Komt er met Arie Wink bij Lycurgus een sporttempel?
Abiant/Lycurgus is niet meer, leve SAMEN.Lycurgus!
Het is even wennen, die nieuwe naam waarmee de beste volleyballers van Groningen komend seizoen gaan proberen de verloren landstitel te heroveren. Immers, Abiant trok meer dan 10 jaar de financiële kar in het Alfa College. Was niet alleen regionaal, maar ook in de landelijke sportwereld een begrip geworden, net als ooit Nationale Nederlanden Donar. De uitzendorganisatie was niet slechts een koele geldschieter. Het was hoofdsponsor met een coulante en betrokken directeur (IJsbrand Havinga), waar de club ook in tijden van hoge nood op kon rekenen.
Maar ooit komt aan alles een eind, dus ook aan dit voorbeeldige sponsorhuwelijk. Dat dat gebeurde toen Lycurgus andermaal verontrustend diep in het rood stond, afgelopen voorjaar, bracht het Groninger topvolleybal in acuut gevaar. Een crowdfundingactie bracht dit keer wonder boven wonder soelaas. Nedmag, een Veendams bedrijf dat zout en magnesium uit de Groninger grond haalt, meldde zich dit keer als de reddende engel. Directeur Bert-Jan Bruning zat op een avond naar het NOS-programma Nieuwsuur te kijken toen zijn aandacht werd getrokken door twee Lycurgusspelers, Wytze Kooistra en Sam Görtzak, die in een autootje van de club door de provincie trokken om steun te vragen voor hun noodlijdende werkgever. Bruning had daar zo veel bewondering en respect voor dat hij zich in Groningen meldde om een helpende hand te bieden. Een ampel gesprek leidde tot een nieuw sponsorship.
Echter, omdat de activiteiten van Nedmag in de Veenkoloniale grond nogal aan discussie onderhevig is, leek het Bruning niet verstandig om de naam Nedmag pontificaal op het blauwwitte shirt van Lycurgus te printen. Hij had gemerkt dat er meer mensen zich het lot van Lycurgus hadden aangetrokken en daarom moest dit collectief maar eens in de nieuwe naamgeving tot uitdrukking worden gebracht. En zo is SAMEN.Lycurgus geboren. Een naam die overigens ietwat korfbalachtig aandoet. In die sport heb je al sinds jaar en dag clubs als Samen Eén, Samos en Allen Weerbaar.
Veel belangrijker dan die naam is evenwel het feit dat Nedmag het eredivisievolleybal in Groningen van de ondergang heeft gered. Weliswaar heeft Lycurgus niet de uitstraling van FC Groningen en Donar, het is toch een visitekaartje van de stad Groningen. Wat ooit - indachtig de stelling het wordt nooit wat met Lycurgus - het lachertje van de stadse sportwereld was, is 2.0 uitgegroeid tot drievoudig landskampioen.
Gewoon de beste club van heel Nederland dus. En hoewel Orion dit jaar in Nevobo-historie als titelhouder is bijgeschreven, mag dat in feite als onrechtmatig worden aangemerkt. Een gigablunder van een niet scherpe lijnrechter, die een bal uit gaf waar die duidelijk voor de achterlijn belandde, deed Lycurgus de das om. Het was namelijk het allesbeslissende punt. Ondanks deze arbitrale blamage vind de volleybalbond het nog altijd niet nodig om bij wedstrijden op het hoogste niveau van cameratechnieken gebruik te maken.
Het getuigt van een amateurisme die niet meer bij deze tijd past.
Voor coach Arjan Taaij en zijn ververste ploeg een goede reden om voor wraakexpeditie te gaan komend seizoen. Of dat lukt, een vierde kampioenschap, is overigens nog maar de vraag. Met Wytze Kooistra, die met 'sportpensioen' is gegaan, heeft Taaij een kanon van formaat verloren. Weliswaar is de oud-international nog wel actief bij Lycurgus, maar nu buiten de lijnen, als lid van een nieuw team dat de club naar een nieuwe, Europese dimensie moet loodsen. Ook het vertrek van Auke van der Kamp naar het Belgische Achel mag als een verlies worden bestempeld.
De vraag is of hun vervangers genoeg klasse hebben om weer voor de landstitel te kunnen spelen. In Apeldoorn zit met Dynamo de grootste concurrent. Het heeft een grote vis gevangen is de vorm van oud-international Jeroen Rauwerdink, goed voor 302 interlands. De tot dusver gespeelde oefenwedstrijden van Lycurgus hebben nog geen duidelijke indicatie gegeven over de kracht van het team. Maar coach Taaij heeft zich in het verleden ook in de scouting van spelers bewezen, dus pannenkoeken zal hij niet hebben gecharterd.
Dat SAMEN.Lycurgus weer mee zal doen om de prijzen, is evident. Dat gebeurt dan in een nieuwe organisatorische setting onder aanvoering van Arie Wink, een zeer ervaren bestuurder die laatstelijk nog in de Raad van Commissarissen van FC Groningen zitting had. Het is te hopen voor Lycurgus dat zijn benoeming meer en vooral betere vruchten afwerpt dan zijn recente voorgangers op hun cv hebben kunnen bijschrijven. Net als Wink waren zij afkomstig uit de hogere echelons van het maatschappelijke leven, maar dat is nog geen garantie voor succes bij een professionele sportclub.
Ook Wink is iemand met een grote bestuurlijke reputatie en hij mag proberen van Lycurgus nu ook eens een organisatorisch stabiele topclub te maken. Hij is, zo heeft hij bewezen, in elk geval een man die lijnen uit kan zetten en met een overallview is gezegend. Zijn eerste daad was, nadat manager Reint-Jan Auwema zijn ontslag had ingediend, het instellen van een zogenaamd organisatieteam. Dat heeft tot taak alle operationele zaken goed op de rails te zetten. Hiertoe is niet alleen Wytze Kooistra met zijn internationale ervaring bereid gevonden, maar ook de visionair denkende coach Taaij, perschef Theo Sikkema en oud-bestuurslid Paulien Schoonhoven.
"Het verleden," weet Wink, "heeft uitgewezen dat bestuurders in de knel kwamen omdat ze overladen werden met uitvoeringszaken. Vaak zoveel dat dit niet uitvoerbaar bleek, hetgeen leidde tot een hoog verloop en gebrek aan slagkracht. Het was voor ons dan ook een logische conclusie dat, om verder te kunnen professionaliseren, daar bijbehorende oplossingen voor moesten komen. Om die reden hebben we binnen de organisatie gezocht naar mensen die deze kar willen trekken en die hebben we gevonden."
Inmiddels heeft Wink zelf al een even slepend als vervelend stuk oud-zeer weggesneden, de jarenlange juridische strijd tussen Lycurgus en oud-coach Ronald Zoodsma. De Fries is inmiddels zijn ge-eiste geld, zo'n 60.000 euro, ontvangen nadat hij al eerder door de kantonrechter volledig in het gelijk werd gesteld. Vanwege de financiële misère liet de uitbetaling op zich wachten, maar ook die plooi is inmiddels glad gestreken.
Wellicht gaat het kabinet Wink zich nu eens verdiepen in reilen en zeilen van Lycurgus als topclub van Nederland. Bijvoorbeeld waar het gaat om een beter verdienmodel te creëren. Waar Donar volle zalen trekt, moet Lycurgus had doorgaans doen met een handjevol toeschouwers. Waar Donar 1700 seizoenkaarthouders heeft, zit Lycurgus op zo'n 60. Waar Donar steun krijgt van een businessclub van 200 leden, moet Lycurgus het doen met een fractie van dit aantal. Waar Donar in een voor topsport beter geoutilleerde hal speelt, mag Lycurgus daar slechts mondjesmaat van gebruik maken MartiniPlaza. En hoe je het ook wendt of keert, op het Alfa College zit minder trek. Lycurgus ontbeert er de gunfactor van het Groninger publiek en zit mede daardoor tegen de grenzen van haar groei aan.
Wil Lycurgus, zoals Arjan Taaij het graag ziet, ooit nog eens in de Champions League acteren, dan zal de begroting minimaal moeten worden verdubbeld. Richting de acht ton dus. Dat kan eigenlijk alleen als de lang verbeide wens om een eigentijdse Topsportarena in Groningen te realiseren, eens serieus wordt opgepakt op de Grote Markt. Arie Wink heeft er de sleutel er voor. Hij is gepokt en gemazeld op het Stadhuis. Hij gold er in zijn hoedanigheid als gemeentesecretaris jarenlang als een spin het beleidsweb van de Stad. Hij was en is nog altijd een prominente verschijning in het PvdA-echelon, dat vooral in het gemeentelijke ambtenarenkorps traditioneel diep is geworteld. Weliswaar hebben de socialisten de absolute macht in het stadsbestuur niet meer, ze zitten met hun ambtelijke tentakels nog dicht bij het bestuurdersvuur.
Achter de schermen hielp de nieuwe voorzitter van Lycurgus met zijn gave lobbykwaliteiten mee aan de realisering van het TopsportZorgCentrum van FC Groningen. De zaalsport in Groningen mag hopen dat Arie Wink in zijn nieuwe rol nog de ambitie heeft voor een historisch meesterwerk, de bouw van een modern Sportpaleis. Inclusief een businessmodel waar Donar, Lycurgus en in feite ook GIJS er flink op vooruit gaan. Onder meer met een grotere tribunecapaciteit, VIP-loges en betere horecaverdiensten. Als 's lands hoofdstad van de belangrijkste zaalsporten zou dat in Groningen niet misstaan. Wytze Kooistra en Arjan Taaij lijken de aangewezen slagmensen om dit proces bij hun kersverse leidsman in gang te zetten.