Onverantwoord

Na een dramatische winter, volgde dan toch nog een kleine eindsprint met enkele dagen natuurijs als resultaat en dat moet beschaatst worden. Schaatsen op natuurijs staat bij mij hoog op de ranglijst van de mooiste activiteiten in het leven. En niet alleen bij mij. Discrimineren op basis van geloof, afkomst, sekse etc vind ik een slechte zaak, maar als we dan ooit toch eens de echte Nederlander moeten uitselecteren, zou ik voorstellen omdat te doen op basis van bezit van schaatsen. 

Zodra het dus maar een beetje gaat vriezen, neemt de spanning toe of er geschaatst kan worden. Met nog maar een dun laagje ijs op het water, begeven de eerste waaghalzen zich al op het ijs. Vaak nog veel te vroeg, maar iemand moet als eerste. Iets langer wachten en er kan echt geschaatst worden. Op ijsbanen, maar ook op slootjes, meren en als het echt meezit op de kanalen. Volgens Rieks Poelman, de KNSB natuurijs-voorzitter was het onverantwoord waar allemaal geschaatst werd afgelopen periode. En natuurlijk zijn er mensen door het ijs gezakt, met als ik het goed heb zelfs een dodelijk slachtoffer. Dat is uiteraard betreurenswaardig. Respect voor de natuur is dan ook gepast en grote waaghalzerij onverstandig. Maar als het enigszins kan, laat een echte schaatster zich niet afremmen door de voorzitter van natuurijs. Die moet het ijs op. Voor de Noorder Rondritten was de vorstperiode veel te kort, hopelijk kan dat de volgende winter weer. 

Helaas heb ik maar twee dagen kunnen genieten van deze ijsperiode. Voor mij stond afgelopen zaterdag namelijk Strade Bianche op het programma als ploegleider bij Team Sunweb. Donderdagochtend vroeg vertrokken, waardoor schaatsen er niet meer in zat. Hoewel ik met pijn in het hart vertrok, is Strade Bianche misschien wel de mooiste eendagskoers van het jaar. Nog maar 12 edities jong, maar nu al een echte klassieker. De koers trekt door het prachtige heuvelandschap van Toscane met finish op het historische Piazza del Campo in Siena. Onderweg liggen er op een totaal van 185km 63km aan sterrati, oftewel onverharde grindwegen. Door de sneeuw- en regenval van de afgelopen periode, waren deze wegen veranderd in slecht begaanbare modderwegen. Zelfs met de auto was het zo nu en dan een uitdaging, laat staan op de fiets. Glibberen, glijden, lekke banden, slecht zicht door modder in de ogen; eigenlijk onverantwoord om in deze omstandigheden te koersen. Toch ging de koers door en onderweg niemand die afstapt omdat het onverantwoord zou zijn, geen collectieve actie van het peloton om de koers te neutraliseren. Nee, integendeel, de hele dag werd er vol gekoerst met als resultaat dat iedereen die in staat was de koers uit te rijden 1 voor 1 compleet uitgeput het Piazza del Campo opreed en als een ware held werd ontvangen door de Italiaanse wielerfans. Een van onze renners verwoorde het mooi; super zwaar, eigenlijk gekkenwerk, maar wat was het geweldig. 

Net als de schaatser op natuurijs geniet van het avontuur, zo geniet de wielrenner ook van zware omstandigheden en uitdagingen. Koersen als Strade Bianche maakt wielrennen zo'n geweldige sport. En ach, onverantwoord? Als het in het leven allemaal verantwoord zou zijn, dan was de lol er snel af. Ik kijk nu al uit naar de Parijs-Roubaix in de regen en de eerste schaatser die volgende winter door het ijs zakt.