't Groningen gevoel van...

...Diana Woudstra

De meeste mensen beginnen hun verhaal met ik ben op …-leeftijd begonnen met handballen/sporten bij … Ik niet, als baby/kleuter lag ik te slapen in de bus van de heren V&K waar mijn vader handbalde, voor de ouderen onder ons vroeger had je boven de zitplaatsen van die hangnetjes voor bagage. Daar lag ik heerlijk te slapen, waarschijnlijk de reden dat ik zo goed kan slapen in auto bus of vliegtuig. Vele verhalen hoor ik dan ook nog steeds als ik bij mijn ouders op bezoek ben, gelukkig heb ik ze al vaak gehoord maar het blijft mooi.

Zo ook die keer dat mijn vader in Utrecht moest spelen en ik mee mocht, mijn moeder bleef thuis op mijn broertje passen. Tijdens de wedstrijd liep mijn pa naar de kant, lichtelijk in paniek, en riep naar coach Menninga; sorry ik moet even Diana boven van de tribune halen om vervolgens gewoon weer verder te handballen.

Het handballen is me dus met de paplepel ingegoten, dus niet zo raar dat ik tot mijn 40ste actief heb gehandbald en tot 2 jaar geleden in het trainersvak bij E&O heb gezeten. Naast het handballen heb ik in mijn jeugd aan judo gedaan bij Bob Zuidland, hiervoor trainden wij met een klein select groepje aan de paradijsvogelstraat in Groningen. Helaas net geen zwarte band gehaald, ik heb op een gegeven moment een keuze moeten maken handbal of judo, beide was teveel van het goede.

In ben geboren in de Semarangstraat waar mijn ouders woonden met mijn opa en mijn tante, daarna verhuisd naar Winschoterdiep, Centaurstraat, om vervolgens te verhuizen buiten de stad. Samen met mijn ouders en broertjes Remo en Marten zijn we toen verhuisd voor de ruimte naar het dorp Ten Boer, daar heb ik tot mijn 19e een mooie jeugd gehad. Op 19-jarige leeftijd ben ik gaan samen wonen met Jans Abbingh, en hebben we gewoond aan de Saffierstraat in Vinkhuizen, daarna Kremersheerd en toen samen met onze dochter Lois Abbingh (2 jaar) terug naar de ruimte van Ten Boer naar de Poldermolen.

Op 16-jarige leeftijd ben ik in dames 1 terecht gekomen op de linkerhoek, daar waar Dirkje Hartmans geblesseerd raakte kwam ik voor haar in de plaats. Samen heb ik jaren gehandbald met Jeanine Abbingh mijn schoonzus en Sandra van Bergen Sylvia Heinen en vele anderen natuurlijk. Zo’n 6 jaar heb ik in de eredivisie gehandbald, toen zijn wij gedegradeerd naar de eerste divisie onder leiding van Rene van Mulken (Den Haag).

Wij moesten bij Mosam (Maastricht) winnen om in de ere divisie te blijven, dat hebben we keurig gedaan twee bussen mee met supporters, gezellig was het zeker. Helaas verloor Quintus (stonden zelf bovenaan) van de onderste waardoor wij degradeerden. Geweldig gezellige terugreis gehad, maar de volgende dag had ik een dubbele kater helaas.

Op 12-jarige leeftijd is Lois gescout door Joop Fiege van E&O en zijn wij Jans ik Lois en Zoe met zijn allen verhuisd naar Emmen. Zelf ben ik bij E&O assistent trainster van John Ettekoven en later van Joop Fiege geworden, en heb ik het Dames 2 van E&O gecoacht, ook trainde ik nog het kabouterteam van Zoe, m.a.w. we waren een lekker druk sportief gezin.

In 2015 heb ik de dames 1 van E&O overgenomen van Henk Jan Ottens en samen met mijn begeleider Bert Moesker hebben we destijds de kampioenspoule gehaald. We zijn uiteindelijk 5e van Nederland geworden. Een jaar later hebben we het een stuk moeilijker gehad maar wel in de eredivisie gebleven. Tot 2 jaar geleden het jeugdteam waar Zoe in keepte getraind en gecoacht en nu met pensioen. Lekker op de tribune en voor de TV naar mijn kinderen kijken, heerlijk.

Diana Woudstra