’t Groningen Gevoel van...

... Richard Fluri

Op 11 jarige leeftijd ben ik samen met moeder, broer en zusje in Groningen komen wonen en is langzamerhand de liefde voor de stad gegroeid. De rode draad is de binding met de sport en sportclubs in de stad.

Voetbal/ Be Quick 1887
Vanuit het Brabantse Son en Breugel kwam ik ineens in een grote stad wonen. In de wijk Selwerd heb ik een hele mooie jeugd beleefd. Zodra we uit school kwamen was het voetballen op ons pleintje en later op een grasveldje in de buurt bijna vaste prik. Omdat mijn ‘oom’ Nico Wiersum lid was van Be Quick, ben ik automatisch bij deze (zo begreep ik later) historische oude club terecht gekomen. Na mijn eerste jaar in de D2 bij Be Quick, heb ik altijd in de selecties mogen spelen en met een vaste groep heb ik de gehele jeugdopleiding van Be Quick doorlopen.
In de jeugd/tienerjaren was voetbal voor mij het belangrijkste in mijn leven. Ik bezocht naast mijn eigen cluppie Be Quick ook vaak de thuiswedstrijden van FC Groningen in het Oosterpark.
Sinds de FC in de Euroborg speelt, probeer ik regelmatig aanwezig te zijn bij wedstrijden en mocht getuige zijn van de bekerfinale in de Kuip vorig jaar.
Een aantal fantastische jaren in het eerste elftal van Be Quick 1887, ik heb er 14 jaren mogen spelen, heeft me veel gebracht. Niet alleen prestatief hebben we een hele mooie tijd gehad (van 2e klasse naar hoofdklasse), maar vooral de vriendschappen die ik daar heb opgedaan. De clubliefde heeft mij nu zelfs recent tot trotse voorzitter van deze prachtige club gemaakt.
Be Quick is duidelijk één van de redenen dat ik zeer gehecht ben aan de stad Groningen.

Andere sporten
Mijn middelbare schooltijd heb ik doorgebracht op het Heymans College, in die jaren gevestigd in het centrum van de stad aan de Sint Jansstraat. Daar kwam ik ook in aanraking met de basketbalsport en ben ik Donar gaan volgen. Ik kan me herinneren dat ik in die tijd nog eens voor 55 gulden een seizoenkaart heb gekocht, wat voor mij toen wel heel veel geld was.
Sindsdien altijd Donar blijven volgen en in afgelopen jaren een vaste plek op de tribune.
Ook met vriendjes bezocht ik in die tijd de IJshockeywedstrijden van GIJS in het Stadspark. Het was niet zo dat ik zelf gek was op deze sport, maar het was wel altijd een beleving om daar naar toe te gaan.
Inmiddels ben ik ook al jaren lid van Tennisvereniging GLTB. Het tennispark is gelegen in de wijk Coendersborg, volledig omsingeld door huizen. Een prachtige locatie en een sfeervolle club. Ook hier is mijn sportplezier en netwerk vergroot.

Uitgaansleven
In de B-junioren begon het stappen en leerde ik ook deze kant van de stad kennen. De discotheken De Jolly Joker en Cachet waren in die tijd ‘ the place to be’.
Het bruisende uitgaansleven was ook zeer aantrekkelijk tijdens mijn vervolgstudie aan de Hanzehogeschool in Groningen. Naast sport een bindende factor voor de stad Groningen.

Werk
Na mijn studie ben ik als trainee aan de slag gegaan bij de ING. Ik heb behoudens een heel kort uitstapje naar de Drechtsteden altijd in de 3 Noordelijke Provincies op diverse plaatsen en functies gewerkt. Dit maakt mogelijk dat ik altijd in Groningen kon blijven wonen. Ik merk in de contacten met mijn collega’s en klanten uit den landen dat ik vaak mijn stad en cluppie aan het promoten en soms ’verdedigen’ ben. Veel mensen geven overigens aan dat ze de stad Groningen ook super leuk vinden om te bezoeken.

Wat is dan mijn Gronings Gevoel?
Volgens mij is het een resultante van bovenstaande stappen in mijn leven. Ik ben veel meer dan mijn broer en zusje geworteld in de stad. Er is altijd wel iets te beleven in onze studentenstad. Ik ervaar op dit moment samen met mijn vriendin Agatha veel geluk en plezier in mijn activiteiten bij mijn voetbalclub Be Quick 1887, bij onze tennisclub GLTB en bij het kijken bij de hockeywedstrijden van mijn dochter bij GHBS. Alle 3 superleuke verenigen, waar ik me erg thuis voel.
Mijn Groningen Gevoel zorgt ervoor dat ik gewoon trots ben op onze stad!