Vaticaan All Stars
Beeld: rkvvkwiek.nl
Het idee was niet van gisteren. Al geruime tijd had ik een aflevering van deze rubriek gereserveerd voor de R.K.V.V. Kwiek te Hoogezand. Om deze roomse -zie voorletters- club, die haar voornaamste activiteiten ontplooit in de vierde klasse der KNVB, met gepaste eerbied uit te roepen tot de slechts geklede vereniging van het noordelijk amateurvoetbal.
Edoch, er wordt van een sportjournalist van deze krant méér verwacht dan dat hij zijn zondagmiddagen slijt bij de R.K.V.V. Kwiek. Daarvoor speelt dit op het eerste gezicht onbekommerde gezelschap op een tikje te bescheiden niveau. Gelukkig bracht het vrije Paasweekeinde uitkomst. Het was een goede gelegenheid om voor alle zekerheid nog even met eigen ogen vast stellen wat ik al wist: Kwiek is de slechts geklede club van het noordelijke voetbal. En dat in een tijdperk, waarin er geen zichzelf respecterende amateurclub is die het zich durft te veroorloven zonder professioneel pakje het veld op te gaan.
Er wordt door de H.H. amateurs wat afgekankerd op dat betaalde voetbal, ze apen wel alles domweg na. Van 4-2-4 via 4-3-3 naar 4-4-2. Maar niet alleen deze tactische concepten worden overgenomen, ook zijn de amateurs slaafs volgzaam inzake modetrends. De geheel witte kousen à la Real Madrid, daar begon het allemaal mee. Zij namen de plaats in van de geringde sokken. Daarna de opmars van het glad glimmend satijnen broekje. Ik weet het nog goed, al is het al weer lang geleden. Je kon er zo goed slidings mee nemen, hoorde je sommigen zeggen. Dat was nog eens logica.
Later kwamen de diagonale strepen over de borst, toen de twee (of drie) verticale strepen op de rechter (of linker) helft van het shirt. De hals met fladderkraag werd vervangen door de afgebiesde V-hals. De lange mouw door de korte. Emblemen werden op de borst genaaid, gevolgd door de overval van de wijd en zijd bekende drie strepen-firma. Die deed er -aan de andere kant van het clubembleem- ook nog eens haar logo bij. Waarna de shirtreclame zijn intrede deed, gelijk met de millimeter dunne streepjes die de tricots in nauwelijks zichtbare repen verdeelden.
Aan de R.K.V.V. Kwiek is al dat modieuze gedoe, in tegenstelling tot het jaarlijks carnaval, voorbij gegaan. De clubkleuren, het pauselijk geel en wit, worden nog net zo gedragen als vroeger. Ouderwets, maar degelijk. Een geel shirt, een witte broek en gele kousen. Verder geen flauwekul.
Binnen die combinatie is iedereen herkenbaar. De rotsvaste stopperspil met zijn vaal gele shirt dat vrouwlief per ongeluk een keertje met een te grote dosis bleekwater heeft gewassen, de rechtsback met zijn grauw gerafelde knielap en hard okergele hesje, de zwoegende kanthalf met zijn afgezakte kousen en shirt met fladderkraag, die in een vloeiende lijn overloopt in een brede diepe V-hals zodat het wellicht nog weinige borsthaar er indrukwekkend uitkrult. Nog een geschenk van opa, die dat onverwoestbare stukje textiel van Jansen en Tilanus, waaraan door talloze tegenstanders stevig is getrokken, ruim twintig jaar geleden als eerste elftalspeler heeft gedragen. Dan niet te vergeten de knoestige midvoor, die met een elastiekje zijn strak achterovergekamde haar bij elkaar houdt om beter te kunnen koppen. Karakteristiek voor zijn pakje zijn de zwarte manchetten die wit behoren te zijn.
Een staatsiefoto van R.K.V.V. Kwiek’s hoofdmacht ziet er hedentendage nog net zo uit als pakweg vijftig jaar geleden. Het hele elftal in het doel. Op de eerste rij in schoenmakerszit de keeper, geflankeerd door zijn twee backs. Daarachter -op de knieën- de middenlinie en daar weer achter staande de vijfmans voorhoede. Rechts daarvan staat de trainer en links de voorzitter in zijn lange jas met grijze gleufhoed die zwart omrand is.
Ruimschoots op tijd arriveer ik bij het veld van de R.K.V.V. Kwiek om dit beeld bevestigd te krijgen. Het eerste wat opvalt is dat de Kwiekers (of heten ze Kwiekelingen) Gulpen-bier drinken. Limburg is katholiek en Kwiek ook, dus die link is gauw gelegd. Het gammel aandoende kaartverkoophokje is niet in gebruik. Bij Kwiek is men allang blij als er een paar mensen de moeite nemen even te komen kijken. Die kleed je dan niet ook nog eens voor twee gulden uit.
De verrassing. Het veld betredende zie ik al van ver dat er iets niet klopt bij die jongens van de R.K.V.V. Kwiek. Ze zijn bezig met een warming up in keurige uniforme trainingsjacks. Een heer in legerjack schiet me aan. Of ik hem nog ken? Hij -Dick Stubbe- is in de Asser Johan Frisokazerne sportinstructeur geweest en nu trainer van de R.K.V.V. Kwiek. Wat mij er toe bracht naar zijn club te komen kijken, was zijn logische en met enige argwaan gestelde vraag. Ik draaide er niet om heen en zei eerlijk waar het mij om te doen was. “Dan heb je pech gehad, want we hebben sinds twee weken een geheel nieuwe outfit.” Verblindend mooi. Alsof de Vaticaan All Stars in Hoogezand liepen te voetballen.