Over Marco Montana, Roorda en hotel Silva
Reisverslag: Italiaans avontuur maakt indruk
Vanuit vele hoeken en gaten reisden FC-fans hun ploeg achterna richting Florence. Een unieke belevenis die vele fans niet aan zich voorbij wilden laten gaan. Ook het FC Groningen Journaal reisde als supporter af naar Italië. Een sfeerimpressie.
De voorbereiding op de reis begint al op de dag van de loting. Fiorentina komt als tegenstander uit de koker en zal eerst op bezoek komen in Euroborg. Met een groep van zes (van de 1.914) personen besluiten we er een vierdaagse trip van te maken. Woensdag heen en zaterdag terug. Vluchten vanuit Nederland of vlak over de Duitse grens richting Pisa, Milaan of Rome lijken ons betere opties dan ruim 1.400 kilometer heen en terug over het asfalt.
Boeken
Uiteindelijk komt een vlucht van 1 eurocent op Ryanair.com als goedkoopste uit de bus en zijn we per persoon inclusief belastingen zo'n 170 euro kwijt voor de vliegreis van Eindhoven naar Rome gecombineerd met een treinreis op en neer naar Florence. Na de 1-1 in de thuiswedstrijd was er uiteraard goede hoop voor de return. Zo was de heenweg naar Eindhoven op woensdagochtend geen moment vervelend. Het spitsenduo van FC Groningen werd omgedoopt in Marco Montana en Enrico Nuevo Terra en de eerste FC-liedjes werden in de auto al ten gehore gebracht.
Bij binnenkomst op Airport Eindhoven bleek PSV net te zijn teruggekeerd van een bezoekje aan Inter in Milaan. Zo troffen we oud-doelman Bas Roorda nog even. Hij wenste ons meer succes dan zijn ploeg in Italië had gehad, namelijk een 2-0 nederlaag. Na een vlotte incheck-actie en soepele security-check bleek dat de vluchten naar Pisa/Florence en Milaan uiteindelijk nog eerder vlogen dan onze eigen vlucht FR9616 naar Ciampino/Rome.
Spits in Rome
Onderweg liepen we een deel van de vertraging in om vervolgens een uur na planning twee taxi’s te nemen. Een fantastische ervaring door de spits in Rome. Werkelijk een aanrader. Vijfentwintig kilometer en 35 minuten verderop werden we met onze koffers afgezet voor Hotel Silva, dat niet geheel toevallig was uitgekozen...
Na een korte opfrisbeurt probeerden we via de metro en bus zo snel mogelijk het Olympisch Stadion te bereiken. Daar was immers ’s avonds de Champions League wedstrijd Lazio Roma – Real Madrid. Een flinke puzzelrit later en met behulp van opmerkelijk vriendelijke Italianen sprintten we de brug over voor het stadion om een kwartier voor de wedstrijd wellicht nog een ticket te kunnen kopen of anders uiteindelijk toe te slaan op de zwarte markt.
Japanners
Een stel Japanners, die keurig enkele honderden euro’s aftikten per kaart, dreven de prijs nogal hoog op zodat voor ons – nadat de wedstrijd al een half uur bezig was – nog een kaart voor 130 euro beschikbaar was. Iets te gortig. In een verkoopkraam keken we de eerste helft om vervolgens langzaam terug te keren naar het hotel. Maar uiteraard niet nadat we een bezoek hadden gebracht aan de Trevi Fontein. De ene na de andere munt werd over de schouder gemikt opdat we maar veel succes zouden hebben tegen Fiorentina. Achteraf bleek het letterlijk weggegooid geld, want de uitleg bleek dat iedereen die een munt achterover gooide ooit zal terugkeren naar diezelfde fontein… Hadden we dat maar eerder geweten.
Gejuich
De volgende dag, na een keurig ontbijtje, met de metro richting het treinstation en daar vandaan in anderhalf uur naar Florence getuft. Bij aankomst bleek het behoorlijk warmer dan de vorige dag en was het wandeltochtje naar Hotel Il Granduca iets langer dan gedacht. Vrij snel na aankomst besloten we ons klaar te maken voor een vertrek naar de toeristische trekpleisters, de centrale Piazza’s en dan uiteindelijk mooi op tijd naar de wedstrijd.
In een prettig tempo werd het programma afgewerkt en via de Dom, de Ponte Vecchio en wat drankjes bij een Ierse Pub namen we opnieuw twee taxi’s. Ditmaal werd de ene helft precies voor het bezoekersvak gedropt, maar de rest aan de voorzijde van het stadion, waar vandaan het nog een kwartier lopen bleek. Rond zeven uur stonden we in de rij voor de poorten van het uitvak in het Stadio Artemi Franchi en konden we de eigen spelersbus met gejuich begroeten.
Relativeren
De sfeer in het vak was geweldig, helemaal na de 1-0 van Erik Nevland in de tweede helft. Even mocht iedereen hopen op een enorme stunt. Maar binnen vier minuten maakten de Italianen alweer gelijk. Ondanks het uitvallen van Nuevo Terra bleef FC Groningen op de been en brachten strafschoppen uiteindelijk de beslissing. Een loterij die eigenlijk al bij de toss werd beslist. De stemming in het vak was meteen na afloop net zo bedrukt als bij de spelers op het veld.
Uitgeput en letterlijk en figuurlijk verslagen zaten de honderden fans erbij. Zo dicht bij, nog dichter dan vorig jaar. De opmerking van een jochie dat ‘ze daar toch weer veel van leren’ gaf nieuw relativerend vermogen. Zeven uur na binnenkomst mochten we het bezoekersvak verlaten. Op de hotelkamer wachtten nog wat drankjes en na een uitgebreide nabeschouwing volgde de nachtrust.
Aangenaam
Op vrijdag zetten we weer koers naar Rome, waar in het kader van groundhopping onder meer nog even het ‘Colosseum’ werd bezocht. ’s Avonds vonden we het tijd voor een uitgebreide vleesmaaltijd en werd onder meer een flinke ‘Fiorentina’ naar binnen geschoven. Nadat ze in het kleine restaurantje in Ciampino de grootste lol met ons ‘Olandesi’ hadden gehad, keerden we terug naar ons geïmproviseerde dakterras bij Hotel Louis II om nog tot drie uur te genieten van de aangename buitentemperatuur. De volgende dag verliep de vlucht van Rome naar Eindhoven en de tocht naar Groningen voorspoedig en zat de vierdaagse voetbaltrip er op. Vier dagen waarin we een illusie armer, maar vele ervaringen rijker werden. Nu maar hopen dat we volgend jaar weer Europa in mogen!