‘t Groningen gevoel van ...

...FC-Groningen watcher Stefan Bleeker (RTV Noord)

Ik denk dat ik een jaar of vier, vijf was toen ik met mijn ouders op zondagochtend in de MC Donalds zat. Bij een menu kreeg je namelijk kaartjes voor de wedstrijd van FC Groningen, die op die zondagmiddag gespeeld werd. Geen idee meer welke wedstrijd het was, maar ik zat ergens, met mijn vader, in het midden op de Tonny van Leeuwen tribune. Achter ons zat een man continu ‘Koetje Boe’, te roepen om Erwin Koeman aan te moedigen. Op die zondagmiddag is mijn voetbalvirus begonnen.

Zelf voetbalde ik van jongs af aan bij G.V.A.V Rapiditas. Eerst naast het Van Starkenborgkanaal en later bij het nieuwe sportpark in Kardinge. Net zoals mijn overgrootvader Alfred de Jonge verdedigde ik de goal. Ik heb de vader van mijn oma helaas nooit zelf kunnen ontmoeten. In oude krantenknipsels heb ik later mogen lezen dat hij het in zijn tijd, toen Velo nog een grote club was, mocht opnemen tegen onder andere NAC Breda en Ajax. Zelf heb ik het tot de A-tjes geschopt, maar vanwege knieproblemen droeg ik daarna zelf alleen nog handschoenen in de winter.

Ook al moest ik zelf stoppen met voetballen, het spelletje bleef natuurlijk trekken en dan kom je als Groninger natuurlijk op de tribune terecht van FC Groningen. Waar mijn helden Martin Drent, Roy Beukenkamp en vele anderen op dat moment speelden. De vrije trappen van Hans Visser zal ik ook nooit vergeten. Als supporter van de Trots van het Noorden bezocht ik vele uitwedstrijden zoals de legendarische wedstrijd in Florence, waar ik denk ik nog altijd het mooiste doelpunt van FC Groningen heb gezien, gescoord door Erik Nevland. Wat een ontlading was dat toen op de tribune van het Artemio Franchi. De dertig uur durende busreis naar Belgrado blijft ook een legendarische herinnering. Met een doelpunt van ene Luis Suarez in de laatste minuut, waardoor de Groningse hoop bleef bestaan.

Tegenwoordig zie ik alle wedstrijden van FC Groningen vanaf de perstribune van alle verschillende stadions. Wat mij betreft is dat de mooiste baan die ik me had kunnen wensen.