Over het water

Ik roei. Al heel lang. Ik begon toen ik 16 was. Dat is nu 37 jaar geleden. Mijn beste vriend roeide al en ‘trok’ mij mee naar zijn club. Dat werd al snel ook mijn vereniging. We roeiden op het Noordzeekanaal; vlakbij de zeesluizen. Roeien was anders. Ik leerde een heel nieuwe beweging. Eigenlijk vergelijkbaar met de wijze waarop ik leerde fietsen als kleuter. Roeien was voor mij wel comfortabel. Ik had in elk geval niet zo veel hinder van mijn wat kortere (rechter) been. Maar dat was niet het voornaamste wat mij zo trok aan het roeien en wat mij er tot op de dag van vandaag zo aan boeit. Dat zit eigenlijk ook niet zozeer in de roeibeweging zelf. Mijn fascinatie voor het roeien ligt elders. Het is vooral de combinatie van licht, geur en geluid van water. Die combinatie is vaak adembenemend mooi. Zeilers hebben dat gevoel ook denk ik. En misschien lieden die in de kano zitten ook wel. Maar dat weet ik niet uit eigen ervaring. Het mooie aan roeien is inderdaad de beleving van ranke boten op water dat elke dag weer een andere aanblik heeft. Soms woest en onvoorspelbaar en dan weer glad als een spiegel. En elk seizoen is anders. Ik ervaar een wezenlijk gevoel van geluk op en rond het water. Dat heeft voor mij ook te maken met wat ik maar even noem het ‘gedoe’ met de boten zelf. Met bootjes bezig zijn is heerlijk. Het geeft rust en ontspanning. Ik vind dat mooi. Roeifanaten zoals ik kunnen uren lang praten over oude klassieke boten, maar ook over nieuwe boten en materialen. Ook dat is mooi. Eindeloos lullen over wat nu de beste boot is en welke boot de club nu weer zou moeten kopen. Het liefst natuurlijk met een biertje erbij. Dat gelukkig wel. Als ik er goed over nadenk heb ik

in die 37 jaar die ik nu roei eigenlijk helemaal niet zo veel kilometers gemaakt in een boot. Ik zat er vooral naast. Op de fiets. Als coach van vooral jonge (top) roeiers. Ook op mijn fietsje langs de kant ben ik gelukkig. In weer en wind bezig met de vraag hoe je jonge sporters met ambitie beter en vooral efficiënter kunt later roeien. Want dan ga je het hardst. Ik kijk dan naar hoe zij de boot weten voort te stuwen in het water. Zie hun ranke boot door het water snijden. Af en toe maak je dan samen bijzondere momenten mee. Een mooie zomeravond: ondergaande zon en rimpelloos water. Dat is dan puur geluk. Roeien gaat voor mij voor al ‘over het water’.