Uitstel Spelen stelt Sophie Souwer voor dilemma
De ontlading was groot bij Sophie Souwer met het behalen van het Olympische ticket in de vrouwen dubbelvier tijdens de wereldkampioenschappen vorig jaar in Oostenrijk. De blijdschap was zelfs groter dan de bronzen medaille die ze later tijdens het toernooi won. Maar nu de Spelen van Tokio een jaar later plaatsvinden zit de Groningse roeister voor een groot dilemma. Samen met haar Italiaanse vriend, Martino Goretti, had ze haar leven na de Spelen van 2020 al volledig gepland. ,,Daar zat een duidelijke gedachte achter, maar dat plan is nu niet zo zeker meer.’’ Het uitstel van de Spelen heeft voor de sporter een reeks van consequenties die niet los van elkaar gezien kunnen worden.
Toen het Coronavirus ook in Europa kwam hield Souwer al rekening met de kans dat dit consequenties zou hebben voor het roeiseizoen. World Cups werden in het voorjaar één voor éen afgelast. ,,Verschillende scenario's spookten door mijn hoofd. Het definitieve uitstel van de Spelen was niet het beste scenario voor mij. Ik had liever een halfjaar uitstel gehad. Dan hadden we na de lockdown weer aan onze fitheid kunnen werken en was het geen verloren jaar geweest. Ik ben nog bezig om alles op rijtje te zetten. Het belangrijkste daarin is, dat ik mijn BIG-registratie als verloskundige behoud. Eind 2022 moet ik alle punten behaald hebben en dat wordt nu heel krap. Het roeien met alles wat daarbij komt, is een opoffering. Het is werk waarop ik nu anticipeer.’’ Voor dit seizoen had ze haar werkzaamheden volledig aan de kant gezet om zich volledig te focussen op de Spelen.
Samen met Goretti zou ze na de zomer van dit jaar naar Zwitserland gaan. ,,Ik wilde graag aan het werk in Zwitserland en hij heeft vanwege mij gekozen voor een baan in Zwitserland. Er moet nu een plan komen dat voor beiden haalbaar is. Waar we beiden gelukkig van worden. Dat is belangrijker dan de lijdensweg naar de Olympische Spelen. Het wordt een weloverwogen keuze. Gelukkig staan de coaches er open voor dat ik er de tijd voor neem.’’
Souwer is blij dat haar vriend nog net op tijd naar Nederland kon komen. ,,Als hij nog in Italië had gezeten was het zwaarder geweest om de plannen door te nemen. Martino vloog op de laatste dag voor de lockdown naar Nederland. Hij zit hier nu wel vast, maar gelukkig gaat het goed met zijn familie en voor hem zijn de mogelijkheden hier te trainen ook ideaal.’’ Goretti won afgelopen jaar de wereldtitel in de lichte skiff. Dit is geen olympisch nummer en Souwers vriend probeerde in Italië tot de lockdown een plaats in het enige olympische nummer voor lichte roeiers, de dubbeltwee, te verdienen.
De Gyas-roeister traint thuis, maar ook op de Bosbaan. ,,Het is als sporter belangrijk structuur te blijven houden in je dagschema. Van volledig niets doen wordt je ook alleen maar ongelukkiger. We hebben toestemming om op de Bosbaan voor ons zelf te trainen in de skiff of de twee. We spreken niets af, maar als we elkaar op het water tegenkomen sparren we soms tegen elkaar.’’
In haar plan zal zeker de Olympische Spelen voorkomen. ,,Ik heb geen moeite om door te blijven gaan, omdat ik sporten gewoon leuk vind.’’ In welke boot ze in Tokio start is nog onbekend. Ook zonder uitstel van Olympische Spelen lag dat nog volledig open. De kwalificatie bij de WK vorig jaar was voor de boot en begin maart zou de coach bepalen welke roeister uit de scullselectie in welke boot komen. Behalve de dubbelvier zijn ook de skiff en dubbeltwee geplaatst voor Tokio. ,,Vlak voor de lockdown zouden we gaan race voor de plaatsen in de verschillende boten, maar dat is niet doorgegaan vanwege de gestopte olympische programma's en het verbod in ploegen te trainen op de Bosbaan vanwege de lockdown.’'
De combinatie verloskundige en carrière als topsporter is een lastige voor de komende jaren. ,,Als verloskundige werk je niet alleen overdag. Je kunt niet gebonden zijn aan een ploeg of een schema.’’ Een uitspraak in welke boot ze wil starten in Tokio wil Souwer niet doen. Haar eerste Olympische Spelen in 2016 roeide ze in de acht en kwam daarna in de dubbelvier waarin ze sindsdien elk jaar een medaille won. In 2017 werd de dubbelvier met Olivia van Rooijen, Inge Janssen, Sophie Souwer en Nicole Beukers wereldkampioen. Of het haar mooiste medaille tot nu toe is, moet ze even nadenken. ,,In 2018 was het brons. Die medaille is misschien mooier omdat het na een moeilijk jaar was. Zowel voor mij persoonlijk en voor ons als team.
De medaille werd daardoor eigenlijk niet verwacht. Ook vorig jaar had de ploeg verschillende tegenslagen te verwerken. We hadden met blessures te maken en onze slagvrouw (Nicole Beuker; kb) was lange tijd uitgeschakeld.’’ Sophie belandde zelf in november 2018 in het ziekenhuis met een gebroken rib en een klaplong nadat ze tijdens een fietstraining met haar vriend in de Italiaanse heuvels tijdens een afdaling onderuitging. Souwer herstelde snel doordat ze fit was en kon in het voorjaar 2019 weer volledig meetrainen met de ploeg waarmee ze opnieuw brons won. ,,In de finale waren we niet zo scherp meer. De race om het olympische ticket was belangrijker. De heat voelde ook alsof we de olympische finale hadden gevaren.’’
Van Rooijen, Janssen, Souwer en Beukers kwalificeerden de dubbelvier voor de Spelen. Al jarenlang is de dubbelvier de prioriteitsboot maar het is onzeker of er opnieuw een dubbelvier samengesteld kan worden als snelste Nederlandse vrouwen boot voor de Olympische Spelen. Sophie Souwer is niet de enige waarvoor de impact groot is door het opschuiven van de Spelen met een jaar. Ook ploeggenoten van haar twijfelen of ze een jaar extra de focus kunnen vasthouden en ook geplande maatschappelijke carrières komen in het gedrang. Daarom houd de Groningse de optie open in welke boot ze hoopt naar de Tokio te kunnen volgend jaar. ,,Ik ga er voor zorgen dat ik in de boot kom waarin het een mooi toernooi gaat worden. Welk boot dat is? Daar doe ik geen uitspraak over. Voor mij is het proces het belangrijkste. Het streven is de snelste boot.’’