SC Groningen landskampioen (2007)
Groot sportnieuws in het Dagblad van van het Noorden van 15 augustus 2006. Althans voor de schaakliefhebbers. Met vette kop meldde de krant die dag dat niemand minder dan regerend wereldkampioen Vladimir Kramnik de gelederen van schaakclub Groningen kwam versterken.
Daar bleef het niet bij. Het was één grote Goed Nieuwsshow, want behalve Kramnik mocht de club ook nog eens vier andere spelers uit de top-50 van de wereldranglijst begroeten, zijnde de Roemeen Nisipeanu, de Duitse kampioen Naiditsch, de Rus Motylev en de Groninger import-Rus Tiviakov. En alsof het niet op kon, werden aan dit imposante lijstje een maandje later ook nog mondiale toppers als Vasyl Ivantsjoek, toen de nummer 7 van de FIDE-ranglijst, en de tot Nederlander genaturaliseerde Ivan Sokolov toegevoegd.
Hoe was dit mogelijk? Nou gaat er in het schaken minder geld om dan in het voetbal, voor een club als SC Groningen was dit niettemin wel héél hoog gegrepen.
De verklaring was simpel: er had zich een suikeroom bij de clubleiding gemeld. Erik van Dijk namens het IT-bedrijf Share Dimension. Niet eens een Groningse firma, maar eentje uit het Utrechtse Bunnik. Daar werd echter de blik gericht op schaakstad Groningen, waar Van Dijk prima marketingkansen zag. Eerst landelijk, maar vervolgens zelfs Europees. Van Dijk richtte met zijn bedrijf de blik met name op Oost-Europa, waar het schaken vanuit een hele oude traditie in hoog aanzien staat. “Daar willen wij onze naamsbekendheid vergroten en dat kan het best met Oost-Europese topspelers.”
Daarom wilde Van Dijk met Schaakclub Groningen zo snel mogelijk Europa in. Dus werden er schakers gecontracteerd die zonder problemen de landstitel zouden gaan opeisen om vervolgens aan de slag te gaan in de Europa Cup. De stad, die toch al mooie schaakhistorie had kunnen opslaan in de loop der jaren, zou haar reputatie als schaakstad nog eens flink op kunnen poetsen. En voor Share Dimension zouden er gouden bergen in het voormalige Oostblok opdoemen. Een klassieke vorm van win/win-sponsoring.
SC Groningen had zelfs zo veel goede spelers aan zich verbonden dat de Grote Jongens lang niet alle wedstrijden aan hoefden te schuiven. Het kernteam, bestaande uit beproefde krachten als Jan Werle, Yge Visser, Joris Brenninkmeijer, Erik Hoeksema en Tea Lanchava, was kwalitatief dermate goed dat op Kramnik en co. slechts incidenteel een beroep hoefde te worden gedaan. Als het maar minimaal twee keer per seizoen was. Dat was de eis om mee te mogen te doen in de Europese duels.
Kramnik haalde die drempel trouwens niet eens. Hij speelde slechts één keer mee, in de uitwedstrijd tegen de enig serieuze concurrent Hilversum. Dat leverde wel de meeste publiciteit op. Ook voor zijn tegenstander Jan Smeets, die tot veler verrassing aan bord 1 was gezet door de teamleiding van Hilversum in plaats van kopman Loek van Wely. Smeets pakte dit tactisch foefje goed aan en hield de wereldkampioen op remise. Het mocht de nakende titelpret niet drukken, want de gedoodverfde favoriet won ook met een tegenvallende wereldkampioen ruimschoots: met 6.5 tegen 3.5. Kramnik ws desondanks de man of the match, althans qua publieke belangstelling. Teammanagaer Bart Beijer: “Er waren mensen die achter zijn naambordje gingen zitten en gefotografeerd wilden worden.”
Het kampioenschap van Nederland was vervolgens nog slechts een kwestie van tijd. Teammanager Bart Beijer droomde zelfs van een huldiging op de Grote Markt. Dat kwam er niet van, daarvoor leende de uitstraling van de schaaksport zich niet. Niet veel later bleek het hele ambitieuze project niet meer dan een zeepbel toen Share Dimension er de stekker er per direct uittrok. Beijer daarover in 2017 in het Dagblad: “Ze hebben hun mogelijkheden in Oost-Europa overschat. Ze dachten dat ze binnen één jaar al binnen zouden lopen door in het gezichtsveld van gigantische bedrijven als Gazprom te komen. Zo werkte het echter niet.”
De erfenis van dit kortstondige sprookje heeft echter eeuwigheidswaarde. Groningen staat op de lijst der lijstkampioenen. De Schaakclub Groningen is daarentegen opgegaan in vergankelijkheid, is na een fusie in 2012 met Unitas omgedoopt tot Groninger Combinatie.