Ziet Robben zich bij de FC in een Messirol?
Golven van Napolitaans aandoende euforie overspoelden de laatste zaterdag van juni 2020 Stad en Ommeland, van Lauwerszee tot Dollard tou en van Drenthe tot aan 't Wad. Zeldzame Groninger sportgekte die wereldwijd veel aandacht trok, van Wladiwostok tot Vancouver en van Sydney tot aan Hammerfest. Oorzaak: clubliefde. Dat was de even simpele als hartverwarmende motivatie voor Arjen Robben om zijn rentree te maken in de voetbaltempel, die hij ooit - in 2006 - zelf heeft mogen openen. Jawel, het huis van FC Groningen, in de volksmond ook wel de Groene Kathedraal genoemd.
Als een Mozes van de 21ste eeuw, die vanuit München de (Grünwald)berg was afgedaald, werd hij met zijn blijde boodschap aan het slot van een FC-dankfeestje voor clubvrijwilligers onthaald. Vol ongeloof aanvankelijk, zoiets bijbels, maar met intense vreugde toen het allemaal waar bleek te zijn. Hij zei het toch écht, dat hij weer voor de FC ging spelen. Zijn hart gaf hem de allesbeslissende assist. Voetbalsprookjes, ze bestaan dus nog.
Inmiddels wordt er reikhalzend uitgekeken naar de Grote Dag waarop Arjen Robben in de Euroborg daadwerkelijk aan de aftrap staat. Wanneer die historie zal worden geschreven, staat nog even in de sterren geschreven. Ja, de competitie begint in het tweede weekeinde van september. Maar op welke dag, op welk tijdstip en in welk stadion FC Groningen aan een ongekend hoopvolle missie begint, is nog even afwachten. Eén ding staat hoe dan ook vast: het zal een nimmer vertoond (media)spektakel teweeg brengen. Verslaggevers van heinde en ver zullen een accreditatie aanvragen om met eigen ogen te zien wat Arjen Robben, na een jaar stilstand én als 36-jarige, allemaal nog kan.
Maar er is ook een minder positieve verwachting. De Euroborg zal niet vollopen voor deze bijzondere voorstelling. Want ene Covid 19, een levensgevaarlijke belager van onze gezondheid, laat dat niet toe. Corona lijkt hier dan wel de aftocht te blazen, het virus ligt volgens wakende virologen nog altijd op de loer. De clubleiding van FC Groningen is niet te benijden straks: wie mogen er wel en wie mogen er niet naar binnen met die beperkende anderhalvemetervoorschriften. Zoals de zaken er in deze tijden van coronacrisis nu voorstaan, moeten er nogal wat seizoenkaarthouders worden teleurgesteld. Ze dienen in dat geval genoegen te nemen met de beelden achter de decoder van Fox Sports. Terwijl dit toch een wedstrijd wordt waar je bij wilt zijn geweest, zodat je vele jaren later op verjaardagen nog met trots kunt zeggen: Ik was er bij!
Minder ernstig, maar wel interessant zijn bespiegelingen wat Arjen Robben de noordelijke goegemeente gaat c.q kan brengen. Want dat is ook het leuke vanm voetbal; flosoferen over opstellingen en bijkomende systemen. De hoofdrolspelers in deze, trainer Danny Buijs en Arjen Robben zelf, hebben ongetwijfeld al gesproken over mogelijke opties. Rekening houdende met fitheid, leeftijd, belasting, conditie en bovenal superbe kwaliteiten zullen er al blauwdrukken zijn gemaakt over de rol van de man die deze eeuw tot de beste tien voetballers van de wereld mag worden gerekend.
Als je topcoaches spreekt die werkzaam zijn in balsporten in teambervand, krijg je vaak te horen dat het zaak is je beste man het meest aan de bal te zien krijgen. Dat verhoogt de winstkansen aanzienlijk. Die stelregel zal ook Buijs hanteren bij de samenstelling van zijn elftal. Vanuit dat standpunt geredeneerd ligt het dan voor de hand dat Robbens werkterrein in de as van het veld zal zijn, als - om het eens op zijn Duits te zeggen - als Dreh- und Angelpunkt van de ploeg. Spielmacher of Spielgestalter dus. De nummer 10 dus. In de rug gedekt door twee controleurs die niet alleen goed zijn in het afpakken van de bal, maar ook positioneel de Grote Meneer ondersteunen. De man die als een speelvogel door de stadions [leegt te hippen, kan zich dan uitleven in zijn uitzonderlijke klasse: mannetjes uitspelen, passen, pingelen, versnellen, kappen, draaien, één-tweetjes maken, steekballetjes geven en ook - niet onbelangrijk - scoren.
Tussen al deze bedrijven door zal hij wellicht ook als een soort playing coach actief zijn. Niet al te nadrukkelijk in woord en gebaar, daar houdt hij niet zo van, maar meer als een souffleur. Want Robben kan niet alleen goed voetballen, hij doorziet hoe de hazen kunnen lopen in dit spelletje. Dat inzichtelijk vermogen is mooi mee genomen. Of dat nou in een 4-3-3 systeem is of in 4-4-2 formatie, is bijzaak. Waar het omgaat is dat Robben zich niet te veel zal hoeven te bekommeren om krachtenverslindende defensieve arbeid en zich vooral richt op creatieve acties richting het vijandelijke doel.
Bij Bayern speelde Robben vooral vanaf de rechterflank, vanwaar hij naar binnentrok met wervelende penetraties. Niet zelden uitmondend in een treffer van ongekende schoonheid. Maar omdat bij FC Groningen de kwaliteit minder is, zou het niet onlogisch zijn als hij - ten dienste van het collectief - voor een vrije rol op het middenveld kiest. Zoals hij dat in zijn jeugdjaren op Corpus den Hoorn ook deed.
Een tweede optie is een Messiaanse variant. De Argentijnse wonderboy staat bij FC Barcelona op papier veelal rechtsbuiten, maar is zelden op de vleugel te vinden. Hij is wat in het voetbaljargon wordt genoemd, bovenal een valse buitenspeler. Iemand die zich laat afzakken om, meer centraal tussen de linies spelend, allerlei ballen op te pikken waarmee hij een voortdurend gevaar is voor de tegenstander. En ja, qua voetbal hebben beide heren veel overeenkomsten: dribbels op hoge snelheid, individuele actie, techniek en scorend vermogen. Een derde optie is nog die van linkerspits. Zijn linkerbeen is er superieur genoeg voor, maar die positie heeft hij al lang en breed afgezworen.
Hoe dan ook, op papier zullen Buijs en Robben al verwachtingsvolle patronen hebben uitgetekend. Varianten die FC Groningen weer eens aan Europees voetbal moeten gaan helpen. Dat is weliswaar elk jaar de insteek, maar met iemand als Robben aan boord van de Trots van het Noorden natuurlijk helemaal. Maar papier is geen praktijk. Zo wordt er getwijfeld aan Robbens inzetbaarheid. Kan hij 34 wedstrijden spelen? En zo nee, hoeveel dan wel?
De eerste berichten over zijn gesteldheid klinken evenwel hoopvol. Een jaar zonder voetbal heeft hem, liet hij weten, fysiek goed gedaan. Allerlei pijntjes zijn verdwenen en de eerste traningen, bij Bayern, voelden lekker aan. Hij gaat er weer voor. En ja, FC Groningen speelt so wie so minder wedstrijden dan Bayern. Doorgaans één keer per week. Bij Bayern is dat twee keer. Dat scheelt ook een slok op een borrel. Wat ook niet onbelangrijk is; Robben is nog net zo ambitieus als toen hij als tiener sportpark Corpus den Hoorn in extase bracht met zijn doeltreffende solo's.
Hoe dan ook, aan Robbens mindset zal het niet mankeren. Hij heeft sportminnend Groningen al in vuur en vlam gezet. Veel FC-harten zijn op hol geslagen. De Robbenmania heeft in elk geval al veel waardevols opgeleverd voor de club. Arjen Robben heeft, zonder ook nog maar één bal te raken, een neerwaartse spiraal spectaculair omgebogen. Er komt weer geld in het laatje. Straks in het veld zal hij kapitein, stuurman en machinist tegelijk zijn. Als ook vaandeldrager, blikvanger en roerganger. Spekt de kas wellicht nog meer. Daar zal hij, gepokt en gemazeld in het mondiale topvoetbal, echter niet onder gebukt gaan. Hij weet wat hij kan en hij doet wat hij kan. Dat is veel, heel veel zelfs.
Als Moeder Natuur hem ook nog even de zegen geeft, zal hij Groningen, al is maar voor een jaartje, in opperste staat van (sportieve) verrukking brengen. En de stad een historische sportboost geven.