‘t Groningen gevoel van ...

... Piet van Dijken "Grunn mien Stad"

Groningen, Grunn mien Stad, ik hol van die, dat is ja zo duudlek als wat. Dit is een strofe uit een bekend lied van de Groninger zangeres Lianne Abeln, waarin zij met volle overtuiging haar liefde voor de stad Groningen laat horen. En Lianne Abeln is gelukkig niet de enige die op deze wijze blijk geeft van haar affiniteit met Stad, ook zonder het voorvoegsel ‘de’ weet elk en een dat het hier wis en waarachtig wel over Grunn gaat. Tot aan de dag van vandaag is Groningen een populaire plek om te wonen. Al in 2017 wordt duidelijk dat het wonen in Stad steeds meer de kant op gaat van exclusiviteit, wat inhoudt dat er voor veel mensen de kans om in Groningen te wonen alsmaar kleiner wordt, dit in tegenstelling tot vroeger tijden, waarin de stad juist de plek was voor de meer armere onder ons. Het kan verkeren.

De ommezwaai geldt zowel voor de binnenstad als ook voor de wijken. Ruim twee jaar eerder luisterde ik al naar de wethouder van Ruimtelijke Ordening van Stad, Roeland van der Schaaf, met in het achterhoofd de gedachte dat Groningen steeds een beetje meer op een heuse Big City gaat lijken. Want wat te denken van de toenmalige uitspraken van Van der Schaaf? Om een woning te kunnen kopen in de stad Groningen moet je van wel van heel goede huize komen. Het is voor de meeste mensen namelijk schier onmogelijk om momenteel een huis aan te schaffen in Stad. Minder aanbod en stijgende prijzen zijn hiervan de voornaamste redenen. Op mijn vele fietstochten door stad en provincie valt het me vooral op dat er inderdaad in de stad zo weinig huizen te vinden zijn met bordjes Te Koop in de tuin of met Te Koop posters op de ramen.

Neem nu de huurwoningen in de wijk Oosterpark, die al jaren geleden veranderd zijn in mooie aantrekkelijke koophuizen voor gezinnen. Twee van deze huurwoningen werden toentertijd omgebouwd tot een, om daarna in de verkoop te gaan. De huizen in de Gerbrand Bakkerstraat, de Pioenstraat, de Kraanvogelstraat en de Hyacinthstraat zijn zomaar wat voorbeelden van straten die hebben geleid tot een ware verfraaiing van het aangezicht van het Oosterpark. Mensen wonen weer met veel plezier in deze prachtige volkswijk. Op de plek, waar in december 2005 FC Groningen hun laatste thuiswedstrijd met 2-1 van NEC Nijmegen won, het laatste doelpunt werd trouwens gemaakt door de nieuwbakken technisch directeur Mark-Jan Fledderus, om daarna te verkassen naar de Euroborg, is de moderne wijk De Velden verrezen met straatnamen die zijn vernoemd naar oud-voetballers van Oosterparkers en GVAV, het latere FC Groningen.

Piet Fransen, Tjerk Bolhuis en Henk Cornelis zijn drie oud-spelers waarna een straat in de wijk is vernoemd. Regelmatig fiets ik nog door het Oosterpark en zie ook daar maar bitter weinig posters voor het glas die melding maken van het feit dat de woning te koop staat, wat er op duidt dat de bewoners gelukkig zijn met hun huis in deze woonvriendelijke wijk. Wat zeker wel een punt van overdenken is, is dat de woningvoorraad zo langzamerhand schijnt op te raken, iets dat geldt voor zowel de koper als voor de huurder in de sociale en vrije sector. Het geringe aantal woningen dat nog wel te koop of te huur is zorgt veelal voor een forse stijging van de prijzen. Ook speelt mee dat arm en rijk door de schaarste van huizen steeds verder uit elkaar wonen en dat vooral jonge stellen eerder hun oog laten vallen op een huis buiten de stad, omdat het aanbod daar nu eenmaal iets groter is dan in de Stad.

Roeland van der Schaaf sprak me toen een beetje moed in met het feit dat het bij ons godzijdank nog lang niet zo erg is als in Amsterdam met zijn 900.000 stedelingen, maar dat er desondanks ook in stad Groningen met toen nog 210.000 inwoners wel degelijk een fors probleem ligt. Er zijn, zei Van der Schaaf, doodgewoon te weinig huizen in de stad. Bijbouwen is daarom een eerste optie. De doelstelling van de gemeente is daarom voor 2030 minimaal 20.000 woningen bij te bouwen, zowel koop als huur. Het oude Suikerunieterrein zou onder meer een geschikte plek zijn en al in oktober 2016 maakte dezelfde wethouder bekend dat voornoemd terrein veel eerder dan gepland omgetoverd zal worden tot een nieuwe stadswijk.

De gemeente Groningen haalt hier dus de bouwplannen naar voren en de bedoeling is dat de eerste huizen er al in 2020 zullen staan. Ook voor de makelaars is het geringe aantal huizen natuurlijk een immens groot probleem. Wie geen geld heeft, kan nu eenmaal niet kopen. Dit is niet alleen een probleem van deze tijd, maar vanwege de schaarste wordt het alleen maar erger. Het bijbouwen in Stad is dan ook veel meer dan een noodzakelijk kwaad. Wanneer ik op de fiets de stad weer eens verken, verbaas ik mij er elke keer weer over hoeveel er vooral in het laatste decennia is gerenoveerd en bijgebouwd. Een wijk als Helpermaar verrees op de plek waar eerder het Diaconessenhuis stond en verrast vooral met aantrekkelijk uitziende gezinshuizen, en wat te denken van de wijk Meerstad, dat de laatste jaren enorm aan populariteit heeft gewonnen.

De Linie en recent het woningbouwproject Lunettenhof zijn voorbeelden van hoe de stad wat betreft het bijbouwen in beweging blijft, om nog maar te zwijgen van wat er allemaal rondom het stadion van FC Groningen is bijgebouwd. Bij de opening op 13 januari 2006 van de Euroborg door Arjen Robben, als ook van de opening van de Mediacentrale op 12 september van hetzelfde jaar, was er niets dan slechts een kale vlakte met nauwelijks verlichting aan de enige hobbelige toegangsweg langs het spoor, en als je nu ziet wat er dertien jaar later allemaal staat en waar nog aan gewerkt wordt, kan en mag de gemeente trots zijn op de progressie die Groningen in dit opzicht heeft gemaakt.

Tenslotte toch nog even naar de meest gefotografeerde plekken van Groningen. Dat zijn en blijven, naast natuurlijk De Olle Grieze, de Hoge en Lage der A. Trouwens niet alleen gefotografeerd, maar ook geschilderd. De galerie van Thim Muskee op de Grote Markt en ook die op de hoek van het Zuiderdiep, iets voorbij het oude postkantoor aan de Munnekeholm, hebben vaak prachtige schilderijen in de etalage met hierop duidelijk zichtbaar de schoonheid van de beide Der A’s, waar het op zonnige dagen meer dan goed toeven is op de terrassen van etablissementen als De Sigaar en De Pijp. Al met al blijft de stad Groningen nog jaren volop in beweging, helemaal als wordt gekeken naar de verfraaiing van het stilaan verrijzende Forum en De Merckt op de hoek bij de Poelestraat.

Hopelijk is in november van dit jaar dan het grote moment van de opening van het Forum. Weliswaar twee jaar later dan in eerste instantie door de gemeente was gepland, wat vooral is te wijten aan de aardbevingen, die voor een langdurige bouwstop zorgden. Nu lijkt de situatie beter onder controle en werkt Groningen met gezwinde spoed toe naar de opening van het nu al jarenlang meest bekritiseerde culturele bouwwerk uit de geschiedenis van de stad. Maar let wel, wanneer je de intentie hebt om een echte Big City te zijn, dan is stilstaan iets wat niet in ons Groningse woordenboek mag voorkomen. Nait soezen, maar meegaan luidt daarom het devies voor elk en een die deze wonderschone stad een warm hart toedraagt. Amen.