Tien jaar terug: Kazan en Cantu

De tijd gaat snel, ongelofelijk snel. Tien jaar terug stonden we met zijn tweeën in Kazan, Koos van der Veen en ik. Facebook herinnerde me eraan in de week dat Donar voor de vijfde keer werd uitgeschakeld met zicht op de Champions League.

Waar Donar anno 2020 een strafexpeditie naar Wit-Rusland te wachten staat aankomende winter, was het bezoek aan Kazan in 2010 zeker geen straf. Samen met Koos van der Veen reisden we af naar ver in Rusland. Een enorm takkeneind vliegen vanuit Duitsland voor een veel te kort verblijf in de voor ons simpele westerlingen onbekende Russische miljoenenstad.

We zouden amper een etmaal in Kazan verblijven, geheel in onze eigen bubbel. Na aankomst op de wedstrijddag bezochten we de schottraining en werden door coach Marco van den Berg en de spelers als ware helden ontvangen in de speelhal, die eigenlijk hermetisch afgesloten had moeten zijn. Maar zoals overdag in vrijwel elk sportstadion staan de hekken en deuren gewoon open en is er altijd wel een behulpzame schoonmaker die de toeristen naar binnen leidt.

Na een relaxte middag met een hapje en een drankje was het wedstrijdbezoek uiteraard een highlight van de reis. Het duel ging jammerlijk verloren, er had meer in gezeten. Maar Donar was op de been en in de wedstrijd gebleven tegen een sterke tegenstander. De avond en nacht bleken de lokale kroegen ook op doordeweekse avonden gezellig om te bezoeken en samen met journalist Arnoud Bodde werd het voor ondergetekende ver voorbij middernacht dat het hotelbed nog even gebruikt werd. Met dank aan menselijke wekker Koos van der Veen werd de terugvlucht ook nog weer tijdig gehaald. Aansluitend volgde voor mij een bezoek aan Eindhoven voor PSV-FC Groningen.

Later dat seizoen speelde Donar nog een legendarische uitwedstrijd, in Cantu, Noord-Italië. Die wedstrijd op 7 december 2010 werd beroemd vanwege de massale aanwezigheid van Donarfans. Zo waren er 25 onverlaten die de trip per bus (!) maakten, onder reisleiding van ondergetekende. De heenreis verliep vanaf maandagavond zeer voorspoedig en na een nacht in de bus arriveerden we rond het middaguur – volgens planning – in het hotel te Cantu.

De middag en aanloop naar de wedstrijd waren al zeer hartelijk. We werden ontvangen door de fanatieke fans van Cantu en een vriendschapsband ontstond. Een band die tien jaar later nog altijd levend is. Jaarlijks komen er fans uit Italië naar Groningen of bezoeken Donarfans hun collega’s in Cantu. De afterparty was al even geweldig, net als de aansluitende nabeschouwing in het hotel. Na een goede en wederom zeer korte nachtrust in een hotelbed, kon de terugreis beginnen.

De terugreis verliep niet even vlekkeloos. Door sneeuwval liepen we in Luxemburg flinke vertraging op en zo kwamen we niet op woensdag aan het begin van de nacht maar eerder richting de hele vroege ochtend terug bij MartiniPlaza. Een illusie armer, en vele mooie ervaringen rijker. Terugdenkend aan tien jaar terug, maken de huidige restricties bij het bezoeken van wedstrijden de herinneringen alleen nog maar waardevoller. Wat zouden we graag weer vliegen en bussen naar verre oorden. Zelf een ‘strafkamp’ in Wit-Rusland zou al een uitkomst zijn. Of het Coronavirus in 2021 onder controle is, is onzeker. Dat het Donarvirus nog altijd onder ons is, staat als een paal boven water.