Showdagen van het bedrijfsleven

De drafsport floreerde in de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw. Ook in Groningen. Tijdens hoogtijdagen kwamen er meer dan 5.000 toeschouwers naar de fraai baan in het stadspark. Aan het einde van de vorige eeuw werd het allemaal minder. Wat men de sport niet kan afnemen is de rijke historie. Onder het motto “gelukkig hebben we de verhalen nog” haalt Henri van Voorn af en toe herinneringen op.

Ooit waren ze een begrip in de wereld van de noordelijke drafsport, de showdagen van het bedrijfsleven. Koersdagen waar bedrijfsleven, sport en amusement hand in hand gingen. De stuwende kracht achter deze dagen was de vereniging De Noordelijke Drafsport. Deze vereniging, die al lang ter ziele is, behartigde de belangen van de noordelijke drafbanen. Dat was medio jaren zestig van de vorige eeuw nodig, want in het westen van het land werd de dienst uitgemaakt. De grote man achter de showdagen van het bedrijfsleven was de Groninger Tjeerd Boomsma. In Overdag genoot hij in stad en ommeland bekendheid als eigenaar van drie viswinkels, die hij runde onder de naam Volendammer Vishandel. Zijn vrije tijd ging naar de paarden. Hij had jarenlang dravers bij Bonne de Jong in Oranjewoud zoals de succesvolle Dynamiet Hanover.

Later had hij bij Klaas Woudstra succes met Leo Hanover. Zoals Boomsma zijn viswinkels groot maakte, zo wilde hij ook de drafsport in de vaart der volkeren opstuwen. Geen zee ging hem te hoog en als het al te driest werd, dan probeerde de penningmeester van de vereniging, Hessel Tuzee, hem te kalmeren. Tuzee was boer in ruste, die bij talloze verenigingen in de drafsport de penningen beheerde. Daarnaast was hij actief voor paarden- en rundveeverzekering Groningen. Als hobby fokte hij dravers en reed als amateurrijder in koersen. Een man zo betrouwbaar als de Nederlandse bank, maar ook een man met humor. Zo vertelde hij af en toe over de bezoekjes die hij met Boomsma aan bedrijven bracht om geld voor de showdagen los te peuteren. Niet iedere ondernemer was daarvan gediend en soms werd Boomsma de (voor)deur gewezen. Tuzee verontschuldigde zich dan en nam netjes afscheid van de ondernemer. Soms zag hij dan achter in de zaak Boomsma weer opduiken.  Die was via de achterdeur teruggekomen om zijn verhaal af te maken. Dit duo kreeg later secretariële ondersteuning van Bertus Postma, die samen met Nuttert Timmerman de baan in Wolvega ontwikkelde tot de winterbaan van Noord-Nederland. In 1972 werden de showdagen van het bedrijfsleven voor het vijfde jaar op rij georganiseerd en dit was reden om groots uit te pakken. Er werd huis aan huis een krant bezorgd. Eerst met een oplage van 90.000 en een maand later al met een oplage van 170.000.

Op de Groninger drafbaan werd het lustrum op 3 en 4 juni met een tweedaagse meeting gevierd. Het prijzengeld bedroeg in guldens 67.500 en dat was riant voor die tijd. Tussen de koersen door kwamen artiesten als Sandra en Andres, John Woodhouse, Gonnie Baars en de gebroerders Brouwer het publiek vermaken. Hele gezinnen trokken naar de drafbaan voor zoveel pret. Ook de andere noordelijke banen kregen hun jubileum showdag al bleef in Joure, Eenrum Drachten, Wolvega, Aduard en Emmeloord het vermaak beperkt tot een drumband met majorettes. Onder de sponsoren bevonden zich prominente noordelijke bedrijven met soms een link naar de drafsport. Vaak ook bedrijven die er al lang niet meer zijn zoals Dierenpark de Vluchtheuvel in Norg, waar ooit Sjoerd Kooistra aan het begin van zijn bewogen horecaloopbaan stond. Ook in 1973 bracht de Noordelijke Drafsport de huis aan huis krant uit, maar daarna was het afgelopen. Tjeerd Boomsma werd in 1973 ten tijde van de oliecrisis gegrepen door het lot van Israël en ging zich daarvoor inzetten. De showdagen van het bedrijfsleven gingen ook zonder hem nog jaren verder.

Als verslaggever maakte ik ze vanaf 1974 in het Groninger stadspark mee. In dat jaar won Cees de Leeuw met Belito het hoofdnummer en traden Conny Vink en Bolland en Bolland op. Een jaar later waren het met name jeugdige sporters die het publiek vermaakten en schitterde Cees Vergay met Jheronimus in het hoofdnummer. In 1976 viel rolde er in de topklasse een dead-heat uit de bus tussen Boy du Verbois met Ruud Pools en Florissant met Bertus Leeuwenkamp. Het amusement kwam deze keer van Rob de Nijs en de showband Boreas. In 1977 trad Erasmus BV van “King Winsser” als sponsor van de hoofdkoers op en daarin greep Kameraad met Rinus van Leeuwen de winst. In de omlijsting een showband uit Kerkrade en een concours d ‘élégance met o.a. Winsser zijn Rolls Royce. Een jaar later won Speedy Volita met Gerard Gommans het hoofdnummer en zorgden een ponyclub, wielrenners en twee showbands voor vertier. In 1979 schitterde Speedy Volita wederom, maar werd het toch even spannend omdat Gerard Gommans eerst een protest van Harry Pools, die Speedy Gent reed, moest overleven. Overleven deden ook de parachutisten die op de baan landen.  Verder waren er oude auto’s, tuigpaarden en een tienspan voor de koets.

Ook in 1980 schitterden Gerard Gommans en Speedy Volita. Muzikaal kwam Oscar Harris de zaak opluisteren en waren er bokswedstrijden van school Abelsma. Dat boksen viel best in de smaak bij de koersliefhebbers evenals het varken aan het spit en het springkussen voor de jeugd. Leuk voor de gezinsleden die op de showdagen meegingen naar het stadspark. Of voor de gastvrouwen van de Woeste Hoeve die steevast met Friese Wiebe meegingen naar de showdag. Dan wist de hele drafbaan weer wat voor vlees de Hoeve in de kuip had. In 1981 was Speedy Volita er niet meer bij en toen greep Ruud Pools met Sam Hollyrood de vette eerste prijs van de NMB-prijs. Het vermaak kwam ook dat jaar van Oscar Harris en de boksers. In 1982 won Jan Wagenaar met Robin Buitenzorg het hoofdnummer. Naast een demonstratie Quarter Horses en trampolinespringen zongen Frank en Mirella uit volle borst. In 1983 was de belangstelling van deelnemers en publiek weer enorm.  De koers voor de topklasse ging naar Udo Quick met Arend de Wrede.

In 1984 zorgde een Big Band de hele middag voor muziek en kwamen er weer parachutisten uit de lucht vallen. Een formidabele Top Arden won met Gerrit de Jong het hoofdnummer. In 1985 was ik zelf als penningmeester van de organiserende vereniging medeverantwoordelijk voor de duurste attractie tijdens een showdag. We hadden de Dolly Dots naar het stadspark gehaald en daarvoor moest ik ‘cash’ tienduizend gulden aftikken. De dames trokken veel publiek en die zagen Ossian met Jan Wagenaar de hoofdkoers winnen. In het jaar van het 100-jarig bestaan kwamen er behoorlijk veel mensen om Harry Slinger met Drukwerk te zien. Piet Zandt won met Whippet Postille de sprintkoers. In 1987 was alles anders, want Groningen moest op aandringen van wedgigant Ladbroke op de zaterdagen koersen. Luut Dooper won tijdens de showdag vier koersen waaronder het hoofdnummer met Yoboko du Bois. Achteraf bleek dat de laatste showdag van het bedrijfsleven. De verhuizing naar de zaterdag bleek mede de doodsteek voor een formule die 20 jaar lang een enorm succes was.