Sergio Padt, Amsterdammer populair in Groningen

~~Een bescheiden Amsterdammer. Voor veel Groningers is dat een contradictio in terminis. Zoiets als een vierkante cirkel. Amsterdammers zijn dan ook zelden populair in Groningen. De nuchtere en bescheiden Groninger heeft weinig op met de vaak van zelfvertrouwen overlopende Amsterdammers. Vindt hen maar praatjesmakers, die niet zelden geneigd zijn om op de rest van Nederland neer te kijken. Ajax is, zeker voor voetballiefhebbers, dé representant van dat niet alleen in Groningen vaak weerzin oproepende hoofdstedelijke superioriteitsgevoel.

Sergio Padt is Amsterdammer én oud-Ajacied. Dat de 28-jarige keeper in Groningen een van de meest populaire spelers is, zegt dan ook heel veel over hoe hij zich de afgelopen jaren sportief, maar zeker ook als persoon heeft gepresenteerd. Tijdens de jaarlijkse open dag was hij het die tijdens de spelerspresentatie het meeste applaus ontving.

Padt is inmiddels begonnen aan zijn vijfde seizoen in Groningen. Opgeleid bij Ajax op sportpark De Toekomst bleek er voor hem geen toekomst bij de club. Hij zou zijn carrière voorzetten bij Haarlem maar de provinciegenoot ging nog tijdens het seizoen failliet. Na een goed jaar bij Go Ahead Eagles verdiende de zoon van een Italiaanse moeder en een Nederlandse vader een transfer naar het Belgische AA Gent. Daar keepte hij drie seizoenen bij een club die samen met Racing Genk aansluiting heeft gevonden bij de traditionele topclubs. Spreken we in Nederland nog altijd van een top drie, in Belgische media spreken ze inmiddels van de Grote Vijf: Anderlecht, Club Brugge, Standaard Luik, AA Gent en RC Genk.

In Gent was Padt geen onbetwiste eerste keus. Hij stond in zijn drie Belgische jaren bij de Buffalo’s achtereenvolgens 21, 23 en 11 wedstrijden onder de lat. In Groningen werd hij in 2014 de opvolger van Marco Bizot die juist in omgekeerde richting van Nederland naar België ging, naar Racing Genk. Ook voor Bizot werd een driejarig verblijf in België overigens geen succes. Waar Padt nog kan terugkijken op redelijk succesvolle perioden bij Gent, daar stond de huidige keeper van AZ bijna vanaf het begin bij zijn nieuwe club ter discussie.

Bij FC Groningen maakte Padt tijdens trainingen meteen indruk op de toenmalige spelersgroep. Een betere keeper dan Bizot, luidde al snel het oordeel. De immer kritische aanhang van de club overtuigen duurde wat langer. Padt leek wat te zwaar en deed oudere supporters qua postuur denken aan Harry Schellekens, die bij NEC ooit te boek stond als een groot keeperstalent maar dat in Groningen nooit heeft kunnen waarmaken. Schellekens, die al ook geen al te bevlogen indruk maakte, ging bij hoge ballen hooguit op zijn tenen staan en kwam nooit van de grond. Dat kwam hem op de bijnaam Harry Hoogtevrees te staan. Maar Padt bleek gelukkig geen Schellekens. Riep zijn start bij FC Groningen nog wat twijfels op, Padt ontpopte zich al snel als een betrouwbare keeper met een uitstekende reflex.

In vier jaar tijd miste Padt slechts twee wedstrijden, aan het eind van zijn eerste seizoen vrijwillig afgestaan aan reservekeeper Peter van der Vlag uit dankbaarheid voor diens loyaliteit en vooral ook omdat ‘Vlag’ nog nooit in de eredivisie had gekeept. Padt heeft de afgelopen jaren met fenomenale reddingen geregeld punten gepakt en slechts zelden punten gekost. Als aanvoerder geeft hij na afloop van wedstrijden realistisch commentaar. Slecht is slecht, goed is goed. Knap als er nog adrenaline door de aderen spuit. In zijn vrije tijd is de doelman een voortreffelijk ambassadeur van de club.

Padt werd de afgelopen jaren meermalen opgeroepen voor het Nederlands elftal, maar tot een debuut is het nog niet gekomen. En van een transfer evenmin. Nederlandse topclubs zijn kennelijk onvoldoende van zijn capaciteiten overtuigd en in buitenlandse competities wordt van keepers verlangd dat zij ook in het strafschopgebied heersen. Laat dat nu net een minder sterk punt zijn van Padt. Tot vreugde van de Groningse aanhang verlengde de aanvoerder onlangs zijn contract tot 2021. Daar had de doelman zo zijn redenen voor. Hij en zijn gezin hebben het goed naar hun zin in het Noorden, de keeper weet zich buitengewoon gewaardeerd in Groningen – ook in financiële zin want hij is een van de best betaalde spelers – en hij weet dat veel Nederlandse collega’s in het buitenland de opwinding van fraaie topcompetities bijna zonder uitzondering vooral vanaf de bank of de tribune beleven. Dat is ook niet alles. Dan is zelf keepen toch leuker.