‘You have a good chance of winning today…’
Foto: Voetballen is een traditie tijdens Salou Open.
Deze column schrijf ik vanuit het vakantieoord Salou. Ben ik op vakantie? Ja, in zekere zin, maar ondertussen probeer ik ook te presteren. Momenteel vindt namelijk het 20e ‘Internationale Open Damtoernooi in Salou’ plaats, een van de World Cup damtoernooien dit jaar. Ik stel me zo voor dat het toernooi is ontstaan door enkele dammers die op vakantie waren in Salou en ineens dachten: ‘het zou eigenlijk ook wel leuk zijn om hier een potje te dammen!’ Nu is het uitgegroeid tot een van de sterkste open toernooien ter wereld.
Tijdens de door mij gewonnen WK-match 2016 tegen Jan Groenendijk had ik een ijzeren discipline, alles stond in het teken van presteren. Om geen energie te verspillen hanteerde ik strak schema waarbij de activiteiten van tevoren al vast stonden. Elke dag hetzelfde ritme: ontbijt, een korte wandeling gevolgd door omkleden. Dan het enige hoogtepunt van de dag: de dampartij. Daarna kort analyseren, de pers te woord staan en weer even op bed liggen. Dan avondeten, voorbereiding op de volgende partij en wellicht het meest belangrijk: om stipt 23.00 de lichten uit om voldoende slaap te pakken.
Hier in Salou gaat het er anders aan toe. Elke morgen is het weer even zien hoe ik wakker word. Het doel is om het ontbijt te halen, dat kan tot 10.00. Doorgaans gaat de wekker om 9.30 en lukt het om net op tijd binnen te komen. De ronden staan pas om 15.30 gepland, dus er is veel tijd om te vullen. Gisteren was het plan om ‘s ochtends te gaan voetballen. Enkele dagen daarvoor hadden we ook al gevoetbald en door een klein gebrek aan spelers (de Italianen cancelden last minute: ‘we dachten dat jullie 11 uur ‘s avonds bedoelden!’) hadden we één Braziliaan meegevraagd. Deze keer stonden er zeven Brazilianen te wachten om te gaan voetballen!
Nederland tegen Brazilië werd een ware thriller. In de eerste helft was het Nederlandse team nog slechter dan Ajax in de Europa League finale tegen Manchester United. Geen enkele bal kwam aan en de Brazilianen tikten ons weg: 0-5. Maar toen gebeurde het ‘wonder van Istanbul’ in Salou. In de tweede helft kwamen terug tot 5-5! Verlenging… spanning ten top, maar wat Liverpool in 2005 wel lukte tegen AC Milan, lukte ons niet. De Nederlander in Braziliaanse dienst scoorde de 5-6 en wij moesten toch onze meerdere erkennen.
Na een heerlijke duik in de zee, liepen Wouter Sipma en ik via het zwembad terug naar het hotel voor de lunch. Dan gebeurt er ineens iets vreemds. Allerlei hulpverleners staan langs het zwembad en er ligt iemand op de brancard. Al snel zie ik dat het de Letse grootmeester Leimonis Zalitis is, mijn tegenstander van komende ronde. Schijnbaar had hij geprobeerd een duik te nemen in het zwembad en kreeg hij daarbij water in zijn longen. Terwijl hij in de ambulance wordt getild zegt hij: ‘Nee! Ik wil niet mee, ik moet vanmiddag dammen!’ Toch wordt hij naar het ziekenhuis vervoerd. Naar omstandigheden gaat het nu goed met hem, maar voor de zekerheid is hem twee dagen observatie in het ziekenhuis opgelegd.
Bij de lunch komt een landgenoot van de Let naar mij toe. Met gevoel voor duistere humor zegt hij: ‘I think you have a good chance of winning today…’