Scheuveln

Het schaatsseizoen is begonnen. Hoogste tijd om het over Friesland te hebben. Ho ho zegt u nu, natuurlijk, Groningen is de stad van Jaap Eden (Groningen, 1873) én Olympisch kampioene Marianne Timmer (niet alleen de allerliefste, maar ook nog eens een van de snelste Nederlandse hardrijdsters ooit) dus dat zou al ruim voldoende moeten zijn om elke discussie over de nummer-1 schaatsprovincie overbodig te maken. Ja, ondanks al die dappere Friese doorlopers met onuitspreekbare namen die heel erg hun best deden op de ijsbaan. Maar gek genoeg vinden ze in Friesland dat zij het spelletje hebben uitgevonden. Ach...

Lang geleden, waarschijnlijk in een dronken bui, verzonnen ze in Friesland ook een naam voor de schaatssport, al dan niet recreatief: reetriden. Niet zo raar dat die door de rest van Nederland niet klakkeloos is overgenomen. Misschien heeft het te maken met de oorsprong van sportief glijden over bevroren water, kijk maar eens op de schilderijen van Hollandse meesters uit de Gouden Eeuw. Namelijk twee walvisbotten onder de middeleeuwse schoen gebonden. En dan maar riden! Wij Groningers begrijpen hem niet helemaal: reetriden. Zeg nou zelf, een naam waar het grappenmakersduo Geer & Goor wel raad mee zouden weten.

We houden bij Sport in Stad niet van scheldende voetbalsupporters, maar we geven het maar toe: één van onze redacteuren heeft wel eens zachtjes meegezongen toen het voetbalelftal van Heerenveen op bezoek was in de Euroborg. Of het aan de eindeloze opschepperij over de ‘heilige’ Heerenveense schaatstempel Thialf ligt - een stuk minder knus dan ons eigen Kardinge! - of aan iets anders, dat weten we niet, maar de Groningse jongens van Vak Z denken te weten wat de seksuele geaardheid is van ‘Alle Friezen’. En dat zingen ze dan.

Wij Groningers zouden wel gek zijn om de seksuele geaardheid uit het liedje te kiezen, want wij hebben Marianne Timmer en heel veel knappe studentes die in de verte wel een beetje aan haar doen denken.

Je kunt het ze niet echt kwalijk nemen, die arme Friezen. Want wat wil je, als je als sportieve Friese jongen al vanaf je tiende van je eigen opa op een mooie, kraakheldere winterdag met vorst en ‘zwart ijs’ te horen krijgt: “Sjoch ris wat in moaie dei, soest net te reetriden?”