Koemanbroers
(eerder gepubliceerd op 18 juni 2018)
Ik heb het er al eerder over gehad in deze rubriek, 1963 was een bijzonder transferjaar voor het Groninger profvoetbal. Dank zij de allereerste subsidie van de gemeente als ook nóg een primeur, participatie van het bedrijfsleven, kreeg toenmalig eredivisionist GVAV een relatief flinke pot met geld voor aankopen tot haar beschikking, zo'n slordige 600.000 gulden.
Met dat geld werden de volgende spelers aangekocht: de bij Sparta overbodig geworden keeper Tonny van Leeuwen; de Moulijn van de Zaanstreek, alter ego van de speersnelle linksbuiten Dick Bosschieter van KFC; de eerste donkere speler in het Oosterpark, Ronald Breinburg, die overkwam van veelvuldig Surinaams kampioen Transvaal, terwijl bij het Amsterdamse Blauw Wit ook nog eens tweevoudig international Ferry Pettersson en Martin Koeman werden weggekocht.
Het was, achteraf bezien, een bijzondere transferlichting. Waar de meeste aankopen 'van buiten' vroeg of laat weer verkassen, bleven al deze spelers het Noorden trouw. Ook na hun profcarrière. Bosschieter werd, na een uitstapje naar de Langeleegte, een meubelstuk bij de VV Hoogezand; Breinburg, Pettersson en Koeman trapten nog een balletje bij diverse stadse amateurclubs en Tonny van Leeuwen ligt na een dodelijk auto-ongeluk - in 1971 - begraven in Peize.
Martin Koeman schonk, als klap op deze transfervuurpijl, het Groninger voetbal nog een bijzondere erfenis. Hij bracht vanuit zijn woonplaats Zaandam twee talentvolle zonen mee, die nog beter tegen een bal trapten dan hij als eenmalig international ooit heeft gedaan. In Groningen-Zuid, in de Genestetstraat om precies te zijn, waren ze al snel een bezienswaardigheid met hun voetbalkunsten. Helpman, de aloude buurtclub, mocht de Koemanbroers, toen die eenmaal clubwaardig waren, als eerste op haar ledenlijst bijschrijven. Daar zetten ze nagenoeg alle wedstrijden met dikke cijfers naar hun hand.
Reden voor GRC, dat in die tijd onder aanvoering van trainer Ger van Gelder een ambitieuze jeugdafdeling op poten had gezet, om de Koemannetjes over te halen om op Corpus den Hoorn te komen spelen. Dat leidde tot nogal wat reuring, want Helpman beschuldigde GRC van omkoperij. Het zou gaan om twee transistorradio's van Electro Service, het bedrijf van Ger van Gelders vader. 'Uiteraard' werd dat door GRC tegengesproken. De club had facilitair simpelweg meer te bieden, luidde het weerwoord van Erwin onderhand.
Hoe dan ook, bij GRC werd al snel duidelijk dat hier twee toekomstige profs werden opgeleid. De enige discussie op Corpus was wie de beste van de twee zou worden. Erwin werden meer technische gaven toebedeeld, Ronald zou het op basis van mentaliteit verder schoppen. Uiteraard was de volgende stap FC Groningen, waarna al spoedig de grote clubs zich op het appèl meldden. Erwin koos voor het zachtere PSV, Ronald voor het hardere Ajax. Geheel in overeenstemming met de hun toegedichte specifieke kwaliteiten.
In het grote werk kregen de Ronald-voorspellers het gelijk aan hun zijde. Hij ging via Ajax en PSV naar Barcelona, waar zijn internationale ster onder regie van Johan Cruijff tot grote hoogte rees. Zo was hij in 1992 matchwinner voor de Catalaanse club in de Europa Cup 1-finale tegen Sampdoria. In 1988 had de jongste Koeman deze Cup met de Grote Oren ook al eens veroverd, toen met PSV. Erwin deed ook Europees van zich spreken, maar wel een trede lager. Hij pakte met KV Mechelen, ook al in 1988, de Europa Cup 2 ten koste van Ajax.
Samen kenden ze ook nog een absoluut hoogtepunt. Dat was in 1988, toen beiden met het Nederlands elftal tot Europees kampioen werden gekroond. Ronald speelde alle zeven wedstrijden mee, Erwin miste de openingswedstrijd tegen Rusland. Dat was zijn geluk, want die werd door Oranje met 1-0 verloren, waarna coach Rinus Michels ingreep en Marco van Basten en Erwin Koeman de kans gaf.
Die mutaties pakten goed uit. In de finale was Rusland andermaal de tegenstander, maar toen waren de rollen omgedraaid (2-0). Broers in Oranje was al vaker vertoond, maar broers die een hoofdprijs pakten voor Nederland was (en is) nog nooit vertoond.