Nic. heeft weg naar boven weer ingeslagen
Foto's: (c) Diann Flokstra
Precies 20 jaar geleden stond Nic. in de finale van Ahoy', ofwel in de finale van de strijd om het Nederlands kampioenschap zaalkorfbal. Maar de droom van elke rasechte korfballer, winnen in Ahoy' (tegenwoordig trouwens in de Amsterdamse Ziggo Dome), ging destijds aan de neus van de heren Vlietstra, Poelstra en Schreur, de toenmalige vedetten van groenwit, voorbij. PKC was bleek een maatje te groot.
Vandaag de dag is Nic. ver verwijderd van het hoogste korfbalpodium. Ergo, de club is afgezakt naar een regionaal niveau, zijnde de overgangsklasse. Dat heeft vooral te maken met geld, althans het ontbreken daarvan. Toen na de eeuwwisseling de Korfballeague als summum van het vaderlandse topkorfbal werd geschapen en gaandeweg rijkelijk gesponsorde clubs aan de betere spelers begonnen te trekken, behoorde Nic. tot de minder bedeelden. Waar vroeger een behoorlijk korfballende student automatisch bij Nic. terecht kwam, gaan die nu naar DOS Nijeveen en LDODK in Gorredijk. Net als de zelf voortgebrachte talenten.
Een vrije val was het gevolg. Maar er gloort weer hoop. Geheel in de geest van Ede Staal is het ook in Alfa College nog nooit zo donker geweest of er gloort weer licht. Weliswaar werd het kampioenschap en dus promotie naar het op één na hoogste niveau op twee puntjes gemist, maar Kees Vlietstra, één van de meubelstukken van de club, heeft de boel als coach weer op de rit gekregen. Alleen duurde dat net even te lang om als eerste over de finish van de overgangsklasse te gaan.
Aan de hand van enkele vragen aan Vlietstra nemen we stand van zaken bij Nic. even door.
Kees, hoe kijk je terug op jouw rentree als coach bij de club?
“Laat ik voorop stellen dat ik het fantastisch vind om met een hele jonge onervaren ambitieuze groep wekelijks bezig te zijn. Ik ben ook nog coach van Jong Oranje en daar werk je in een lange aanloop aan de voorbereiding van een toernooi. De wekelijkse opbouw naar een wedstrijd, zoals bij Nic., bevalt me prima. Zeker nu nu je groei ziet bij individuele spelers en het plezier dat het team heeft in ons aanvallende spel. We scoren als een malle. Nic. 1 is een ware een aanvalsmachine geworden. Met een gemiddelde van dik 30 doelpunten per wedstrijd zijn we de meest scorende ploeg van Nederland. En dan heb ik over de clubs die spelen in de Korfballeague, de hoofdklasse en overgangsklasse. ”
Maar hoe kan het dan dat jullie geen kampioen zijn geworden?
“Omdat we in het begin van de competitie te veel hebben laten liggen. Kampioen Sparta Zwolle en OWK uit Oostwold waren toen ook beter. Dat had te maken met een totaal nieuwe start die we hebben moeten maken als gevolg van twee degradaties. Dat had tot gevolg dat de meest ervaren spelers ergens anders heen gingen dan wel er mee stopten.”
Wat was je doelstelling toen je begon?
"Allereerst moest het plezier weer terug. Lachen voor, tijdens en na de training. Trainen moet een feestje zijn. Ik geniet echt als die gasten beter worden en zelf ook zichtbaar genieten. En volle bak geven in de wedstrijden. Het publiek mooi attractief spel bieden. Risico nemen in plaats van controle houden. Dat kostte tijd en punten in de eerste helft van het seizoen. Ze moesten wennen aan andere mindset. Bij balbezit denken in scoren. Geen statische rebound. Gaan!!! Vol gas. "
Dat is dus gelukt.
“Ja, ons publiek heeft die aanpak zeer gewaardeerd. We spelen vanuit een dynamisch concept waarin schieten centraal staat. Gerben Boonstra scoorde tegen Sparta maar liefst 19 keer. Uniek. De spelers en speelsters hebben mijn visie goed opgepakt en daarom hou ik ook zo veel van ze.”
En nu? Wat is het perspectief?
“Over twee weken begint de tweede helft van de veldcompetitie. Daarin willen de de lijn van zaal doortrekken. En volgend seizoen nog verder.”
Maar blijft je selectie intact? Iemand als die de ballen er met de regelmaat van de klok ingooit zoals Gerven Boonstra, zal vast in beeld zijn bij topclubs. En ook de zusjes Wetsema lijken me rijp voor een stap hogerop.
“Van huidige eerste gaat alleen Danique Vervoort niet door. Zij stopt in verband met haar werk en studie. En ja, uiteraard wordt er aan onze spelers getrokken. Mochten ze gaan, dan sla ik ze verrot.”
En jij?
“Ik blijf.”
Zien we Nic. ooit weer terug in de Korfbal League?
“Uiteraard is dat haalbaar. Maar daar moeten we wel nog heel veel voor doen. Op ambitieniveau van de selectie, kwaliteit van de selectie, randvoorwaarden vanuit club en zaalruimte vanuit de gemeente. We spelen nu met onze verschillende (jeugd)teams op drie (!) verschillende locaties. Voor clubbinding is dit killing. Met gehele club op een plek is absolute voorwaarde. Mijn persoonlijke voorkeur gaat uit naar Europaparkhal. Prachtig daar in zuiden van de stad. Daar kunnen we op het hoogste level ook weer pal staan.”