Voorzitter Rob Schuur
De grote successen van Donar in het afgelopen decennium hebben vele vaders en moeders, die tegenwoordig via diverse media prima belicht worden. Sinds de oprichting tot aan het seizoen 2009-2010 won Donar spaarzaam enkele prijzen op topniveau. Op de route om een echte topclub te worden, hebben diverse spelers en coaches bijzondere bijdragen geleverd. Op het veld maken de spelers vooral het verschil en hebben coaches veel invloed, maar zonder vrijwilligers zijn die topprestaties echter onmogelijk. Soms maakt een vrijwilliger behoorlijk verschil in het lange termijn succes van deze mooie club. In dit geval als voorzitter tussen 2008 en 2013.
Sinds eind jaren 60 was Rob Schuur in zijn jonge jaren al betrokken bij Donar als enthousiaste supporter. Hij volgde vanaf zijn 15e de club fanatiek en genoot van spelers als Jan Loorbach, Hans Lesterhuis, Wim van Aalderen en Jacob Houwing. Eerst nog als scholier naar elke wedstrijd in het Sportcentrum van de RUG in Paddepoel en later als HBS-student naar de nieuwe Evenementenhal. In de tussentijd speelde hij zelf ook bij de schoolvereniging Brinio, waar zijn enthousiaste gymdocent Mual hem er vanwege zijn lengte al snel uitpikte. In die tijd fuseerden veel schoolclubjes en vervolgde hij zijn basketballactiviteiten bij Olympia. Daar speelde Rob in het eerste heren team samen met ex-Donar coach Marten Scheepstra, waar hij ook dezelfde studentenflat etage mee deelde. Menig gezellig avondje liep uit op biljarten tot 5 uur in de ochtend. In die tijd was het normaal om als speler van het eerste team ook training te geven aan de jeugdteams, dus was Rob Schuur één van de eerste trainers van Martin de Vries. Zo wist Martin hem jaren later te helpen herinneren.
Tot 1978 bleef Schuur Donar fanatiek volgen, totdat hij na zijn studie naar Woldendorp verhuisde, om daar als docent geschiedenis aan de slag te gaan. Het kampioenschap in 1982 kreeg hij op afstand mee. Pas in 1996 kwam hij weer bij Donar kijken, maar nu ook om de club extra te ondersteunen. Noorderpoort was net opgericht uit een samenvoeging van vele kleine scholen en vakopleidingen en haakte als partner aan bij de zich sterk ontwikkelende club. Die ontwikkeling werd duidelijk door het behalen van de finale van de play-offs in 1998. Rob Schuur was in die periode als verse voorzitter van het College van Bestuur van dit nieuwe ROC Noorderpoort op zoek naar verbreding en verdieping van het maatschappelijk netwerk. Dat lukte zeer goed en Noorderpoort is na 24 jaar nog steeds een trouw lid van de Basketball Business Club. In al die jaren heeft Donar veel baat gehad bij die samenwerking.
In mijn laatste speeljaren bij Donar tot aan het kampioenschap in 2004, was ik ook al bij Noorderpoort als Topsportcoördinator aan de slag en organiseerde ik vele basketballclinics. Ook in veel andere praktische zaken werd de club geholpen, zoals ondersteuning bij evenementen, diners in de Hotelschool, overnachtingen in één van de hotelkamers in de Euroborg of een extra ondersteuning voor de spelers. Dat werd allemaal soepel en in goed overleg makkelijk geregeld door deze stille partner. Maar vooral voor de lange termijn is er veel hulp en expertise ingezet. De Basketball Business Club is enorm gegroeid, er is nadere invulling gegeven aan modern Partnership met meer win-win situaties, de financiële en administratieve organisatie is enorm versterkt en de maatschappelijke betrokkenheid van Donar is enorm toegenomen. Noorderpoort heeft de eerste impulsen gegeven aan het opzetten van het Jeugdplan Hanzevast Capitals met basketballclinics en basketballtoernooien voor scholen en de Basketballschool, Basketballklas en later de Basketball Academy RTC Noord voor jonge talentvolle basketballers. Ook deze investeringen hebben veel rendement opgeleverd met het afleveren van spelers aan eredivisie en nationale teams.
Sport en sociale verbinding zijn altijd belangrijke thema's geweest in alle bestuurlijke rollen, die Rob Schuur heeft ingevuld. Op zijn 17e was hij al secretaris van Olympia en het Rayon en werd later vrijwillig voorzitter bij vele tennisclubs, districten en uiteindelijk ook bij Donar. De sponsor RZG had hem tussen 1998 en 2000 al regelmatig gevraagd, om voorzitter van Donar te worden, maar Rob hield toen bewust afstand tot deze uitdagende rol. Jaren later toen Jaap Wolters van Hanzevast begin 2008 aangaf, dat het weer helemaal mis dreigde te gaan met de club en er een 3e faillissement in de geschiedenis van de club dreigde aan te komen, nam Rob Schuur zijn verantwoordelijkheid en ging de uitdaging aan. Binnen 3 weken was hij druk bezig het failissement af te handelen, zodat met kunst en vliegwerk onder regie van een nieuw bestuur het seizoen afgemaakt kon worden.
Tijdens het seizoen 2007-2008 was er van alles gebeurd. Na de periode Ton Boot waren onder leiding van coach Pep Claros de resultaten wisselend en ging er veel mis in en rondom het veld. Er was een optimistische seizoensbegroting, er werd meer geld uitgegeven dan er in kas was, op afspraken en uitvoering werd niet precies genoeg gestuurd en eigenlijk werd er met veel opportunisme meer op het korte termijn succes gegokt, dan beleid gevoerd op de lange termijn. Helaas was een failliet onafwendbaar, maar werd het seizoen toch nog gered. Rob Schuur besloot samen met Albert van der Ark, Bert Rolf, Bart Wittens en Robert Nienhuis als bestuur de handschoen op te pakken, met de onderlinge afspraak om zich voor een lange termijn termijn te binden en de club sterk en gezond te maken. Na een half jaar schoof Robert Nienhuis zijn talentvolle Noordlease collega Jack Suiveer naar voren, zodat dit krachtige bestuur vanuit stabiliteit en continuïteit een lange termijn beleid kon gaan uitstippelen. Na enige confrontaties met de realiteit van Donar als beperkte professionele organisatie, werd er slagvaardig gehandeld en in de persoon van Marco van den Berg voor meerdere jaren een goede hoofdcoach gevonden. Een coach die Groningen goed kende en beschikbaar was.
In deze periode werd het fundament gelegd voor het 3e landskampioenschap van de club in 2010 en sindsdien is Donar structureel bijna elk seizoen in de top van de eredivisie en op het Europese toneel te zien geweest.
Voor Rob Schuur was het seizoen 2008-2009 het mooiste seizoen, ook al werd Donar toen nog in de halve finale uitgeschakeld door Den Bosch. Achter de schermen werd de club steeds stabieler, met een duidelijke strategische visie, een langdurige sponsorovereenkomst en een sluitende begroting. Deze begroting liep in de jaren erna zelfs op tot 2,3 miljoen euro met een opgebouwd eigen vermogen van een paar ton. Met de Gemeente Groningen en Martiniplaza werden goede afspraken gemaakt over langdurige huur en daarmee de samenwerking en relatie enorm versterkt. Het nieuwe bestuur hanteerde een simpele manier om continuïteit te realiseren, door elkaar uitstekend aan te vullen en beloftes en afspraken na te komen. Jack was de commerciële speurneus, Bert had tijd voor de minder leuke vergaderingen, Albert was de basketballkenner en Bart zei altijd stellig nee, als een voorstel niet in de begroting paste. Voor Rob werd het hierdoor makkelijk, om vanuit zijn leidende rol de club veel zakelijker en naar de ideale omstandigheden voor lange termijn succes te brengen. Met een groeiende commercie, een professionele staf op kantoor, toenemende toeschouwersaantallen, waarbij de gordijnen zelfs bij Europese wedstrijden open ging en honderden vrijwilligers werd het afgelopen decennium succesvol ingestart met het kampioenschap in 2010. Het was geweldig om daar als kersverse assistent-coach aan bij te mogen dragen.
Van die honderden vrijwilligers zijn er velen, waar Rob nog goede herinneringen aan heeft, maar hij wil enkele daarvan graag extra uitlichten. Hilbrand Ausema had de ticketverkoop als zijn belangrijke verantwoordelijkheid uitstekend op orde, kwam altijd zijn afspraken na, bleef bescheiden op de achtergrond en was altijd bereid om waar nodig extra hulp te verlenen. Edmund Ligeon verzorgde altijd de video opnames voor de coaches en bleef altijd positief, enthousiast en hoefde ook niet zo nodig vooraan te staan. En zo waren er nog vele anderen die gezamenlijk de schouders onder de club zetten. Dat het bestuur ook volledig uit vrijwilligers bestond, was niet algemeen bekend, maar was geen beletsel om met een professionele insteek de club naar grote hoogten op te stuwen. Om het goede voorbeeld te geven kochten de bestuursleden zelfs hun eigen seizoenskaarten en werd er niets gedeclareerd, zodat het beschikbare budget volledig ten dienste kon komen van de prestaties van de club.
Die rust en stabiliteit bij Donar was bijna volledig verdwenen, toen in het seizoen 2011-2012 het bestuur onder vuur kwam te liggen. In het 1e jaar van Hakim Salem als coach vielen de sportieve prestaties enigszins tegen, had de pers de messen flink geslepen en werd de club het middelpunt van conflicten en opportunisme. Ondanks de recente successen en gezonde situatie van de club, leek plotseling de houdbaarheid van dit bestuur verstreken. Met enige frustratie werd besloten gezamenlijk af te treden en kon binnen een half jaar tijd alles keurig worden overgedragen aan het volgende bestuur. Erg jammer dat zo'n succesvolle periode abrupt tot een einde kwam, maar gelukkig leverde het gelegde fundament na een tijdje weer vele sportieve successen op.
Gelukkig overheersen jaren later de mooie herinneringen aan het goede werk, de successen en de ontmoetingen met fijne mensen. Als Rob mocht kiezen uit alle beschikbare ex-Donar spelers om een startende 5 samen te stellen voor een mooie Donar gelegenheidswedstrijd, dan zouden Jason Dourisseau, Matt Bausscher, Robby Bostain, Ross Bekkering en ikzelf onder leiding van de succesvolle coach Erik Braal in een volle Martiniplaza nog eens mogen schitteren. Het liefst in een wedstrijd tegen een Leiden met in ieder geval Danny Gibson, Worthy de Jong, Monta McGhee en Seamus Boxley, om de verloren finale van 2011 na 3 verlengingen een klein beetje recht te zetten.
Ton Boot zei altijd; "Goede sportbestuurders ken ik niet, alleen slechte". Waarschijnlijk bedoelde hij daarmee, dat hij vele slechte bestuurders had meegemaakt, die zonder te presteren graag op de voorgrond traden. Die bescheiden bestuurders die niet zo slecht waren, kwamen vanzelf boven drijven als ze zich bewezen hebben met goede prestaties. Op zijn Gronings zouden we dan zeggen " 't kon minder". Het was niet zo slecht wat Rob Schuur gedaan heeft voor Donar in het verleden en daar plukken we nog steeds de vruchten van.