Thomas Koenis: basketballer, maar boven alles sociaal bewogen mens
Thomas Koenis speelt basketbal bij Donar, al jaren. Hij houdt van het spelletje, geniet van een teamproces, is een bevlogen sporter. Maar er is meer. Met dezelfde energie en liefde zet de center van Donar zich in voor de maatschappij. Hij reageert op een aantal steekwoorden.
Maar eerst; zijn leven en loopbaan:
- Thomas Koenis, geboren op 11 december 1989 in Hoogkarspel.
- In zijn jeugd judo, voetbal en basketbal
- Zijn andere sportpassie: darts
- Als dertienjarige begonnen met basketbal bij BV Enkhuizen
- Daarna gespeeld bij Den Helder, Bergen op Zoom, Leiden
- Bij Donar: 2011-2015 en 2017 tot en met nu
- Prijzen: vijf individuele prijzen, 2x landskampioen, 3x NBB Beker, 2x Supercup
- Aantal interlands: 30. Thomas Koenis is op eigen wens geen international meer
Over keepen
,,Ja, dat heb ik gedaan inderdaad, haha. Als kind op voetbal, mijn twee broers waren keeper. Ik vond die trainingen mooi: individuele aandacht van ene trainer en heerlijk in de blubber duiken. Dus heb ik een tijdje gekeept, maar niet lang hoor’’.
Over begin basketbal
,,We hadden een basketbalpleintje in de buurt, daar gingen mijn broers en ik ballen gooien, soms ook met anderen. Dat vond ik prachtig. Dus toen heb ik me gemeld bij BV Enkhuizen en later mijn eerste serieuze stappen gezet bij Den Helder.’’
Over Donar
,,Het is niet toevallig dat ik al mijn zevende seizoen bij Donar ga spelen. In Nederland is dat gewoon de grootse en sterkste basketbalclub. Een een club met ambitie, ook Europees. Bij de andere clubs waar ik speelde was het ook prima hoor, maar in Groningen is alles gewoon groter. En ik voel me hier ook heel goed thuis als sporter en mens.’’
Over basketbal en corona
,,Het is een lastige tijd. Bij ons zijn al twee oefenwedstrijden afgelast vanwege dat gedoe. We gaan binnenkort naar Cyprus voor het spelen van wedstrijden om de Champions League te halen. Geen idee hoe dat wordt, hoe onze tegenstanders er voor staan. Het is niet anders, we moeten er maar het beste van maken.’’
Over Robert
,,Ja man, een geweldige gozer is dat. Altijd trommelend aanwezig, altijd enthousiast. Hij heeft het downsyndroom net als een zusje van mij. Ook daarom heb ik wel een band met Robert. Buiten basketbal zet ik me in voor mensen met een handicap. Doe bijvoorbeeld dingen voor de Special Olympics. Daar ben ik ambassadeur voor, probeer geld te innen voor dat doel. Ook geef ik clinics bij het G-basketbal.’’
Over coaches
,,Ik heb er intussen een aantal gehad. Iedere coach is anders en heeft zijn visie op het spelletje. Mooi om mee te maken. Laatst zei ik in een podcast van OOG-radio dat Erik Braal, mijn vorige coach, te weinig lachte. Dat viel best mee hoor, Erik heeft best humor. Mijn huidige coach, Ivan Rudez, is weer wat anders. Van de Balkan, net als Ivica Skelin. Zij vaak wat explosiever dan Nederlandse coaches. Rudez zet weer nieuwe accenten, prima wat mij betreft.’’
Over de competitie
,,Ik verwacht een gekke, maar misschien ook interessante, competitie. Er zijn ploegen bij gekomen. Dat is prima. We spelen nu een enkele competitie en daarna in twee groepen verder. Er zijn uiteraard een paar kandidaten voor de titel. Maar dat is lastig te voorspellen. Ik denk dat Zwolle sterk is, maar wij hebben ook een prima team. Veel nieuwe jongens, een nieuwe coach. Dat moet groeien, maar ik heb een goed gevoel. We gaan goed met elkaar om, dus daar zit het goed.’’
Over later
,,Ik dek niet dat ik echt verder ga in het basketbal als ik uitgespeeld ben. Zie mezelf geen coach worden. Misschien dat ik na Donar als speler nog ga afsluiten bij Den Helder, maar dat weet ik nu nog niet. Zeker is dat ik met mijn gezin in Den Helder ga wonen, daar hebben we een huis. Misschien ga ik me inzetten voor jeugd, zoiets wil ik wel graag terug doen. Maar ik wil niet weer een leven met reizen, verhuizen, verschillende clubs. Ik zit in de afronding van mijn studie als financieel controller. Een baan in die richting zal het daarom wel worden. Maar eerst nog een paar seizoenen basketbal, ik wil mee in de ambitie van Donar.’’