Lycurgus Outsider
Foto: Jan Kanning
'In Groningen wordt ook hard getraind, is het team mentaal verder en er werkt een coach, die zijn passie beter over kan brengen op de spelers dan zijn collega Redbad Strikwerda in Zwolle', was getekend: Theo Sikkema. De freelance sportmedewerker van RTV Noord ventileerde z'n visie in een column op deze site en zorgde daarmee voor verbazing en zelfs verbijstering in volleybalkringen. Hij kwam tot zijn opmerkelijke conclusie nadat Abiant Lycurgus op 17 januari in Zwolle in de reguliere competitie met 3-2 had gewonnen van landskampioen, bekerhouder en Super Cup-winnaar Landstede Volley.
Even de feiten op rij. Op 21 februari 2015 slaagden coach Arjan Taaij en zijn mannen van Lycurgus er niet in om voor het eerst in de historie een hoofdprijs binnen te slepen. Uitgerekend in hun eigen volleybaltheater in Zwolle gingen Strikwerda en zijn manschappen door een 3-1 triomf weer met de nationale beker en bloemen aan de haal. Het was al weer de vierde hoofdprijs in 16 maanden van de uitgebalanceerde Zwolse ploeg. En voor de immer bevlogen en alom respect genietende coach was het al weer de zestiende (!) hoofdprijs in z'n prachtige carrière. In een eerder stadium reeg Dynamo Apeldoorn onder zijn leiding de successen aaneen. Zou hij in al die jaren toch een beetje van z’n vakmanschap en passie hebben kunnen overbrengen op al die spelers van Dynamo en Landstede Volley?
Voor Lycurgus was het bekerverlies de tweede optater in drie maanden nadat de Groningers in de eerste ronde van het Europa Cuptoernooi waren uitgeschakeld door het Tsjechische Zlin. Lycurgus had in eigen hal een behoorlijke kans om te overleven, maar zoals zo vaak waren de Groningers op de beslissende momenten niet bij machte om door te drukken. Was het een kwestie van coaching? Natuurlijk niet. Een vaste stelregel in de sport is: een coach is zo goed als z'n spelers. Niet meer en niet minder. Een coach zet een plan van aanpak neer, een coach kan in wedstrijden pogingen ondernemen om de boel een beetje bij te sturen, een coach moet er voor zorgen dat z'n spelers in de loop van het seizoen beter worden, een coach kijkt er op toe dat afspraken binnen en ook buiten de lijnen worden nageleefd, een coach moet zorgen voor teamspirit en een coach is grotendeels verantwoordelijk voor de samenstelling van de selectie.
Het zou flauw zijn om te constateren dat Arjan Taaij een coach van minder allooi is dan Redbad Strikwerda. Ik kan er simpelweg geen oordeel over geven. Ik kan Taaij wel inschatten en heb nagenoeg alle thuiswedstrijden van Lycurgus geobserveerd. Arjan en zijn compaan Gerard Smit zijn bevlogen mannetjes oftewel vaklui. Zwolle heb ik in de loop der jaren ook vaak zien spelen. Niet vaak genoeg om een oordeel te geven over vormstijging of vormdaling van spelers. Over de werkelijke capaciteiten van Strikwerda tast ik helemaal in het duister. Ik ben niet op de hoogte van de werkwijze van de beste man, heb nooit of te nimmer met hem gesproken en heb nog nooit trainingen van zijn ploeg bijgewoond. Een mening geven is zo simpel, maar moet met argumenten omkleed worden.
Het ziet er mijns inziens naar uit dat Lycurgus dit seizoen het verschil met grootmacht Zwolle aan het verkleinen is. Zo de Heer het wil zal ooit een ommekeer komen. Hoewel Theo in z'n column krijgshaftig verklaarde dat Lycurgus kampioen wordt, ben ik een andere mening toegedaan. Mochten de mannen van Taaij en Smit de finale bereiken van de op 21 maart startende play offs, dan denk ik dat Zwolle in een serie 'best of five' te sterk zal zijn. Natuurlijk hoop ik als geboren en getogen Stadjer en intensief volleybalvolger op een andere uitkomst. De realiteit gebied me evenwel om te constateren dat Zwolle dit seizoen nog een ietsie pietsie beter zal zijn. Nogmaals, wat niet is kan nog komen.
Onder leiding van oud-speler en interim-voorzitter Robbie Birza en met behulp van organisatiedeskundigen wordt bij Lycurgus hard gewerkt om een nieuwe structuur op te tuigen. Uiterlijk met ingang van het volgend seizoen moet de boel in kannen en kruiken zijn. Op allerlei fronten moet een inhaalslag gemaakt worden met steun van vooral financiële weldoeners om te komen tot een prijzen pakkende ploeg. Op het technische vlak staat Lycurgus er goed op, nu nog een voortreffelijke jeugdopleiding, een uitmuntend scoutingsteam en een groep zakenlieden, die van sport houdt en er een genoegen inschept om het voortouw te nemen om aantrekkelijke randvoorwaarden mogelijk te maken voor talentvolle spelers. Niet voor niets spelen zes oud-Lycurgianen bij Zwolle.
Jutezakken met geld hoeven niet aan de orde te zijn. Het gaat om acceptabele vergoedingen, huisvesting, studiemogelijkheden of part time banen en eventueel dezelfde zaakjes voor vriendinnen, verloofdes of echtgenotes van spelers. Hoofdsponsor Abiant en co-sponsor Alfa-college zouden een echte voortrekkersrol moeten vervullen. Het bedrijf Abiant groeit als kool en ook Alfa-collega timmert steeds nadrukkelijker aan de weg. Wat in Zwolle mogelijk is onder regie van kenniscentrum Landstede moet toch ook in Groningen mogelijk zijn? Als Lycurgus binnen afzienbare tijd een professionele organisatie en structuur heeft en de sponsors zijn opgeschud, durf ik het wel aan om te stellen dat Groningen in 2016 voor het eerst in de historie de landskampioen volleybal binnen de gemeente heeft en dat de Grote Markt tijdens de huldiging te klein zal blijken voor al die duizenden fans!