Van Johan Neeskens tot Hedwiges Maduro
Beeld: Archief Jan Kanning
Mijn eerste keer naar de FC en naar het Oosterpark was in het seizoen 1984-1985. Ik was toen 11 jaar en ging met mijn vader en twee broers naar de wedstrijd FC Groningen- AZ ’67. Het was de tijd van de piepjonge Pieter Huistra, maar ook een FC met namen als Paul Mason en Budje Brocken, die vaak met geweldige voorzetten de bal panklaar op het hoofd van Rob McDonald plaatste. En naast de parel uit Azie “ Fandi Ahmad” had voorzitter Renze de Vries in die tijd nog een opzienbarende transfer gerealiseerd namelijk oud-international Johan Neeskens! Helaas werd dit niet echt een succes.
We verloren die wedstrijd met maar liefst 6-2 met onder meer goals van AZ ’67 van Kees Kist en Pier Tol. Wat me vooral is bijgebleven is de agressieve sfeer tussen Z-side supporters, die vlak naast ons en het uitvak met de AZ ’67 supporters hadden plaatsgenomen. De paraplu’s vlogen ons op een gegeven moment om de oren. Eigenlijk vond ik dit best een leuke adrenaline ervaring.
Ik houd van sfeer in een voetbalstadion. Natuurlijk vooral van de sfeer destijds in het Oosterpark en nu in de Euroborg. Je staat gewoon 100% achter je eigen club en bent tegen alles wat de tegenstander doet. Dat voelt goed. Eerlijk gezegd geniet ik veel meer van deze sfeer dan die in bijvoorbeeld Thialf, waar het alleen maar feest is en gejuicht wordt voor iedereen. Heel soms gaat de wave ook door de Euroborg. Dat vind ik eigenlijk helemaal niets…..
Ik heb behoorlijk wat kippenvelmomentjes gehad in het Oosterpark en in de Euroborg. Een daarvan was in het seizoen 2002-2003. Na 11 wedstrijden hadden we nog maar 2 puntjes door 2 keer een schamele 0-0. Toen tegen De Graafschap in de 12e wedstrijd eindelijk werd gewonnen met 3-1 leek het alsof we de Europa Cup hadden binnengesleept. Het hele stadion bleef zitten en applaudisseren en de spelers lieten zich als helden toezingen. Fantastisch.
Even terug naar de jaren 80. Absolute hoogtepunten waren natuurlijk de wedstrijden tegen Atletico Madrid en Inter Milan. Ik heb hier nog plakboeken van met alle foto’s en verslagen, die ik had uitgeknipt. Ik had zelfs mijn eigen verslag van deze wedstrijden gemaakt. In mijn verslag van de 5-1 in Bari was het duidelijk: Inter wint door dopinggebruik en vuile spelletjes.
De reactie op mijn brief aan Peter Houtman was een ansichtkaart met handtekening. Ik heb die kaart zo vaak bekeken dat ik het adres nu nog weet. Volgens mij woonde hij in de Klooslaan nummer 33. Ook kan ik me uit die tijd herinneren dat ik met mijn ouders op vakantie was in Duitsland. Toen was het niet zo gemakkelijk om de wedstrijden in het buitenland te volgen. De enige mogelijkheid was met een oude transistorradio op de middengolf proberen een Nederlandse zender te zoeken. Heel soms kon ik dan de wedstrijd vaag volgen via een krakende en piepende verbinding.
Tegenwoordig is dat natuurlijk fantastisch. Hier in Zuid-Korea kan ik elke wedstrijd via een livestream volgen en via alle apps op je telefoon van RTV Noord tot aan Fox Sports ben je tot op de minuut up to date. En mocht de livestream soms haperen, dan is er altijd nog het live verslag op Radio Noord van de Groningse Jack van Gelder, “ Elwin Baas”. Toen hij begon op Radio Noord vond ik zijn live verslagen verschrikkelijk. Inmiddels ben ik fan van hem en hij kan me, net als Jack van Gelder, helemaal de wedstrijd in zuigen.
De eerste Europa Cupwedstrijd die ik bezocht was tegen Galway United. Deze wonnen we met 5-1 met een echte ‘hoofd’ rol voor Peter Houtman omdat hij volgens mij drie keer scoorde met dit lichaamsdeel. In die wedstrijd scoorde ook Rene Eijkelkamp, die in de seizoenen daarna een ongelooflijk succesvol koppel ging vormen met Hennie Meijer. Zoals bekend resulteerde dit in 1990-1991 in het meest succesvolle seizoen ooit waarin we lang meededen om het kampioenschap en uiteindelijk derde werden in de Eredivisie.
Naast Hennie Meijer en Rene Eijkelkamp was natuurlijk ook een heel belangrijke rol weggelegd voor Milko Djurovski, die was opgepikt na de Europa Cup wedstrijden tegen Partizan Belgrado. Wat een fenomeen! Het leuke was dat je hem na de wedstrijd steevast tegen kwam in de stad of in discotheek Skopje in Harkstede. En Milko was uiteraard een echte rookmagier!
Als coach volg je natuurlijk ook de begeleiding van een selectie met een bepaalde interesse. In mijn ogen is het vak van coach in elke topsportorganisatie precies hetzelfde. Alles draait om het inrichten van het beste totaalproces met daarin verweven de individuele verbeterroutes van iedere atleet. Een duidelijk ingericht totaalproces met daarin een goede doelen structuur en een goede communicatie is een vereiste voor succes.
Zonder op de hoogte te zijn van de exacte manier van werken van Erwin van de Looi en de rest van de huidige begeleidingsstaf, heb ik echt het idee dat dit momenteel erg goed zit bij onze FC. Ik erger me bijvoorbeeld altijd groen en geel aan de conservatieve gedachten van de oude garde voetbalkenners en ex-trainers met Johan Derksen voorop. Ik vind Voetbal Inside een geweldig programma en kijk het hier In Seoul iedere dinsdag en zaterdag via uitzending gemist.
Maar met betrekking tot dit onderwerp ben ik het vaak totaal met ze oneens. Deze mensen hebben volgens mij helemaal geen idee van de ontwikkelingen, die al jaren plaatsvinden en steeds door zullen gaan. Hiermee bedoel ik alles wat te maken heeft met het totaalproces: van innovatie op fysiek gebied, van kennis van gesprekstechnieken tot aan mentale begeleiding en coaching van ieder individu.
Zelf spar ik zo af en toe wel eens met Bote Talsma, een jeugdtrainer van de FC. Wanneer we de specifieke invulling er af scheppen, is het coach proces precies hetzelfde als bij een professioneel schaatsteam. Over Erwin van de Looi: ik hoor wel eens dat zijn presentatie ietwat saai en voorspelbaar is. Ik ben het daar totaal niet mee eens en kijk altijd uit naar zijn interviews. Ik vind het razend knap hoe hij in staat is de wedstrijden helder en duidelijk te analyseren en ons deelgenoot te maken van zijn gemaakte keuzes. Zowel van de wedstrijden als ook van het totaalproces. Sterk en duidelijk!
Hier in Korea verheug ik me op de komende Europa Leaguewedstrijden, die ik via de livestream of via het verslag van Elwin Baas ga volgen. Het clublied “ laat ons weer eens juichen” dat al in mijn eerste bezoek in het Oosterpark werd gedraaid en me altijd in de juiste stemming brengt, moet ik dan maar even via YouTube afspelen. En nu, 30 jaar na Johan Neeskens, hoop ik dat de laatste aankoop (Maduro) de Euroborg wel versteld doet staan! Ik heb er alle vertrouwen in!