Knallen in 2016
Ik ga even weer een rondje, zeg ik tegen mijn vriendin, stap van mijn matje af en baan me een weg tussen tientallen mensen, die ook op matjes liggen. De vrouwen zijn allemaal gekleed in roze pakjes bestaande uit een broek en shirt en de mannen, ik dus ook, in een soortgelijke blauwe pakjes. Met dit rondje bedoelde ik dat ik de gezamenlijke ruimte van een Koreaans badhuis verlaat en me via de trap naar de mannenafdeling ga begeven. Het is vandaag eerste Kerstdag en we zijn dus bij een Koreaans badhuis bij ons in de wijk. Elk wijkje in Seoul heeft meerdere van deze “Jjimjilbangs” zoals deze worden genoemd en zijn een beetje te vergelijken met bij ons Beauty Sauna Peize.
Mor alles gait hier allemoal hail aans: in een Nederlands saunacentrum zijn we gewend dat verschrompelde oude piemels tussen jonge blote borsten rondlopen en dat oude uitgezakte vrouwen naast een gespierde bodybuilder in de sauna zitten te zweten. Dat is hier echt ondenkbaar. Mannen en vrouwen zijn strikt gescheiden. De gezamenlijke ruimte mag alleen worden betreden in de eerder genoemde pakjes. Ik loop de trap af en betreed de mannenafdeling van het badhuis.
Naast enkele sauna’s zijn het vooral lange rijen douches en een soort van zitdouches waar iedereen zich uitgebreid aan het wassen en scheren is en waar menigeen elkaar de rug schrobt. Ook zijn er enkele massagebanken waar mannen op liggen en door een professionele schrobber van top tot teen via het middengedeelte rood worden gewreven. Zelf hou ik het bij een saunabezoek afgewisseld met de vele heet en koud waterbaden. Na ongeveer dertig minuten hijs ik me weer in mijn blauwe pakje om me weer naar de gezamenlijke ruimte te begeven.
Kerst en oud en nieuw in Korea is heerlijk. Er wordt namelijk vrijwel niets aan gedaan. En wat ben ik blij dat ik nu al twee jaarwisselingen dat geknal en vreselijke vuurwerkgedoe mis. Zag dat in Nederland de discussie wordt gevoerd voor bijvoorbeeld vervangende georganiseerde vuurwerkshows en een algeheel vuurwerkverbod. Dat kan op mijn steun rekenen!
Oudejaarsavond wordt hier verder ook niet echt gevierd. Wij hebben op 31 december één van de vele Koreaanse barbecuerestaurants bezocht. Deze restaurants zijn hier heel populair. Elke tafel heeft daar zijn eigen barbecueplaat met een soort van vuurkorf eronder en op deze plaat bereid je dan zelf je vlees in combinatie met vele Koreaanse bijgerechten. De mixjes van Soju ( gedestilleerde rijstdrank met een alcoholpercentage van 20%) en bier zorgden er echter voor dat we al om 21.30 op bed lagen.
Ik ben inmiddels weer in de gezamenlijke ruimte aangekomen en heb mijn matje weer opgezocht om bij te komen van de saunagang. Al liggende denk ik even terug aan 2015 en de volgende conclusies schieten door mijn hoofd: - dat ik als coach ver verwijdert ben van de manier waarop ik een totaalproces zou willen inrichten. - En dat dit komt door het feit dat ik gevangen zit in een systeem van bestaande machtslijnen en saboteurs en tegenstanders.
Dat klinkt natuurlijk niet echt positief en dat is de situatie ook niet, maar vooruitkijkend naar 2016 concludeer ik ook : - dat ik inmiddels precies weet hoe dit moeilijke krachtenveld in elkaar zit. Dat ik bij een groep rijders inmiddels genoeg draagvlak heb. - En dat ik nog steeds geloof in een ommekeer van de situatie
En buiten het grote gevecht dat ik als coach aan het voeren ben, bevalt het leven ons hier enorm goed. Ik hou me dus vast aan het geloof in een ommekeer van de situatie en probeer elk procentje kwaliteit, die ik wel kan toevoegen, te leveren. Mijn doel voor 2016 is dus te blijven vechten voor een beter totaalproces en de vuurwerkloze Koreanen te laten knallen op het ijs…..