Klaas Schipper
Beeld: Groninger Archieven
In het internationale voetbalwezen liggen nogal wat historische wedstrijden opgeslagen. Zoals de interland Engeland-Hongarije, die op 25 november 1953 als de Wedstrijd van de (twintigste) Eeuw de geschiedenis is ingegaan. Want het grote, onverslaanbaar geachte Engeland, de bakermat van het voetbal, werd toen – note bene op het heilige gras van Wembley - voor schut gezet door een elftal dat sinds de Olympische Spelen van Helsinki als Magische Magyaren werd betiteld.
De Olympische kampioen, met spelers als Puskas, Hidegkuti, Koҫsis em Czibor, tracteerde Engeland, met vedetten als Ramsey, Wright en superster Stanley Matthews in de gelederen, op een pak slaag dat de voetbalwereld op haar grondvesten deed schudden. Het werd liefst 6-3 voor Puskas en co. na een nog nooit vertoonde voetbalshow.
Het was voor het eerst dat een continentaal team er in slaagde de Engelse sporttrots op eigen bodem te verslaan. In dat spektakel was er ook een rol weggelegd voor een Groninger, Klaas Schipper. Hij liep er, gadegeslagen door 105.000 opgewonden toeschouwers, langs de lijn als assistent van scheidsrechter Leo Horn. In die tijd waren de beste arbiters van het land bij grote internationale wedstrijden ook grensrechter.
Dat Klaas Schipper nog eens een toparbiter zou worden, was mede te danken aan de aanvoerder van Groen Geel 3, die in 1927 na afloop van de stadsderby tegen Blauw Geel 4 de toen 17-jarige Schipper na z'n eerste optreden als fluitist toebeet dat hij er goed aan zou doen er ook maar meteen mee te stoppen. Klaas Schipper sloeg dat advies in de wind. Sterker nog: het stimuleerde hem alleen maar om te slagen als scheidsrechter.
In oud-Be Quickdoelman Aukema vond hij een prima begeleider. Deze Aukema was lid van de landelijke scheidsrechterscommissie en zorgde ervoor dat Schipper 1935 zijn eerste wedstrijd (Sparta – KFC) op het hoogste niveau mocht fluiten, toen nog simpelweg eerste klasse geheten.
Dat ging goed, geen van beide aanvoerders deed beklag over zijn leiding en langzaam maar zeker ontwikkelde de Groninger boekhouder zich vervolgens tot een topscheids. Aukema had ook nog een kruiwagen in zijn netwerk die hem naar het internationale podium kon brengen. Dat was Ir. Ad van Emmenes, de invloedrijke voetbalverslaggever, die Schipper via een eentweetje met Aukema bij de scheidsrechterscommissie aanbeval voor een plek op de internationale lijst
In 1946 was het zo ver en twee jaar later mocht hij bij de Olympische Spelen van Londen grensrechteren. Weer een jaar later, in 1949, maakte hij zijn Europese scheidsrechtersdebuut in Oslo, waar Noorwegen het toenmalige Joegoslavië ontving. Ook in de Europa Cup, waar in 1955 voor het eerst om werd gestreden, was Klaas Schipper van de partij. Hij floot Aarhus-Stade de Reims en FC Saarbrücken-AC Milan, terwijl hij in 1957 weer bij Leo Horn aan de lijn stond in de finale Real Madrid-Fiorentina.
De KNVB beloonde Schipper voor zijn arbitrale verdiensten met het bondsridderschap tijdens zijn afscheidsreceptie in 1959, in het 'voetbalhotel' Hofman in de Poelestraat. Het was niet het enige hoogtepunt voor Klaas Schipper die dag. In de avonduren was hem een zeer bijzondere afscheidswedstrijd gegund in het Oosterpark: Feyenoord-Santos, de club van het Braziliaanse wonderkind Pele, een jaar eerder in Zweden als 17-jarige wereldkampioen geworden met de goddelijke kanaries.
Schipper toonde nog één keer zijn natuurlijke gezag door Pele, die in de tweede helft gewisseld wenste te worden, tot zijn laatste fluitsignaal binnen de lijnen te houden. "De mensen zijn voor jou gekomen," wees Schipper de kersverse wereldster op zijn morele verplichting. Pele luisterde gedwee.