Met dank aan Dick Advocaat

Door: Jack Suiveer

Het was ergens vlak na de zomer in 1999. Ik wilde eindelijk de wens in vervulling laten gaan om een thuiswedstrijd van de Schotse topclub Glasgow Rangers bij te wonen. De reis was geen probleem. Met de boot vanaf IJmuiden naar Newcastle en vanaf daar is het nog ongeveer 200 kilometer naar Glasgow.

Maar hoe kon ik aan 4 wedstrijdtickets komen? In die tijd was internet nog niet zo groot als heden ten dage. Veel clubs, ook Rangers, hadden in die tijd wel een website maar verder dan een gastenboek en wat clubinformatie kwamen ze vaak niet. Laat staan dat er online tickets verkocht werden. Ik bedacht daarom een plan. Dick Advocaat was trainer van Glasgow Rangers en dat bood kansen. In het Nederlands tikte ik in Word een brief ter attentie van Mr. D. Advocaat en verzocht hem of hij iets voor mij kon betekenen bij het aankopen van tickets. De brief ging per fax naar het kantoor van Glasgow Rangers. Ik zag het helemaal voor me: de mensen op kantoor zien een fax binnenkomen in het Nederlands ter attentie van Mr. D. Advocaat, de manager. Die gaan ze natuurlijk niet weggooien, maar overhandigen een Advocaat of in een postbakje van hem leggen. Nu was het afwachten en hopen dat mijn plannetje zou lukken.

Twee weken hoorde ik niets. Totdat ik op een vrijdagavond thuiskwam na een zaalvoetbalcompetitiewedstrijd met hoofdklasser Poel Keukens. Er was thuis een fax op onze printer binnengekomen van Laura Tarbet, secretaresse van Dick Advocaat bij de Rangers. In de fax stond dat er de volgende dag 4 tickets voor mij klaar zouden liggen voor de wedstrijd Glasgow Rangers – Kilmarnock. Shit, en nu? Snel nog wat vrienden gebeld, maar om binnen 18 uur in Glasgow te komen en nog 3 anderen enthousiast te krijgen, was onmogelijk. De volgende ochtend klom ik in de telefoon en belde met Laura. Ze was ontzettend aardig en begreep mijn probleem. Ze adviseerde mij om het wedstrijdschema te bestuderen, een andere wedstrijd uit te zoeken en haar daarna terug te bellen. Dat was mooi nieuws. Ondertussen hadden we thuis besloten er een mooi 5-daags uitje van te maken. Mijn vrouw Annelies, mijn toenmalige zwager en mijn schoonzus gingen ook mee naar Schotland. We kozen voor de wedstrijd Rangers – Aberdeen van 22 januari 2000. Enkele dagen later belde ik Laura en gaf onze voorkeur door. De 4 kaarten zouden in het weekend van 22 januari voor ons klaarliggen op mijn naam.

Donderdagavond 20 januari 2000 gingen we met de boot van DFDS Seaways van IJmuiden naar Newcastle. Auto mee en we hadden een simpele hut om te overnachten. Op vrijdagochtend kwamen we aan in Newcastle en reden via een prachtige B-weg de 200 kilometer naar Glasgow. Na het inchecken in het hotel en een lunch in de binnenstad, reden we naar het ticketbureau van de Rangers om de 4 tickets te halen. Tot onze grote schrik stond de naam Suiveer nergens op een lijst en lagen er geen kaarten voor ons klaar. Toen we de fax van Laura Tarbet lieten zien, gaf men aan dat we het de volgende dag bij het stadion moesten proberen.

Enigszins teleurgesteld gingen we terug naar het hotel. Zou dit wel goed komen? We besloten de volgende dag, de dag van de wedstrijd, op tijd naar het stadion te gaan. Net toen de bus van Aberdeen aankwam en de hoofdingang was afgezet met linten, melden wij ons bij een steward. De fax van Laura opende letterlijk deuren voor ons. We mochten langs de afzetting naar de grote, prachtige houten deur onder de hoofdtribune van de club. Binnen konden wij ons melden met onze fax bij een vriendelijke medewerker in clubkostuum. De naam Suiveer stond gelukkig op een lijst en een envelop met 4 tickets kwam tevoorschijn. Ik pakte mij portemonnee en wilde de tickets betalen. De medewerker gaf echter aan dat dat niet nodig was. We waren op uitnodiging van de heer Advocaat en hij wees op de ticketprijs: £ 0,00. Hoe mooi was dat? Maar dat was nog niet alles, want Dick had er ook voor gezorgd dat we op de hoofdtribunen zaten, ter hoogte van de middenlijn. Geweldig! We waren al fan van hem, maar dat nam nu nog meer toe.

Het Ibrox Stadium was vol met ruim 48.000 fans. De beleving was vanaf de eerste minuut geweldig. Met topspelers als keeper Klos, Amoruso, Albertz, Kanchelskis, Ferguson en de Nederlanders Numan en Van Bronckhorst stond er ook veel kwaliteit op het veld. Aberdeen werd volledig overlopen door de thuisclub.

Op een gegeven moment vroeg mijn buurman op de tribune waar wij vandaag kwamen. Hij hoorde mij een paar keer met Annelies praten. Nadat ik hem vertelde dat wij uit Nederland kwamen, vroeg hij mij of ik ‘Pieter ven Vossen’ ook kende. Uiteraard wist ik wie Peter van Vossen was. Bleek dat deze oud-international een paar weken bij mijn buurman in huis had gewoond. De beste man bleek een grote sponsor te zijn van Glasgow Rangers en we bleven maar aan de praat in de eerste helft. Opeens vroeg hij of wij met z’n vieren zin hadden om met hem naar het spelershome te gaan in de pauze. Hij had als sponsor toegang tot die ruimte. Spelershome? Van de Rangers? Nou, daar hadden wij zeker zin in. Na afloop van de eerste helft volgden wij de man in stijlvolle lange regenjas naar een deur onder de tribune. Hij klopte op de deur en we werden met z’n vijven door de bewaker naar binnen gelaten. We kwamen in een prachtige ruimte terecht. Mooie foto’s aan de wanden, heel veel eten en drinken, heerlijke banken om op te zitten en pracht en praal . Onder het genot van een drankje voorzag de sponsor ons in het spelershome van tips voor de volgende dag: op het programmaboekje schreef hij een aantal plekken die we moesten bezoeken, waaronder Loch Lomond ten noorden van de stad.

Na een kwartier zochten we de tribune weer op en zagen dat Rangers het arme Aberdeen met 5-0 van de mat veegde. Giovanni van Bronckhorst (2-0) en Arthur Numan (3-0) hadden een belangrijk aandeel in de zege. In de loop van de tweede helft meldde mijn buurman dat hij direct na afloop weg moest, maar hij zou ons eerst nog even naar het spelershome brengen. ‘Na afloop met de spelers in natuurlijk een mooie ervaring voor jullie, dat gaan we regelen’, zei hij. Wat een geweldige kerel! Hoe mooi is dit: kaarten via Dick Advocaat en dan ook nog eens in het spelershome van een topclub belanden. Konden we direct Dick bedanken voor de tickets.

Via dezelfde ingang kwamen we weer in het spelershome terecht en we bedankten ‘mijn buurman’ hartelijk voor zijn gebaar naar ons. In het spelershome ploften we neer op een heerlijke bank en namen een bord eten en diverse biertjes uit blik en de dames een wijntje. Na ongeveer drie kwartier druppelden de spelers binnen. De Italiaan Amoruso gaf bij binnenkomst een aantal handkusjes naar de spelersvrouwen en ook de Nederlanders Van Bronckhorst, Numan en Mols (was toen geblesseerd) kwamen binnen. Mijn zwager stapte op Van Bronckhorst af en gaf hem een hand: ‘Hallo, ik ben Marcel uit Onderdendam’. Waarop Van Brockhorst met een lach zei: ‘Mooi, ik ben Giovanni uit Rotterdam’. Er volgde een leuk gesprek, waarbij Van Bronckhorst zich afvroeg hoe wij in vredesnaam in het spelershome terecht waren gekomen. Helaas liet Dick Advocaat zijn gezicht in het spelershome niet zien en konden wij hem niet persoonlijk bedanken.

Ongeveer twee uur na de wedstrijd besloten we het spelershome te verlaten. We wisten niet exact waar de uitgang was maar besloten achter anderen aan te lopen. Via allerlei gangen zagen we ineens een rechts van ons een grote ruimte met allemaal bekers, bokalen, vaantjes, et cetera. Wat hadden we te verliezen? Niks. Dus wij die ruimte in. Bleek dat daar alle prijzen stonden die Glasgow Rangers ooit gewonnen had. Ook dat konden we nog even meepikken.

Eenmaal buiten namen hielden we een taxi aan. De chauffeur bleek een groot fan van Celtic te zijn en heeft ons duidelijk gemaakt dat Celtic eind jaren 60 de Europa Cup 1 won met allemaal jongens uit Glasgow. Mooi om die clubliefde te ervaren. De clubs daar zitten echt in het hart van de mensen en de onderlinge rivaliteit is groot.

Het begon met een fax en werd een prachtige ervaring. Ruim een jaar later ging ik nogmaals naar Glasgow Rangers met een aantal collega’s van Noordlease. Laura Tarbet was zo aardig om de 5 kaarten voor ons te reserveren. Deze keer achter het doel en een 0-2 nederlaag tegen Dundee United.


Jack Suiveer

Over Jack Suiveer

Hij is een geboren en getogen Stadjer doch resideert tegenwoordig in het zo rustieke Bedum. Z'n liefde voor de sport kent geen grenzen. Jack Suiveer volgt alles wat los en vast zit in binnen- en buitenland. Basketbal en volleybal staan met stip in z'n agenda. Jack schrijft met regelmaat voor Sport in Stad.