Het Groningen Gevoel van...

... Bas Kammenga

Als geboren en getogen Stadjer is het een voorrecht op deze plaats het ‘Groningen Gevoel’ te mogen optekenen. Tegelijk is het ook een enorme uitdaging dat gevoel in tekst uit te drukken. Het is een veelomvattend begrip en daarom kies ik ervoor om me na een korte persoonlijke introductie vooral te focussen op het gevoel dat ik onder de noemer sportbeleving schaar.

Ruim 38 jaar geleden kwam ik ter wereld in mijn grootouderlijk huis aan de Van Ketwich Verschuurlaan 5 in Helpman. Tijdens de befaamde winter van 1979 bracht ik daar mijn eerste weken door. De eerste tien jaar van mijn leven groeide ik op met mijn ouders Peter en Edda aan de Oppenheimstraat 55 in de Korrewegwijk. In 1989 volgde – samen met mijn jongere broer Steven – een verhuizing naar de Korreweg waar mijn ouders nog steeds wonen.

Mijn eerste herinneringen van sport kijken en luisteren zijn Langs de Lijn en Studio Sport, vooral de Tour de France in de zomer. De strijd van Greg LeMond en Laurant Fignon met acht seconden verschil, de Olympische Spelen met Ben Johnsen en Carl Lewis in Seoul, de winterspelen met Yvonne van Gennip en het WK van 1990 in Italië. Voetbalplaatjes sparen, kranten lezen en alle uitslagen bijhouden.

Ik zat in groep zeven van de Sionsschool in de Indische Buurt toen ik voor het eerst kennis maakte met het zelf bezoeken van een voetbalwedstrijd. FC Groningen tegen Feyenoord (3-3) op 18 februari 1990 was de eerste. In datzelfde seizoen Vitesse-thuis en vanaf 1990/1991 nu zevenentwinig jaar onafgebroken op de tribunes bij alle thuiswedstrijden. In die tijd bezocht ik ook VGNN Donar voor het eerst, tegen de Orca’s van Urk en Nashua uit Den Bosch. Vaak als losse bezoeker en sinds 1997 nu voor het twintigste (kampioens)jaar als seizoenkaarthouder.

Het was vaste prik: FC Groningen-thuis, vrijwel altijd op zondagmiddag en toen nog standaard om half drie. Af en toe eens een verdwaalde midweekse wedstrijd tegen Roda JC (3-5) en natuurlijk ’s avonds voor de UEFA Cup tegen Rot Weiss Erfurt en VAC Samsung. Maar verderop in de jaren ’90 beleefde ik nog meer plezier aan de thuiswedstrijden in de Intertoto tegen Gaziantep, Ceahlaul en Gloria Bistrita. Hoewel de 5-5 en 2-2 tegen FC Barcelona ook zeker niet mogen ontbreken in dit rijtje.

Samen met mijn opa aan de Eglantierstraat werkte ik op de woensdagmiddag aan plakboeken over alle mogelijke sporten, vooral met de focus op FC Groningen en de Olympische Spelen. Het begin van een zeer omvangrijke garagebox vol met archiefmateriaal over FC Groningen, Donar en hele reeksen sporttijdschriften- en kranten. En niet te vergeten een mooie boekenkast vol met allerlei historische en cijfermatige naslagwerken.

Mijn middelbareschooltijd bracht ik de eerste zes jaar door op het Willem Lodewijk Gymnasium. Sportbezoeken bij Donar werden frequenter, met Pinksteren op vrijdag in het Oosterpark en vervolgens drie dagen op de Esserberg voor Eurovoetbal. En in de zomervakantie geregeld zelf de Tour de France bezoeken in Zuid-Nederland, België, Luxemburg en/of Frankrijk. Met de voorkeur voor een tijdrit en met een stapel L’Equipes in de tas weer terug naar Groningen.

We dwalen af, het gaat per slot van rekening over het Groningen gevoel. Na de middelbare school en een VWO-diploma via het Noorderpoortcollege volgt het werkzame leven bij Infostrada (data-invoer) en FC Groningen (communicatie). Vanaf 1998 volg ik FC Groningen nu ook in alle uitwedstrijden als verslaggever voor de website en vanaf 2003 komen daar ook nog heel wat uitwedstrijden en play-offswedstrijden van Donar bij. Ook Europese tripjes naar Florence, Belgrado, een aantal trainingskampen met FC Groningen, Donar-uitduels in onder meer Oostende, Gran Canaria, Athene, Wroclaw, Cantu, Cholet, Kazan, Vilnius, Kotka. Een hele tijd elke zaterdagmiddag op Corpus den Hoorn bij de jeugd van FC Groningen en op maandag ook nog als speaker bij de Beloften van de FC.

Kortom, tienduizenden kilometers om de FC en Donar achterna te reizen en het Groningen Gevoel mee Europa in te nemen. Ook Nederlands Elftal levert in die tijd vele airmiles op met als hoogtepunten WK-wedstrijden in Frankrijk, Duitsland en de WK-finale in Zuid-Afrika en EK-duels in De Kuip en Portugal. Het basketbaloranje brengt ons naar Schotland, België en onlangs zelfs naar Kroatië. En in 2003 en 2007 zijn cricket-WK’s een mooi excuus om rond te toeren door Zuid-Afrika en de Cariben.

Terugkijkend op alles wat de sportbeleving te bieden heeft gehad, springen diverse jaartallen eruit. 1998 met de verloren finale van Donar en de degradatie van FC Groningen, 2000 met de terugkeer van FC Groningen in Emmen, 2005 met het afscheid van het Stadion Oosterpark en 2006 met de verhuizing naar Euroborg en de terugkeer in Europa. In 2011 de dramatische ontknoping in de play-offs van FC Groningen en Donar, die beiden de finale verliezen, 2015 de bekerwinst van FC Groningen in De Kuip. Stuk voor stuk meegemaakt samen met mijn vader en broer op de tribunes van het Oosterpark, de E-hal, Euroborg en MartiniPlaza.

Het heeft allemaal geleid tot mijn baan bij FC Groningen, een actieve rol als voorzitter van de Supportersvereniging Donar en daarnaast het oprichten van Sport in Stad in 2014. Met als doel het sportaanbod in Groningen op een nog hoger plan te brengen en daarnaast de historie van al dat moois onder de aandacht te houden en door te geven aan volgende generaties. Hopelijk kunnen we ooit vele avonden en weekenden doorbrengen in een echte topsporthal in Stad!