Op naar de Goelag Archipel aan de poolcirkel
Beeld: Jan Kanning
Novy Urengoy is een stad in het autonome district Jamalië binnen de Russische oblast Tjoemen in het noorden van West-Siberië. De stad ligt aan de westeroever van de rivier de Jevo-Jacha en op 60 kilometer ten zuiden van de noordpoolcirkel. Na de dood van Stalin werden alle ontwikkelde Goelagkampen ontmanteld en moest voor Siberië een nieuwe bestemming gevonden worden. Eén van de eerste acties was de zoektocht naar delfstoffen. Zo ook kwamen in het later benoemde Novy Urengoy, in de jaren 60 de eerste seismografen naar de plaats om boringen te doen naar aardgas en aardolie.
Met succes want in januari 1966 vestigden de seismografen zich in de oude barakken van een van de tijdelijke Goelagkampen en op 6 juni 1966 werd de eerste boring in het gasveld verricht, waarmee het grootste gasveld van de Sovjet-Unie en het op een na grootste ter wereld op de kaart werd gezet; het Oerengoj-gasveld. Vervolgens ontwikkelde de stad Urengoy zich in ramp tempo. Op dit moment telt de stad rond de 110.000 burgers die voornamelijk werken bij ‘Gazprom’ om de gasproductie op gang te houden. Urengoy is en blijft echter een afgelegen plek dat naast een vliegveld verder alleen bereikbaar is door middel van een directe treinverbinding met het 1000 km zuidelijker gelegen Surgut. En laat dat nou net de vorige tegenstander zijn van ons in de Europa Cup.
Dus opnieuw een trip naar Siberië. Uiteraard iets waar ik al langer rekening mee hield na een inschatting gemaakt te hebben op basis van de loting. Het ene jaar is het andere niet. Rivo uit of Surgut of Urengoy. Kijkend naar alle deelnemers die mee doen aan het Europese volleybal avontuur in 2015/2016 de twee meest verre tegenstanders die je kunt treffen. Niet alleen de afstand maakt de reis tot een unieke ervaring, maar vooral de cultuur en het identiteitsverschil maakt het uitermate interessant. Ontwikkeling die je doormaakt als mens zit vaak verscholen in uitersten. Fantastisch om zulke ervaringen op te doen.
Fakel Volley de officiële naam van de ploeg die woont en traint in Moskou en voor de ‘thuiswedstrijden’ afreist naar Siberië met hun privéjet. Al snel kwam ik er achter dat Marko Klok (oud-international) hier in zijn actieve periode als volleyballer een jaar had gespeeld. Tevens het jaar dat Fakel Volley Europees zijn hoogtepunt bereikte door het winnen van de Challenge Cup in 2007. Een jaar of twee geleden kwam ik Marko tegen bij de Franse Pro A finale, waar wij destijds bij aanwezig waren op uitnodiging van Dennis van der Veen, en hebben daarna onze telefoonnummers gedeeld.
Op mijn vraag: “Na Surgut nu naar Urengoy, heb je info?” Was zijn reactie helder. “Eeeeeeerrrrrrrggggg koud! Kan tot -50 worden, maar als je je goed aankleed is het prima te doen. Ik heb daar in 2007 gespeeld. Inmiddels spelen ze in een nieuwe moderne sporthal. De oude was okay en heerlijk warm. De nieuwe is veel groter en moderner. Toen verbleven wij in een hotel dat niet zo goed was. Het eten was okay, maar niet super. De kamers waren sober met van die lullige gordijntjes. Gelukkig verbleven wij daar alleen voor onze thuiswedstrijden en woonden en trainden wij in Moskou, want in Urengoy valt NIETS te beleven. Afijn, daar komen jullie ook niet voor. Veder was de vlucht Moskou-Urengoy destijds met een klein brommend propellervliegtuigje. Gelukkig vlogen wij toen met een privé vliegtuig.”
Tot zo ver Marko, dank! In de wetenschap dat ik niet de grootste vliegheld ben zijn de woorden “klein brommend propellervliegtuigje” niet de meest gelukkige gekozen woorden. Ik ben eerlijk; na het lezen van het appje van Marko, dook ik achter de computer om snel te checken hoeveel incidenten het vliegveld Urengoy telt. Ik vond er snel de geruststelling die ik nodig had. Geen!
Fakel Volley op dit moment de nummer 2 van de Russische competitie. Boem! Opnieuw een topploeg uit Rusland en daarmee ook een topploeg voor Europese begrippen. De balans op papier verschilt met die van Surgut. Waar Surgut vooral veel ervaren mannen heeft als Apalikov, Ilykin, Rodichev en Bakun kent Urengoy vooral heel veel jonge veelbelovende talenten. Qua speelstijl zou ik het omschrijven als Russisch met een vleugje Europees temperament. Het is hard, hoog en veel power, maar met iets meer atletisch vermogen en souplesse dan de wijze waarop Surgut speelde. Fakel Volley kent drie op het oog zeer aansprekende spelers. Nummer 2, Ilia Vlasov met een lengte van 2.12m en een spiketouch (aanvalshoogte) van 3.80m is deze middenman de grote opvolger van Dimitri Muserskiy. Muserskiy is eigenlijk de levende legende van het Russische volleybal. Hij persoonlijk maakte het grote verschil in de finale van de Olympische spelen in 2012 tegen Brazilië. Muserskiy, van origine middenman, sloeg als diagonaal heel Brazilië aan gort.
Vlasov is 20 lentes jong, ontzettend atletisch voor zijn lengte en de grote puntenmaker van Urengoy. Door zijn hoogte en gedrag tevens een erg opvallende verschijning in het team. Daarnaast staat een tweede talent, spelend onder nummer 18, Egor Kliuka. Geboren in 1995, passer/loper en de grote man van Urengoy aan de buitenkant. Hij is 2.09m lang en heeft een spiketouch van 3.65m. Te bedenken dat het volleybalnet op 2.43m hoog hangt en de basketbal ring bij Donar een hoogte van 3.048m heeft, zegt de hoogte van beide mannen voldoende. Een ongekend wapen dat vooral door de grote en ervaren leider Igor Kolodinsky op waarde wordt geschat. Deze 32-jarige spelverdeler is de grote strateeg van Urengoy. Kolodinsky is vooral een grote meneer geworden in het beachvolleybal. Meerdere medailles behaalde hij op het zand tijdens WK’s en EK’s. Vanaf 2010 is zijn focus weer volledig gericht op het zaalvolleybal en via topclubs als Belgorod en Kazan speelt hij nu voor het tweede jaar bij Urengoy. Leuk detail is overigens dat Kolodinsky de hardste serve binnen het beachvolleybal heeft met 114 km per uur.
Voor de echte kenners valt vooral op dat hun tempo op de middenas iets lager is, maar gecombineerd wordt met ontzettend veel tempo op de buitenkant. Een variant die je in het hedendaagse volleybal nog niet zoveel ziet, maar wel eens een belangrijke ontwikkeling voor de toekomst zou kunnen zijn. Naast deze drie grote sterren spelen vooral veel overige talenten met enkele wat oudere spelers. Hun piek is hoger dan die van Surgut, tegelijkertijd is hun dal wat dieper, zijn ze wat minder constant en is hun jonge leeftijd op sommige momenten ook hun kwetsbaarheid. Juist van deze momenten moeten wij proberen gebruik te maken.
De heenwedstrijd laat zien dat we kansen krijgen, maar ook dat we altijd op onze tenen moeten lopen om mee te blijven komen. We zullen er vol energie en guts in moeten vliegen om daarmee onze kansen te vergroten. Het resultaat van 3-1 verlies laat zien dat we in onze eigen hal, met ons eigen publiek absoluut kansjes zullen krijgen. Daar voor gaan en voor werken is het doel. Niet winnen van de tegenstander is het motto, maar “Winning from yourself!”
Voor elke sportliefhebber en in het bijzonder voor de liefhebbers van volleybal: Vlasov en Kliuka zijn van uitzonderlijk talent. In mijn beleving zullen ze de twee grote sterren van het Russische volleybalteam tijdens de Olympische Spelen van 2020 en 2024 zijn. Een uniek moment om deze mannen te zien spelen in Groningen doet zich voor op woensdag 16 december om 20.00 uur in het Alfa-college. Zie hoe wij, als Abiant Lycurgus, het er vanaf brengen en deze Russische ‘poolmannen’ komend van het Oerengoj gasveld in West-Siberië het vuur aan de schenen zullen leggen!
Komt dat zien!