Van straatschoffie tot toptrainer
Foto: Jan Kanning
Opgegroeid in de omgeving van het zo mooie Zuiderdiep in Stad deed ie als dreumes boodschappen voor hoeren, pooiers, boeren, buitenlui en allerlei gespuis in ruil voor een leuk zakcentje. Nu, 45 jaar later, beleeft hij als voetbaltrainer z'n finest hour. FC Emmen kwalificeerde zich voor het eerst in twaalf jaar eindelijk weer eens voor de play offs van de Jupiler League. Met een brok in z'n keel en tranen van ontroering liet Joop Gall zich als een grootvorst bejubelen door z'n spelers en de naar de uitwedstrijd tegen MVV meegereisde fanatieke Drentse fans. Na bijna drie jaar boetseer- en kleiwerk was het Jopie gelukt om met z'n eigenhandig gescoute spelersgroep een prijs binnen te slepen. Een prachtige terugreis en wilde nacht volgden. Vreugde voerde uiteraard de boventoon, maar er was ook sprake van een beetje verdriet, want ondanks het formidabele succes moet Jopie aan het eind van het seizoen vertrekken bij FC Emmen.
De spelersgroep en vaste aanhang snappen nog steeds niets van de beslissing van het bestuur en Jopie al helemaal niet. Hij had zo graag door willen gaan. Enkele maanden geleden kreeg hij van de directeur de onheilsmededeling te horen. FC Emmen wilde een andere koers gaan varen, niet langer doorgaan met een hoofdtrainer/technisch manager in een dubbelrol. En een vers gezicht voor de groep leek het bestuur ook wel wat. Van de spelers en de fanatieke supporters kreeg met name directeur Win Beekman de wind van voren. De pas aangestelde supermarkteigenaar kreeg ondermeer het verwijt dat ie niet eens wist of er nou zand of lucht in een bal zit. En toen de leiding van FC Emmen was vergeten om de selectie, technische staf en verdere belanghebbenden van het eerste elftal uit te nodigen voor de Nieuwjaarsreceptie waren de rapen helemaal gaar. De invitatie kwam alsnog in een heel laat stadium, een boycot van de technische staf en spelersgroep volgde niettemin.
Ondanks alle heisa besloten Jopie en z'n spelers volop in te zetten om het beoogde doel te verwezenlijken, deelneming afdwingen aan de play offs. Het is aannemelijk dat de ingreep van het bestuur het teamgevoel tot immense hoogte heeft doen stijgen. 'Wij zullen die gasten wel even wat laten zien' en 'wij zullen er in ieder geval voor zorgen dat onze trainer een mooi afscheid krijgt en daardoor ook een mooie nieuwe club', moeten welhaast de gedachten van de spelers geweest zijn. Het kweken van teamspirit is ook van de specialiteiten van Jopie. Legendarisch is de door Jopie opgelegde straf aan Michael de Leeuw, destijds speler van Veendam. Michael was een beetje stout geweest en moest als straf een uurtje voor een wedstrijd een paar rondjes aan de Langeleegte rennen in het pak van de mascotte. Hilariteit alom en de selectie stond in een klap op scherp. Veendam veegde de tegenpartij met 4-1 van de mat en Michael maakte twee doelpunten.
Joop Gall is van 25 december 1963. Opgegroeid in Stad, maar al jaren wonend met zijn Regina en kids in een fraai gesitueerd landhuis in het pittoreske Muntendam onder de rook van Veendam. Als jongeling speelde hij bij De Vogels en Velocitas. Op 1 juli 1983 was z'n eerste werkdag in het betaalde voetbal bij FC Groningen. Na een jaartje vertrok de 19-jarige Jopie naar Veendam. Twee jaar Veendam, weer een jaar FC Groningen, drie jaar Veendam en een jaar Heerenveen volgden. In uitgerekend Friesland dwong Jopie weer een terugkeer naar FC Groningen af. Zes jaar in het destijds altijd sfeervolle Oosterpark volgden. Tot slot was Veendam z'n laatste club als speler. Na twee jaar sloot Jopie op 30 juni 1999 z'n loopbaan na zestien jaar, 381 competitiewedstrijden en 36 competitiegoals af. Linksback of links op het middenveld waren z'n posities.
Jopie ging onmiddellijk aan de slag als trainer. Onder zijn leiding werd De Vogels direct kampioen. De beleidsbepalers in het Oosterpark hadden hun ogen goed opengehouden en trokken Jopie weer over de streep. Zes jaar diende hij de FC als assistent-trainer en trainer van de beloften. Daarna had Jopie de hoogste trainerslicentie en trad hij als hoofdtrainer in dienst van Veendam. Tot het faillisement bleef hij Veendam zes jaar trouw. Met beperkte budgetten haalde hij elk jaar uit allerlei hoeken en gaten van het land beloftevolle of enigszins beschadigde spelers. Zo ontdekte Jopie in het beloftenteam van Cambuur ene wegkwijnende Ruben Schaken, die later via VVV bij Feyenoord belandde en zelfs het Nederlands elftal haalde. Nog altijd wordt Jopie geroemd door Ruben in interviews. Ook ontdekte Jopie in het beloftenteam van Willem 2 ene Michael de Leeuw, die bij Veendam topscorer werd van de Jupiler League met 25 doelpunten, een transfer afdwong naar De Graafschap en nu topscorer is van FC Groningen.
Na het faillisement van Veendam zette Jopie z'n loopbaan voort bij Go Ahead Eagles. Het bracht hem geen succes. Vooral interne twisten binnen de technische staf zorgden voor z'n vertrek na slechts acht maanden. Op 24 maart 2012 was het bijltjesdag voor Jopie. Ruim drie maanden later trad hij in dienst van zieltogende FC Emmen. Van de huidige spelersgroep heeft hij velen uit de anonimiteit gehaald. De in Winschoten geboren Marcel Seip is overgekomen uit Australië, Stadjer Saïd Bakkati is weggeplukt bij PEC Zwolle, de Angolees Luis Pedro ging met Jopie van Veendam mee naar FC Emmen. Bij FC Volendam haalde hij Boy Deul op, in het beloftenteam van Vitesse ontdekte Jopie, keeper Marko Meerits uit Estland en de in het beloftenteam van FC Twente wegpieterende Cas Peters doet nu bij FC Emmen zelfs een gooi naar het predikaat topscorer van de Jupiler League. Logisch dus dat al die spelers voor Jopie door het vuur gaan.
Terug in de tijd. Hoogtepunt tijdens mijn al tientallen jaren durende werkrelatie met Jopie was de sisteract. Jaren geleden werd hij in het Oosterpark uit het veld gestuurd. Ten onrechte want Erwin Koeman was de boosdoener. In Zeist kreeg Jopie van de tuchtcommissie gelijk. Daarna vertrokken we in mijn auto naar de studio van RTL4 in Hilversum voor een optreden van Jopie in het programma van Frits Barend en Henk van Dorp. Jopie moest staand plaatsnemen tussen het publiek. Frits riep 'Hè, daar staat de broer van Ed de Goey', doelend op het weinige haar van Jopie en de toenmalige keeper van Feyenoord. Jopie was door enkele cola bacardietjes in Zeist al in de stemming en antwoordde 'ben ik hier gekomen voor die flauwekul?'. Een hilarische uitzending volgde en na afloop gingen in het cafe van RTL4 als vanouds alle remmen los.
Jopie was eerst een tijdje zoek, een kwartiertje later ontdekte ik hem in een donkere nis met twee beeldschone vrouwen en een heleboel drank en bitterballen. Ik besloot het triootje te observeren vanaf een barkruk. De pret van het stel duurde tot een uurtje of half drie in de ochtend. Toen dook Jopie ineens op aan de bar. 'Waar zijn die vrouwtjes nou, Jopie?', vroeg ik schalks. 'Potverdomme, het zijn twee lesbische zusjes', antwoordde Jopie en hij keek me aan met de blik van een geslagen hond. Een formidabele terugreis volgde naar Muntendam en vervolgens Groningen. Om half elf, zo’n vijfeneenhalf uur later, stond Jopie weer op het trainingsveld onder het motto: 's Nachts een man, overdag ook een man. Hij heeft nog geen nieuwe club. Maar zal er vast wel een vinden. Ook in Duitsland kijkt Jopie rond. Tegen een verslaggever van RTV Drenthe zei Jopie onlangs: 'Naturlich gucke ich über die Grenze, Mal angucken ob da eine gute mannschaft is voor Jupp Gall'.