‘t Groningen Gevoel van ...

... Marit Dopheide

Foto's: (c) Maureen Rots en Bjorn Paree

ERELIJST
GOUD NK 400m Amsterdam
BRONS met Oranje 4x400m EK Helsinki
GOUD met Oranje 4x400m EK Indoor Torun

Ruim dertig jaar geleden kwam ik ter wereld, op maar liefst 12.000 kilometer afstand van Groningen. Hoewel ik er geen actieve herinneringen aan heb (Rutte, 2021) , groeide ik mijn eerste levensjaar op in Chili. Al snel verhuisden we naar Nederland en kwam ik te wonen in het mooie Twente. Enschede wel te verstaan. Daar kwam ik op jonge leeftijd, ik was een jaar of zes, in aanraking met mijn eerste grote liefde: de atletieksport.
Eind middelbare schooltijd begon de zoektocht. Op zoek naar een plek waar ik goed kon trainen én studeren. We gingen het hele land af; Utrecht, Wageningen, Amsterdam en natuurlijk Groningen. Vanaf het eerste moment voelde Groningen gemoedelijk en vertrouwd. Misschien wel omdat het net als in het oosten van het land zo lekker overzichtelijk was. De keuze voor Groningen was dan ook snel gemaakt. Ik ging trainen bij Team 4 Mijl. Een groep fanatieke leeftijdsgenoten die later vrienden voor het leven werden. Het klinkt cliché maar ik voelde mij thuis in Groningen. ’s Ochtends lekker op het fietsje scheurend door de stad naar college (niet raar opkijkend als er nog studenten strompelend de Blauwe Engel uitkwamen), ’s middags vaak studerend in de CMB om daarna weer op de fiets te springen richting het Stadspark om te trainen. Lekker overzichtelijk dus.
Na vijf mooie jaren Groningen ging ik de stad verlaten. Op zoek naar een plek waar ik mijn atletiekcarrière verder kon ontplooien. Ik ging trainen op Papendal en verhuisde hiervoor naar Arnhem. Ook een mooie stad, maar waar je minder snel ‘even’ op je fietsje van A naar B ging. Waar het Emmaviaduct in Groningen ongeveer de grootste bult is, kun je in Arnhem bijna geen vlak stuk asfalt vinden. Ook de gemoedelijkheid van een echte studentenstad miste ik soms. Een sfeer die lastig te omschrijven valt. Natuurlijk kwam ik soms terug in Groningen. Zo moest en zou ik mijn afstudeerfeest in Groningen houden. Samen met een vriendin huurde ik een kroegje af. Een onvergetelijke avond waarbij ik ook mijn Arnhemse vrienden kennis kon laten maken met het Groninger gevoel.
Eind 2019 maakte ik de keuze om weer te gaan trainen bij Team 4 Mijl. Iets wat ik eerder niet voor mogelijk had gehouden. Een keuze die grotendeels gebaseerd was op het vertrouwde gevoel. Hoewel ik niet weer in Groningen ben gaan wonen, train ik wel weer zo’n twee keer per week in het Stadspark. Nu kom ik echter niet per fiets maar met de auto. Zodra ik dan vanaf de A28 de Martinitoren en de Gasunie zie opdoemen, geeft dat een behaaglijk gevoel. Groningen is een speciale plek, een plek waar ik altijd met veel plezier naartoe zal blijven gaan!