Stal Sprookjeshof

De drafsport floreerde in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw. Ook in Groningen. Tijdens hoogtijdagen kwamen er meer dan 5.000 toeschouwers naar de fraai baan in het stadspark. Aan het einde van de vorige eeuw werd het allemaal minder. Wat men de sport niet kan afnemen is de rijke historie. Onder het motto “gelukkig hebben we de verhalen nog” haalt Henri van Voorn af en toe herinneringen op.

Als eigenaar van een draver kun je onder je eigen naam aan de koersen deelnemen, of je paard onder een stalnaam laten lopen. Dat gebeurde vaak als een paard meerdere eigenaren had. Vele grote stalnamen uit de vorige eeuw zijn inmiddels historie, maar zijn in het geheugen blijven hangen. Bijvoorbeeld omdat ze heel succesvol waren zoals stal Hollandia, Middenmeer, Nooit Gedacht, Anjo, Erna, Marion, Xanthos, Rotterdam, Westland, Hazelaar en De Gulden Krakeling.  Historische namen die herinneringen oproepen aan cracks als Walter Hollandia, Mac Kinley, Cherie Spencer, Fernandel, Duchesse Mac, Theo Messidor, Xanthos Narciso, Jojo Buitenzorg, Kees Verkerk, Uno Hazelaar en Olivier B. Bekende stalnamen in Noord-Nederland waren stal Zilvertip, Di Robles, BB, Gruno, en Eems. Namen als Everprise, Goudplevier S, YY Hanover, Evelyn Hollandia en Kid Eemshorn borrelen dan weer op. Soms doet iets anders dan de naam van een paard aan een stal denken. Als je bijvoorbeeld van Groningen via Noordlaren naar Zuidlaren fietst dan kom je langs attractiepark Sprookjeshof.

Een geliefd reisdoel voor schoolreisjes en familie uitjes in Noord-Nederland. In de vorige eeuw omvatte het park naast sprookjes en een restaurant ook een draverstal. Daar speelde zich het sprookje van eigenaar Ben Schuurman af. Schuurman, bij ons thuis oom Ben genoemd, kon het zich veroorloven om jarenlang een eigen huistrainer aan zijn sprookje te laten werken. Er was ook plaats voor paarden van derden en het duurde niet lang of oom Ben ging ook  zijn eigen Sprookjeshof paarden fokken. Tussen 1962 en 1980 kwamen er 24 Sprookjeshof dravers ter wereld.

Echte toppers zaten er niet tussen, maar wel vaak paarden die de baan haalden en een bescheiden bijdrage leverden in de kosten van de stal. Van de 24 gefokte paarden haalden 17 de baan. Desiree, Edith, Fan, Gin, Ici, New, Rie, Sir, Son, Use en Vie Sprookjeshof waren redelijk succesvol. Het laatste fokproduct, Wim Sprookjeshof won circa € 3.800. Hij was vernoemd naar trainer Wim Hauber, die lang bij Sprookjeshof werkte. De eerste Sprookjeshof trainer was Klaas Woudstra, die later vanuit Groningen en Willemoord furore maakte en jarenlang tot de top van de Nederlandse trainers behoorde. Woudstra zijn sprookje begon met een paard en om rond te komen was hij ook klusjesman en bewaker van de rijwielstalling. Na Klaas Woudstra werd Tinus Lugies de huistrainer.

Hij koerste er met paarden als Unwaersfügel S, Chris Hanover P en Desiree Sprookjeshof. Oom Ben hield wel van veranderingen en Wim Hauber werd de volgende trainer. Het sprookje werd ongetwijfeld nog mooier toen Hennie Grift in 1968 de gelederen kwam versterken. Uit die periode stammen namen als Yewel Boy, Arrow Axworthy, Fan en Gin Sprookjeshof. Ook Hennie trok de weide wereld in, die hem op vele plaatsen en in vele landen successen brachten. Wim Hauber trok als trainer van Sprookjeshof nog de aandacht met paarden als Panhart, Meindert O en Sir en Son Sprookjeshof. Wim werd in het werk bijgestaan door Leo Kokkes en ook hij past in de sprookjessfeer.

Van de dravers zorgde Meindert O voor reuring. De vos won uiteindelijk ruim anderhalve ton in guldens. Vooral in het begin ging het nog wel eens mis en zijn eigenaar, die een nieuwkomer in de sport was, kon dat moeilijk bevatten. Meindert O verhuisde dan ook regelmatig naar een andere trainer. Historisch is de uitspraak van een zoon van de eigenaar toen Meinder O met een Franse kap op in de koers verscheen. “Moe, Meinder heeft ’n muts op” riep de jongen enthousiast.  Rijk is Ben Schuurman aan zijn stal Sprookjeshof niet geworden. Aanvankelijk dachten we dat zo’n sprookjestuin gouden business moest zijn, maar later werd duidelijk dat de horeca exploitatie van het naburige beurscomplex “Prins Bernhard Hoeve” oom Ben de nodige munten bezorgde om zijn sprookje in leven te houden.

Mooie herinneringen bewaren we ook aan de laatste jaren van oom Ben zijn sprookjestijd. In de winterperiode als de koersen op een lager pitje stonden werd er in het restaurant regelmatig een klaverjasavond gehouden voor mensen uit de dravers wereld.  Uiteraard met Wim en Rie Hauber maar ook met Willem Bos, die dankzij het octrooi op een zeepautomaatje zijn eigen sprookje creëerde. Ook Willem werd verliefd op dravers en kocht o.a. Speedy Gent. Klaverjassen met oom Ben was vaak een avond vol humor en snedige opmerkingen.

Er werd regelmatig een rondje gegeven, maar als oom Ben aan de beurt was, dan sprak hij op plechtige toon tegen zijn ober, die volgens mij Modderman heette: “zeg Modderman denk je dat wij nog wel iets zouden lusten”. Modderman, die altijd braaf “ja” zei paste bij de zaak zoals de vooroorlogse smyrna tafelkleedjes. Het sprookje van oom Ben verkleurde een beetje toen de fiscus acties als “schuimkraag” bedacht. Uiteindelijk verdween stal Sprookjeshof en de daarbij behorende rode buis met witte kraag en manchetten, maar het echte Sprookjeshof bestaat nog steeds. Eind 2014 dreigde de zaak door ambtelijke tegenwerking gesloten te worden, maar er werd net op tijd een nieuwe eigenaar gevonden. Nu de paarden nog terug!