets. Want wat is nou eigenlijk mijn gevoel van Groningen? Ik kom er niet zo makkelijk op.

Ik kan wel vertellen wat het in ieder geval niet is. Het zit hem niet in de gebouwen, straten of het Noorderplantsoen (hoewel mooi). Ook zit het voor mij niet in het verleden of de rijke (sport)historie die we als provincie hebben. Het ligt sowieso niet echt in mijn aard om steeds maar achterom te kijken. Mocht u hier dus een overzicht van mijn eigen verleden verwachten dan moet ik u teleurstellen. Maar u bent welkom om me daar eens naar te vragen.

Nee, ik merk vooral dat mijn gevoel van Groningen continu in beweging is en juist naar de toekomst gericht is. Dit komt denk ik deels ook doordat we met de dames sinds dit seizoen in de Hoofdklasse hockeyen. Dit heeft voor ons allerlei deuren geopend. Zo maken we nu ook deel uit van de Energy Valley Top Club. Van Lycurgus hebben we al twee wedstrijden bijgewoond. We zijn van plan om ook van de andere aangesloten clubs wedstrijden te gaan bezoeken. Dit werkt voor ons inspirerend. Omgekeerd weten de andere sporters ons ook te vinden. Hierdoor besef je steeds meer: Groningen is een echte topsport stad.

Terug naar GHHC dames 1 en onze promotie naar de hoofdklasse. De intentie van deze promotie moet niet zijn dat het maar bij een seizoen blijft. Presteren op het hoogste hockeyniveau in Nederland mag niet hetzelfde worden als de kans op een volgende elfstedentocht. We zijn in dit geval niet overgeleverd aan de grillen van de natuur maar hebben zelf veel invloed.

We moeten echter wel beseffen dat GHHC een relatieve nieuwkomer is op een gebied waar andere sporten al de nodige ervaring hebben. Denk hierbij aan FC Groningen of het eerder genoemde Lycurgus en natuurlijk Donar. Zij weten wat er komt kijken bij spelen op het hoogste niveau. Wij beginnen dat nu te ontdekken. Als het gaat om handhaving van onze dames in de hoofdklasse, gaat dat veel vragen van team, staf en club. Een grote uitdaging. Een uitdaging die mij een geweldig gevoel geeft. Op dit moment doen we het fantastisch, zowel outdoor als indoor. Maar we hebben nog niets. Het is zo ontzettend belangrijk om steeds winst te blijven halen uit je eigen prestatie en niet weg te zwijmelen in de uitslag, de stand of het resultaat.

Als ik het breder trek: Hoe zorgen we met elkaar voor de ideale omstandigheden waarin spelers en speelsters worden opgeleid om het beste uit zichzelf te halen. Wat hebben we daarvoor nodig? Met andere woorden: Hoe zorgen we ervoor dat niet alleen een dames hockeyteam uit het Noorden Hoofdklasse speelt, maar ook andere teams en hockeyclubs een steeds hoger niveau bereiken? En misschien belangrijker nog: Daar ook weten te blijven? Volgens mij hebben we dan elkaar nodig. Clubs, Gemeenten etc. Mensen die elkaar iets gunnen en begrijpen hoe belangrijk sport is en kan zijn voor de sporters. Samen doelen stellen en eraan werken… Richting een mooie topsporttoekomst.

Kijk, dat wordt nou mijn gevoel van Groningen…