‘t Groningen gevoel van...

... Jan Jouke Flokstra

Beeld: Eigen archief

Ik ben geboren in Fochteloo, een gehucht in Friesland op de grens met Drenthe. Mijn grootouders waren van oorsprong boeren. Mijn vader raakte een nier kwijt en mocht geen zwaar werk doen. Als dat wel het geval was geweest was ik misschien ook wel boer geworden. Hij werd boekhouder. Ik niet.

Al op jonge leeftijd zijn we verhuisd richting de stad Groningen. Ik heb een deel van mijn jeugd doorgebracht aan de Wilgenlaan in Paddepoel. Ik voetbalde destijds bij Groninger Boys, als keeper of als spits. Het keepen ging me redelijk af, maar was toch niet echt mijn passie.

Mijn ouders verhuisden naar Winsum toen ik in Klas 5, wat nu groep 7 is, zat. Het werd van het aanroepen van de onderwijzer van 'meneer' naar 'meester', van Nederlands naar plat Grunns. Ik kwam via een klasgenootje in aanraking met korfbal. Of ik een keertje mee wilde doen. Ik was het voetballen wel een beetje zat. We hadden het jaar ervoor niet een geweldig team en als keeper kreeg je van de schuld van het verlies. Ik wilde dus wel eens wat anders proberen.

Nu had je in Winsum twee lagere scholen. De Borgschool en De Piramiden. Van de leerlingen van de borgschool ging bijna iedereen op korfbal. Meester Schuuring was daar hoofdonderwijzer en destijds zeer actief bij DWA, de plaatselijke korfbalvereniging, betrokken. Ik zat op de Piramiden, slecht 1 meisje uit mijn klas korfbalde. Aan Janita Hoogeveen heb ik te danken dat ik die wereld verzeilt ben geraakt.

Al snel werd het hele gezin verknocht aan het spelletje. Mijn helaas veel te vroeg overleden zusje Klasien speelde, maar heeft vooral haar steentje bijgedragen aan alles wat de jeugd te maken heeft. Mijn moeder heeft wel gespeeld in de veteranen. Ze is vooral mijn trouwste en fanatiekste supporter. Toen en nu nog steeds. Helaas laat haar gezondheid het niet meer toe bij alle wedstrijden van kind of kleinkinderen aanwezig te zijn. Mijn vader is een groot aantal jaren voorzitter geweest.

Dat korfbal een familie sport is, is algemeen bekend. Afgelopen jaar had ik naast mijn zoon Tim, zijn vriendin Roos, Niels (vriend van mijn dochter Diann) en nicht Anneke van Dijk als teammanager bij de selectie. Mijn vrouw Carla is zeer actief bij Hoogkerk.

Het waren fantastische jaren bij DWA. De glorietijd van de club. Ik speelde al op 15 jarige leeftijd in het eerste. We hadden een fantastische ploeg en hebben het destijds tot de overgangsklasse geschopt. Ik had een vast trainingsmaatje, Ina Julsing. Zij, Jan Kooijinga en ik vormden meestal een vaste combinatie in de vaksamenstelling. Het grappige is dat als Jan en Ina op de tribune zijn bij een wedstrijd van Nic. ik nog steeds iets heb van "vak compleet!"

Ik speelde destijds ook in vertegenwoordigende teams. Als je dan goed presteert val je natuurlijk op bij hoger spelende clubs. Ik werd dus benaderd om voor Dos'46 te korfballen. Ik had mijn studie in Groningen aan de ALO afgerond en woonde inmiddels ook in Groningen. Vanuit Groningen reed ik met Liena Pinkster mee naar Nijeveen. Trainer Herman van Gunst. Een andere nieuwkomer bij Dos was Henk-Jan Mulder. Het was het laatste jaar dat er op het veld in 3 vakken werd gespeeld, dat was mijn geluk. Ik kon daardoor even wennen aan het nivo en zo in de zaal ook een basis plek veroveren. Op het veld speelden we overgangsklasse. Destijds was dat het één na hoogste niveau, het doel was om te promoveren naar hoogste niveau. Van de veld wedstrijden van destijds zijn me vooral de wedstrijden tegen Nic. bijgebleven, tegen Wim Bruinslot. Mooie duels, fanatiek, hard, maar met veel respect voor elkaar. Nog altijd is het leuk hem weer eens te ontmoeten. Ik heb 4 jaar bij Dos'46 gespeeld. Mooie tijd.

Nog steeds wordt ik aangesproken door mensen die destijds net over het muurtje van de Grifte side konden kijken en zagen hoe ik voor elke wedstrijd het publiek opzweepte om vervolgens de korf even aan te tikken. Het zijn nu allemaal volwassenen die ik niet meer herken, maar het is leuk dat ze me nog altijd zo herinneren.

Mijn trainerschap bij eerste teams begon al toen ik speelde bij DWA. Mijn eerste club was Hoogkerk. Inmiddels jaren later staan er een mooi aantal clubs op mijn palmares. Hoogkerk (3x), DWA, Rodenburg, V&V, ASKO, VDW,Dos'46 (2x), Nic. In de tijd dat ik zelf bij Dos'46 speelde was ik 7 dagen in de week met korfbal bezig. Bij elke club heb je wel hoogte en dieptepunten. Maar echte hoogte punten sportief gezien waren toch wel het winnen van de Europa Cup in Lissabon met Dos'46, het spelen van Ahoy met Dos'46, het winnen van PD duel van Dos'46 met Nic., het halen van de play-offs met Hoogkerk A1. Nu ben ik al weer 8 jaar aan Nic. verbonden. Eerst als jeugdcoördinator, daarna als trainer van tweede selectie en de laatste 5 jaar als trainer bij de selectie. Komend jaar zal dat voor het eerst als hoofdtrainer zijn. Een mooie uitdaging. Volgend seizoen hebben we een jonge enthousiaste groep. Ze zullen veel moeten leren. Of we de playoffs halen? Dat is niet het primaire doel. Groei is het codewoord. Het jaar daarop zal geoogst moeten worden.