't Groningen Gevoel van ...

Bram Buigel...

Groningen is altijd mijn thuis geweest; ik ben hier geboren, heb mijn middelbare schoolperiode hier volbracht en ik woon er al mijn hele studententijd. Hoewel ik opgegroeid ben in Warffum en daar 18 jaar heb gewoond, is de stad toch echt wel mijn grote liefde. Als ik voor wedstrijden in het buitenland ben of op vakantie ben geweest, kijk ik altijd uit naar het terugkomen in de stad.

Wat ik het allerleukst vind aan Groningen is dat, ondanks dat je in een (grote) stad woont, je binnen no-time buiten het stadsgebied bent om in het open landschap te kunnen sporten. Dit heeft natuurlijk te maken met mijn jeugdjaren in Warffum op het Hogelandse platteland. Normaliter doe ik dat als 800 meter atleet niet echt veel en loop ik vooral rondjes op de atletiekbaan in het Stadspark. Echter, vanwege de Corona lockdown en een gesloten atletiekbaan moest ik dit voorjaar uitwijken naar andere paden en wegen om mijn vele trainingen te doen. En dus was de lockdown voor mij aanleiding om op mijn gebruikelijke duurloopjes te variëren en op zoek te gaan naar nieuwe hardlooppaden. En Groningen heeft nog veel meer moois te bieden dan ik dacht. Ik deel ze graag met de lezers van deze rubriek.

Mijn favoriete stukje stad om door heen te hardlopen (en vooral om zo nu en dan even in stil te staan) is de Hunzezone in de Euvelgunne. Het is een oase van rust in het verder zo drukke industriegebied. Zelf vind ik het jammer dat de Hunze, die vroeger zo mooi meanderde door het Groningerland nu helemaal volgebouwd is, maar ik kan er van genieten dat deze kleine strook behouden is gebleven waar de tijd lijkt stil te hebben gestaan. Een mooie toevoeging is het standbeeldje van boer Dijkstra die er voor gezorgd heeft dat dit stukje ‘ongerepte natuur’ nog bestaat. Het is helemaal leuk om de NPO 2 docu: De laatste boer van Euvelgunne te bekijken als je geïnteresseerd bent in dit stukje Groningen.

Een ander pad dat ik dit jaar ontdekt heb is de Noorderzanddijk tussen Haren en de afvalverwerking Stainkoeln. Het onverharde grindpad doet mij denken aan de onverharde paden van mijn trainingsstage in Portugal waar ik mijn trainingsschema normaal gesproken had moeten afwerken in april. Het pad loopt langs het nieuwe recreatiegebied de Pijp en is erg mooi om in te wandelen of hard te lopen. Je komt vanuit de drukke stad, snel in een rustig stukje open land. Dat maakt voor mij de paden die ik beschrijf zo mooi. Hardlopen voor mij is lekker rondrennen zonder te veel obstructie van auto’s, stoepen of bochtjes.

Aan de andere kant van de stad, rondom het Zerniketerrein zijn er hier en daar ook mooie paden. Zo heb je daar het fietspad langs het Reitdiep richting de Dorkwerdersluis, maar ook nog het Sprikkenburgpad. Dit pad loopt parallel aan het van Starkenborgkanaal en is ook grotendeels onverhard. Onverharde paden zijn voor mij in de afgelopen periode belangrijk geweest, omdat het goed is af te wisselen van ondergrond. Het is belangrijk voor de coördinatie en op zachtere zandpaden is er minder mechanische impact op de spieren. Daarnaast is het ook gewoon leuker! Het Sprikkenburgpad loopt vanaf de Walfridusbrug naar de Dorkwerderbrug en vanaf daar kun je weer terug rennen, of een lusje maken naar Noorderhogebrug.

Naast de paden die ik uitvoerig heb beschreven, zijn er nog veel andere mooie hardlooproutes, bijvoorbeeld het Roeierspad bij Ruischerbrug, het wandelpad langs de Vestdijklaan richting Essen, de stadsweg richting Garmerwolde en de fietspaden rondom de watersportbaan bij Meerstad. Omdat af en toe de rondjes te lang werden om in één training te doen vanaf huis vlakbij de Stadsschouwburg, ging ik eerst op mijn stadsfiets richting het pad om daarna rennend een lusje te maken. Op deze manier kun je elk rondje doen, ook al is het misschien aan de andere kant van de stad!

Op deze manier heb ik tijdens de lockdown geprobeerd om zoveel mogelijk af te wisselen van richting, omgeving en ondergrond om de vele trainingen geen sleur te laten zijn. Dit is mij goed gelukt, ik heb de lockdown trainingen nooit saai gevonden en heb daarnaast mijn goede vorm weten te behouden. Ik weet zeker dat dit mede door de afwisseling is gekomen. En dat is wat ik zo mooi vind aan Groningen: een heerlijke stad met alle fijne dingen die dat met zich meebrengt, maar ook nog dusdanig klein en knus om in elke windrichting leuke wegen en paden te vinden. Er valt, ook na 7 jaar wonen in de stad, nog steeds veel te ontdekken!