Ron Jans for President

Beeld: archief Jan Kanning              

Het leek alsof ie nooit was weggeweest. Als vanouds zat Ron Jans stralend van oor tot oor in een businesslounge tijdens de presentatie van z'n rol vanaf 1 september als technisch manager van FC Groningen. Het had, zo openbaarde de oud-speler en trainer, directeur Hans Nijland vrijwel geen moeite gekost om hem over te halen om voor de derde keer in dienst te treden van de Trots van Noord-Nederland. Tijdens een etentje met de vrouwen in het landhuis van Nijland in Kropswolde was het supersnel beklonken.          

Ron Jans was vertrokken na een succesvolle periode als trainer van PEC Zwolle met ondermeer de KNVB-beker en Johan Cruijff-schaal. In eerste instantie wilde hij een jaartje sabbattical nemen. In tweede instantie accepteerde en weigerde hij korte tijd later een part time job als docent opleidingen trainers bij de KNVB. In derde instantie keert hij dus terug bij z'n oude liefde. FC Groningen, de club die hij succevol twee jaar diende als speler en bijna acht jaar als trainer. Even terug in de tijd. Een story over de verloren zoon van 9 februari 2015 op Sport in Stad met als titel Ron Jans for President.

Hij laat z'n teams altijd aanvallend voetbal spelen. Viermaal kwalificeerde Ron Jans zich als hoofdtrainer met FC Groningen (2x), SC Heerenveen en PEC Zwolle voor Europees voetbal. Met z'n huidige club PEC  won hij in 2014 ook nog even de KNVB-beker en de Johan Cruijff-schaal. Beide malen ten koste van Ajax. Ron woont nu met vrouw Marjo in een prachtig stulpje in het rustieke Tynaarloo. Hun drie zoons zijn de deur uit.

Een paar maanden geleden kwam ik hem weer eens tegen na de onthulling van het mooie beeld van Tonny van Leeuwen. Gehuld in spijkerbroek en polootje, licht buikje en nog altijd die guitige blik. Ron Jans was met een snelheid van 150 kilometer per uur na de training van zijn huidige club PEC Zwolle naar de Euroborg gescheurd. Hij was er ter morele ondersteuning van oud-keeper Richard Vennema, zoon van Tonny en de vermaarde kroegbazin Carla, die een reeks van jaren het etablissement Old Dutch in de Gelkingestraat bestierde. Richard had Ron de voorgaande maanden uit de brand geholpen door de keepers van PEC onder handen te nemen. En Ron vond het niet meer dan normaal dat hij Richard mentaal terzijde moest staan. Hij was het altijd al, maar nu op rijpere leeftijd is ie helemaal een mensenmens.

Terug in de tijd. Op het moment dat toenmalig technisch manager Henk Veldmate meedeelde dat assistent-trainer Ron Jans van FC Emmen was aangesteld als hoofdtrainer van FC Groningen, had ik zo m'n bedenkingen. Op die dag, 21 oktober 2002, wist ik dat Ron als trainer met de amateurs van Achilles 1894 uit Assen zondagkampioen van Nederland was geworden en dat hij leraar Duits was geweest aan het Zernike College in Haren. Dat hij twee jaar voor FC Groningen en drie jaar voor Veendam had gespeeld was zonneklaar.

Kort na z'n komst bij FC Groningen kwamen Ron en Marjo, z'n liefje sinds jaar en dag, bij mij op bezoek. In de tuin van m'n woning in Paddepoel-Zuid babbelden we onder het genot van liters thee. Rap had ik in de gaten dat ik te maken had met een serieus koppeltje. Die indruk werd snel verstevigd tijdens biljartavonden in de Paddepoelbar van oud-scheidsrechter Roel Bellinga. Onder anderen Bud Brocken, Rob McDonald, Erwin Koeman en Martin Koeman showden er hun kunsten. Ron was meestal ook van de partij, maar op het moment dat de keutjes de kast ingingen en de testosteronboys zich prepareerden voor een nachtelijk bezoek aan de binnenstad, ging Ron naar zijn geliefde.

Bijna 19 jaar later kreeg hij de wind in de zeilen als hoofdtrainer van FC Groningen. Ron leidde z'n team in 2006 naar Europees voetbal. Het succes maakte hem bijkans onsterfelijk. Immers, de fans van FC Groningen hadden er veertien jaar op moeten wachten. Een jaar later herhaalden Ron en z’n mannetjes het kunststukje. Geweldige krachtmetingen met achtereenvolgens Partizan Belgrado en Fiorentina zorgden voor grote opwinding in Stad en Ommeland. TV Noord deed zelfs rechtstreeks verslag en ik was er in Belgrado bij. Tot tweemaal toe nekten uiteindelijk pennels Ron en z’n boekaniers.

Na een 4-2 nederlaag in Belgrado (goals Mark Jan Fledderus en Luis Suarez) stond FC Groningen in de return in de Euroborg met 1-0 voor door een goal van Koen van de Laak. En daarna mocht Yuri Cornelisse een strafschop nemen. Hij miste en verliet hevig snikkend het veld na de uitschakeling. Ron was uiteraard ook droevig gestemd, maar tegelijkertijd trots op z’n ploeg.

Een jaar later hield FC Groningen in de Euroborg de Italiaanse krijgers van Fiorentina op 1-1 door de trefzekere Goran Lovre, de favoriet van handenvol Groningse studentes. Zijn appartement in de binnenstad was erg in trek. Op 4 oktober 2007 sloeg weer het noodlot toe. Na de reguliere speeltijd en verlenging in Florence was de stand 1-1. Viking Erik Nevland scoorde voor de FC. Vervolgens moesten strafschoppen de beslissing brengen. De FC ging onderuit omdat Marnix Kolder en Yevgeni Levchenko een beetje in de war waren. Na bijna acht jaar trouwe dienst (langst zittende trainer in de eredivisie) verliet Ron de Euroborg op 30 juni 2010. De stammencel van FC Groningen, Hans Nijland, Erik Mulder, Henk Veldmate en Ron Jans viel uiteen. Ron kreeg een glorieus afscheid in de Euroborg.

Ron en Marjo verkasten naar uitgerekend aartsvijand Heerenveen, maar doken nog regelmatig in Groningen op om de Euroborg te bezoeken en om in de binnenstad te shoppen. Ron beleefde in Heerenveen een moeizaam eerste jaar. Daarna had hij de zaken op orde en bereikten de Friezen weer eens Europees voetbal. Spits Bas Dost werd topscorer van de eredivisie en sleepte daardoor een lucratief miljoenencontract binnen bij Bundesligaclub VfL Wolfsburg.

Ron dacht daarna weer een stapje hogerop te gaan. In Belgenland ging hij aan de slag bij Standard Luik, een voetbalgrootmacht van weleer. Het eerste buitenlandse avontuur finishte in een deceptie. Al na vier maanden, op 22 oktober 2012, kreeg Ron ontslag wegens te magere resultaten. Een primeurtje derhalve in huize Jans. Ron functioneerde de daarop volgende acht maanden als voetbalanalist op tv en deed het voortreffelijk. Hij sprak duidelijke taal en werd onlangs nog door schrijver, voetbalkenner en columnist Henk Spaan in het Parool gekroond tot beste voetbalanalist samen met Co Adriaanse.

Sinds 1 juli 2013 is Ron hoofdtrainer van PEC Zwolle. Voor die club hebben Ron en zijn vader Dries ook vele jaren gespeeld. PEC is een van de best voetballende ploegen van Nederland, zo niet de beste.  Door velen worden de Blauwvingers al maandenlang neergezet als een spoorvolger van de grootmachten PSV en Ajax. Met een begrotinkje van slechts 9,5 miljoen euro (FC Groningen 17,5 miljoen), maar met een uitstekend functionerend scoutingsapparaat en dus heel goeie spelers, biedt PEC de ware voetballiefhebbers bijna altijd veel vermaak.

Het jaar 2014 is een formidabel jaar geweest voor Ron en z'n mannetjes. De KNVB-beker, na een eclatante 5-1 zege op Ajax, en de Johan Cruijff-schaal, door een 1-0 winst op weer Ajax, staan inmiddels in de inderhaast in elkaar getimmerde Zwolse prijzenkast. Na een snel afgelopen Europees avontuur (Sparta Praag) marcheren de zaken in de competitie weer boven verwachting. Bovendien zijn voor het derde jaar op rij de halve finales van het toernooi om de KNVB-beker bereikt. Daarin is FC Twente de tegenstander.

Het verlies van maar liefst vijf dragende krachten heeft PEC dit seizoen moeiteloos opgevangen en getuigd van vakmanschap van de Zwolse leiding. Ik ben er stellig van overtuigd dat Ron ooit zal terugkeren bij FC Groningen. Hij zal de Alec Ferguson van Euroborg worden en FC Groningen weer stuwen naar het niveau van weleer. Een hoge onkostenvergoeding hoeft Ron in ieder geval niet te hebben. Vanuit z'n woonplaats Tynaarloo kan ie zeker negen maanden per jaar op een groen/witte  fiets naar het stadion.