Lammert Huitema: Een bijzondere sportman – en dat was ie!
Lammert Huitema is zijn naam. Schaatser/wielrenner. Let wel, in die volgorde ook. Kleurrijk in doen en laten. Type gaan met die banaan. Zeg maar de Dries van Wijhe van het Noorden. Kon schaatsend en fietsend als een dolle tekeer gaan. Altijd in ook voor teksten waar het journaille graag mee thuis kwam.
Even wat steekwoorden waar Lammert Huitema vooral in het laatste decennium jaar van de 21ste eeuw opzien mee baarde:
Schaatsliefhebber, maar liefst niet op natuurijs.
Anti-Elfstedentocht.
Tegen de klapschaats.
Aanvalluh….
Vijfvoudig Nederlands kampioen marathonschaatsen.
Smaakmaker.
Winnaar ook van 30 wielerkoersen.
Aanjager Derde Helften.
Snelste leesmappenbezorger van Nederland.
Laatbloeier.
Wonderkind.
Jawel, Lammert Huitema was een speciale. Geboren in de stad en getogen in Haren. Later met zijn Margriet verkast naar de Kop van Drenthe, Roden om precies te zien. Hij was al 32 toen ie voor de eerste maal z'n neus aan het venster drukte.Dat was in 1993. En hoe? Hij werd op de Haagse Uithof gelijk landskampioen op zijn geliefde kunstijs, troefde kanonnen als Arnold Stam en Henk Angenent af.
Zestien jaar eerder leek het wedstrijdschaatsen voor Lammert Huitema al ten einde. Medici zetten een streep door Huitema's ambities om topsporter te worden. Hij kon een kruis door het schaatsen halen vanwege een chronische knieblessure. Maar Lammert Huitema is niet iemand die na zo'n onheilstijding bij de pakken neer gaat zitten. Dat zouden de heren doktoren nog wel eens zien, praatte hij zichzelf moed in bij het verlaten van het ziekenhuis.
Gelukkig werd er nog wel een alternatief aangeprezen: fietsen. Na wat speelse trainingskilometers was een licentie snel aangevraagd. Met name in de rondjes rond kerk en kroeg manifesteerde Lammert Huitema zich als een prijzenjager pur sang. En ook als een sportman voor wie gezelligheid geen tijd kende. Jan A. van der Veen van de websiteSport in Stadbeschreef dat zo: “De plaatselijke cafébazen voeren er wel bij. Overal waar Lammert aan de start verscheen was het na afloop feest. Als eerste hing-ie bijvoorbeeld aan de lampenkap in het destijds in sportkringen vermaarde café van Piet en Griet in Roden. En ook in de kantines van de kunstijsbanen was Lammert de animator van braspartijen. Altijd was zijn Margriet in de buurt om manlief vaak in het holst van de nacht per auto weer naar de echtelijke sponde in Roden te loodsen.”
Acht jaar nadat de medici hem feitelijk hadden afgeschreven, bond Huitema als 24-jarige z'n schaatsen weer onder. Zijn topjaren beleefde hij van 1993 tot en met 1997. Ook op hem zo vaak verwenste natuurijs boekte hij grote triomfen, zoals die van de Alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee in 1995. Toen hij op de eerste dag van januari 1997 de marathon op het kunstijs van Thialf won, werd hij gelijk gebombardeerd tot één der topfavorieten voor de Elfstedentocht, die drie dagen later zou worden verreden. Vooral ook omdat hij in de bijkans onverslaanbare Klerks-ploeg reed.
Lammert Huitema kwam echter niet aan een nieuw heldenepos toe. Vloekend en tierend beëindigde hij editie 15 van de Tocht der Tochten als negentiende. De teleurstelling was zo groot dat hij niet eens zijn verdiende kruisje ophaalde bij de organisatie. Hij wist vooraf al wel dat het niks zou worden, kreeg de verzamelde pers te horen. “Dit werk is niks voor mij, dat gedoe in het donker en al dat gekluun.”
Ruim een maand duurde deze Elfstedenkater. Op 9 februari spoelde hij hem weg op de Oostenrijkse Plansee, waar hij na 100 kilometer werd gehuldigd als Open Nederlands kampioen.