Zon, zee, voetbal en… taart!
Beeld: stock
Eind mei is in mijn agenda steevast geblokkeerd voor het Salou Open; de laatste tien jaar heb ik slechts in 2010 verstek laten gaan in verband met eindexamens. Terwijl Salou als feestoord steeds meer glans verliest, wordt het onder dammers juist populairder. De deelnemerslijst is elk jaar binnen no-time gevuld met vakantiedammers, grootmeesters en grootmeesters die op vakantie zijn (te herkennen aan meereizende vrouw en kinderen).
Wat maakt het voor mij zo’n fijn toernooi? Natuurlijk is het schitterende weer, het hotelzwembad en de zee op steenworpafstand niet slecht. Daar komt bij dat de rondes doorgaans pas om half vier in de middag beginnen; voor een avondmens zoals ik (en meer dammers) een ideaal tijdstip. Dat alles maakt het feit dat het een toptoernooi is (18 internationaal grootmeesters) en wereldbekerpunten oplevert bijna irrelevant.
In de loop der jaren hebben zich meerdere tradities ontwikkeld, veelal binnen ‘Team KNDB’, dat ook dit jaar weer goed vertegenwoordigd was met Roel Boomstra, Jan Groenendijk, Martijn van IJzendoorn en ondergetekende onder leiding van coach Rik Keurentjes. Zo staat de aankomstdag altijd in het teken van het kopen van een voetbal, die de rest van de week – als-ie heel blijft – gebruikt wordt voor voetbalmatches met dammers uit andere landen of plaatselijke futbolistas.
Indirect is voetbal ook de aanleiding voor het volgende gebruik. Het is begonnen met de Champions Leaguefinale in 2012, die plaatsvond tijdens het Salou Open: Chelsea-Bayern München. Ik was een weddenschap (om een taart) met mijn coach Rik Keurentjes aangegaan, waarbij ik inzette op winst voor de Londenaren. Ik zie nog voor me hoe Petr Cech fantastische reddingen maakt (inclusief de penalty van Robben in de verlenging) en Didier Drogba in de 88e minuut voor de gelijkmaker zorgde én de winnende penalty in de shoot-out benutte. Wat smaakte die taart goed, de volgende dag!
Sindsdien is het elk jaar raak en heeft het Salou Open heel wat memorabele voetbalkijkavonden annex taartweddenschappen opgeleverd. Spelen ze niet om de Champions League, dan wel om de Europa League, zoals dit jaar. Omdat er niemand te vinden was die op Ajax wilde inzetten, deed ik dat maar. De clausule dat ik de weddenschap zou winnen als Ajax überhaupt de extra tijd zou redden bleek helaas onbetekenend. You win some, you lose some; in ieder geval was er weer taart.
De periodisering van het toernooi betekent ook dat mijn verjaardag vaak tijdens het toernooi valt, die natuurlijk niet voorbij gaat zonder taart. Zo ook dit jaar, met als extra verrassing dat Team KNDB me met gevoel voor traditie een Chelseashirtje (uit 2012) gaf! Verder waren er twee Italiaanse damvrienden jarig, die ik op de beste banketbakkerij in Salou wees, uiteraard in ruil voor een stukje taart. Ten slotte biedt ook het lunch- en avondbuffet in het hotel een ruime keuze aan… taart!
Vóór en na het toernooi heb ik me op aanraden van mijn coach gewogen, om te kijken of het ‘Saloudieet’ invloed heeft op het lichaamsgewicht. Dat bleek niet significant te zijn veranderd; waarschijnlijk heeft het dagelijkse voetballen en zwemmen het overmatige taartgebruik gecompenseerd. Toch kan ik me niet voorstellen dat al die zoetigheid geen sporen achterlaat. Misschien volgend jaar een dentale check?