Het Groningen Gevoel van…

... Pieter de Hart

Portret site RTV Noord! Beeld heading: Archief Jan Kanning

Ik kom uit Diepenveen, in Overijssel, bij Deventer. Salland heet onze streek. Wij zijn géén Tukkers, voor alle duidelijkheid. Zelf kon ik aardig voetballen en tennissen. We speelden met Diepenveen tegen ploegen als Nieuw Heeten, DDH ( De Drie Hoefijzers, een woonwagenkamp), Welsum en Wesepe. Als 12jarige zag ik voor het eerst FC Groningen spelen bij wat toen mijn club was: Go Ahead Eagles.Het was oktober 1973. Die avond was het bij rust al 4-0 en daarna kwam er nog eentje bij van André van der Ley. Een zeldzaam hoge overwinning voor Ko Wét in die dagen. Drie goals heb ik alleen van horen juichen, want er hing die avond een dikke mist over de Adelaarshorst. Van FC Groningen herinner ik me alleen de keeper, Jan Nordström. Hij probeerde alle ballen met z’n voeten te stoppen. Dat ging ‘m die avond niet zo best af. Om de verhoudingen dat seizoen aan te geven: de week erop verloren de Eagles met 10-0 (tien-nul) in Eindhoven van PSV met de beulen Ralf Edström en Willy van der Kuylen.

Toen ik in Groningen kwam studeren zocht en vond ik een voetbalclub. Dat werd Astrea, later speelde ik met plezier voor Knickerbockers en Forward. Het viel me in die jaren op hoeveel sportliefhebbers er in stad en ommeland wonen. Of het nou ijshockey of basketbal was: drommen Groningers kwamen kijken en aanmoedigen. Als voetballiefhebber was ik bij de legendarische Europacupwedstrijden van FC Groningen. Ik zag hoe het koppeltje Waalderbos-Sanchez in de middencirkel stond te kijken naar een corner van FC Groningen. Handjes in de zij. En ineens haalt Waalderbos uit met z’n elleboog. Sanchez gestrekt. Het had verder geen gevolgen, want in die tijd volgden scheidsrechters en cameramensen gewoon de bal.

Rond de eeuwwisseling maakte ik de roerige jaren van de club mee. Hans Westerhof maakte eerst een weinig gelukkige rentree bij de club. Hij kwam van PSV, waar hij Romario onder zijn hoede had. Bij FC Groningen speelde ook een Braziliaan: Magno Mocelin. Op zijn eerste training kwam Magno naar Westerhof toe en sprak de woorden die Hans nog maar al te goed kende van die andere Braziliaan: ‘Trainer, Magno beetje moe…’. Hij sprak nog geen Nederlands, Dean Gorré had het hem geleerd. Magno was een aardige jongen en een goeie spits, die later met het Spaanse Alavez nog scoorde tegen Liverpool in één van de dolste Europese finales ooit.

Als sportverslaggever bij RTV Noord mocht ik verder Jan Boven zien groeien als wielrenner, een korfbalfinale bijwonen in Ahoy (waar de spelers al achttien jaar lang nog minstens eens per week een nachtmerrie over hebben) en in Milaan Groningse Bobo’s met Dick Heuvelman voorop met succes de start van de Giro zien binnenslepen (due-mille-due!) Ik zag met lede ogen het verval, de degradatie en het langzame maar gestage herstel van FC Groningen. En ik werd veel naar de Langeleegte gestuurd om die andere trots van het Noorden te volgen. BV Veendam van directeur Henk Nienhuis, die al bij leven een standbeeld kreeg, en dat wat mij betreft waard is geweest. Zoals ook Hans Nijland dat wel verdient bij FC Groningen. Af en toe even de weg kwijt, dromend van meestrijden om de titel, maar altijd verstandig als het gaat om de verlies- en winstrekening. Henk Nienhuis kende ook de beperkingen van zijn cluppie. Nog éénmaal was Veendam dicht bij promotie via de nacompetitie. NEC werd verslagen aan de Langeleegte. Ik mocht er een reportage over maken, die eindigde met Nienhuis die op de schouders van het veld ging. https://www.youtube.com/watch?v=p27YUIukLHQ Een verschrikkelijke man voor de trainer van dienst, of die nou Schulting, (“Hou nou es een keer je bek man”! schreeuwde die tegen Nienhuis tijdens een wedstrijd), Bodewes of Griever heette. Maar het plezier wat Henk had in alles wat-ie deed was voorbeeldig. Sport en alles wat ermee samenhangt is feest.

Daarom geniet ik dit jaar van Donar, is het toch nog wat geworden met Lycurgus (maar dit seizoen niet) en ga ik zoals gebruikelijk de laatste jaren, wikken en wegen of de seizoenkaart voor Grunn verlengd moet worden. Want FC Groningen zakt weg door een gebrek aan lef. Ron Jans moet komend jaar maar eens goed gaan nadenken over waar hij gelukkig van wordt. En over waar hij het beste past. En dan komt-ie terug bij de club. Met Nevland als zijn assistent.