’t Groningen Gevoel van ...

...Evelien Kuiper

Zonder Groningen zou ik niet op deze aardbol zijn geweest. Mijn ouders ontmoetten elkaar tijdens hun studie Bedrijfskunde in Groningen. De vonk sloeg over op de Meikermis. Mijn vader, een echte Groninger, veroverde het hart van mijn moeder, geboren in Groningen maar getogen in de Randstad. Op 7 juni 2000 werden mijn tweelingzusje Marjolein en ik geboren in het inmiddels gesloopte gedeelte van het Martini Ziekenhuis. Opgroeien deed ik echter in Leek, dichtbij de stad.

Sport heeft altijd al een groot deel van mijn leven uitgemaakt. Het begon met turnen, vervolgens werd het tennis en zelfs de paarden van de HJC manege in Tolbert moesten eraan geloven. Ondertussen was mijn tweelingzusje Marjolein begonnen met atletiek. Het duurde niet lang voordat ik haar volgde. Marjolein was een echte alleskunner. Zij blonk op alle onderdelen uit. Ik kwam echter nooit heel ver in de verspringbak, kogels hoefde je al helemaal niet mee aan te komen zetten en sprinten deed ik alleen goed als er een paard bij de finish stond die ik kon aaien (die stond er nooit). Gelukkig had de atletiek maar 1 onderdeel nodig om mijn hart te stelen: het rondjes rennen. Niet alleen had ik hier veel plezier in, ik bleek ook nog talent te hebben. En zo startte mijn grote hardloopavontuur.

Hoewel het allemaal begonnen is op het kleine atletiekveldje in Roden, werd het avontuur al snel voortgezet op de grote atletiekbaan in Groningen. Het tripje van Leek naar het Stadspark legde ik zo meerdere malen per week af. Ik vond de grote stad al snel geweldig en in groep 7 wist ik al zeker dat ik naar de middelbare school in Groningen wilde. En zo geschiedde. In de eerste weken van klas 1 werd het halfuurtje in buslijn 3 in no-time een gewoonte van alledag. Ik genoot erg van de vrijheid die de stad bood en het duurde niet lang voordat ik er mijn weg goed kon vinden.

Mijn hardloopavontuur heeft veel bijgedragen aan mijn Groningen gevoel. Op mijn vijftiende ging ik trainen bij het RTC Noord Atletiek in Groningen. Dit was het begin van een fantastische tijd, waarin ik de mooiste en gezelligste trainingen heb gelopen en ook nog eens mijn vriend heb ontmoet. Samen met ‘de lange boys’ (de MILA lopers) heb ik heel wat kilometers door de Onlanden en Kardinge afgelegd. Inmiddels zit ik voor mijn tweede jaar bij het Team4Mijl in Groningen. Hoewel de afgelopen twee jaar voornamelijk in het teken hebben gestaan van revalideren na een blessure, train ik iedere dag met veel plezier bij het team. Het delen van dezelfde passie met een groep gemotiveerde atleten houdt me ook scherp en hongerig.

Ik voel me thuis in Groningen en met mijn hardloopteam, vrienden en familie om de hoek was de keuze snel gemaakt om ook in Groningen te gaan studeren. Een kamer in Groningen was snel geregeld. Zo kreeg ik de kans om nu ook in mijn lievelingsstad te gaan wonen. En dat bevalt heel goed! Vanaf mijn kamer ontdek ik tijdens mijn duurlopen nog steeds weer nieuwe stukjes stad. Groningen heeft mij veel gebracht. Liefde, vriendschap, een leuke studie en veel mooie trainingen. Wie weet wat de toekomst nog gaat brengen, maar mijn avontuur in Groningen is nog lang niet afgelopen.