Karin Kienhuis in tram met Carl Lewis OS '96
Door Jan A. Van der Veen
Beeld: eigen archief
Ben je voor het eerst in je sportleven op de Olympische Spelen en pak je op een dag even een trammetje. Je neemt plaats naast een lange, slanke, zwarte jongeman. Korte tijd later komt een babbeltje tot stand en ineens begint het te dagen. Jeminee, ik ben aan het teuten met Carl Lewis. Het is judoka Karin Kienhuis in 1996 in Atlanta (VS) overkomen. Gedurende die Spelen hielden Karin en de 9-voudig Olympisch kampioen contact via Intranet. "Gewoon leuke korte boodschapjes. Verder niets bijzonders", licht de sedert 1989 in Groningen wonende Karin even toe. "Dergelijke situaties maak je maar een keer in je leven mee. Ik vond en vind het nog steeds geweldig".
Sportief gezien was Atlanta, exact 20 jaar geleden, voor de destijds 25-jarige Karin geen succes. Haar optreden op de tatami duurde slechts vier minuten. Zij verloor van Kate Howey op ippon. De Britse won tenslotte overigens brons. Treurnis alom. Niet alleen bij Karin. Ook haar aanwezige zus, broer, oom, tante en vrienden waren van het padje. "M'n voorbereiding was goed geweest en ik had lekker getraind. Maar ik had mezelf te relaxed gemaakt. Ik voelde helemaal geen spanning. Dat was dus foute boel. Je kunt het nu ook weer zien op de Spelen in Rio. Sporters met van die lege ogen zijn niet helemaal bij de les".
Tot aan het eind van de Spelen is Karin in Atlanta gebleven. Destijds was geen sprake van een losersvlucht met uitgeschakelde sporters. Ze trok het feestjurkje aan en ging helemaal los. "Ik heb tien dagen gefeest met Claudia Zwiers. Zij was mijn ‘roommate’ en had brons gewonnen. We regelden tickets voor allerlei wedstrijden en waren dagelijks in het Holland House. Willem-Alexander kwam ineens ook op bezoek. Ik heb er nog een foto van. Toen Maxima laatst in Groningen was heb ik haar die foto laten zien. Dat vond ze wel grappig".
Tijdens de sluitingsceremonie was het ook een dolle boel in Atlanta. Team NL rende massaal van voren naar achteren en van links naar rechts. En wie rende ook mee? Juist, Willem-Alexander, die als bijnaam 'prins pils' had. "Het was onvoorstelbaar gaaf. Het is zo tof om met een team vreugde, maar ook verdriet te delen. Terug in het vliegtuig was er hagelslag. Fantastisch. Familieleden stonden me op Schiphol op te wachten. Ze wilden met mij uit eten. Maar Karin was een beetje te moe. M'n ogen vielen dicht. Ik heb een half jaar rust genomen om de accu weer op te laden".
Vanaf dat moment kwam circus twee in beeld, de Olympische Spelen 2000 in Sydney. Karin zat in dezelfde gewichtsklasse als Claudia Zwiers en Edith Bos. Er was maar een ticket beschikbaar. Het was een energievretend traject via kwalificatiematches, EK en WK. Op het EK presteerde Karin helemaal niets. Op het WK verloor Karin het gevecht om brons. Kwalificatie voor Sydney was een feit. Inmiddels was ze op gezag van de judobond overgestapt naar de klasse 78 kg. Een bronzen plak op een toernooi in Sofia lag daaraan ten grondslag.
In de aanloop naar Sydney ging het al mis met Karin. Ze had veel last van ontstekingen in benen en buik en daardoor zat het mentaal ook niet goed. "Het was allemaal net niet. Ik heb er helemaal niets gepresteerd en was heel snel klaar. Ik had om een medaille moeten strijden. Dus was de kater erg groot. Feesten had ik ook geen behoefte aan. Ik wilde dolgraag naar huis. Maar dat was niet mogelijk dus hing ik er maar een beetje rond. Een jaartje later ben ik internationaal gestopt. Nee, ik ben niet in een zwart gat terecht gekomen, ik had vrienden en een baan".
Altijd heeft Karin haar succesvolle carrière als topjudoka gecombineerd met studie. Na de Academie Lichamelijke Opvoeding studeerde ze met goed gevolg Bewegingswetenschappen aan de RUG. "Ik heb gelukkig altijd alle medewerking gekregen. Heb er alleen een jaartje langer over gedaan. Ik vond het heel prettig om naast judo iets anders te doen. Ik was ook altijd op m'n best als ik onder druk moest presteren. Door met name het judo ben ik geworden wie ik nu ben. Ik heb me op allerlei fronten kunnen ontwikkelen. Dat is voor weinig mensen weggelegd".
Nu, ten tijde van de Olympische Spelen in Rio, is Karin positief in de war. Thuis zit ze met argusogen naar drie schermen tegelijk te kijken. "Ik geniet er met volle teugen van. Het is natuurlijk het grootste sportevenement dat er is. In 2012 ben ik als supporter met vrienden naar Londen geweest. Op de Spelen moet er gepiekt worden, maar dat lukt lang niet iedereen. Het is ook een rare wereld. Een dag voor de wedstrijd vind iedereen jou geweldig, maar als je hebt verloren heb je ineens geen vriendjes meer. Ik vind dat elke Olympiër een kampioen is".
ERELIJST KARIN KIENHUIS:
6x NK
2x Zilver EK
2x Brons EK
1x EK met Oranje
2x Brons Universiade
3x Goud WB