Jan Tammenga: op en top karakter en doorzettingsvermogen!

Toen mij werd gevraagd door Jan (vd Veen) om iets te schrijven over tafeltennisser Jan Tammenga, moest ik goed nadenken welke lading ik dat stukje dan zou proberen te geven. De ontwikkeling van de trainer/coach-pupil relatie naar de open menselijke samenwerking die we nu hebben, is er een van ongeveer 38 jaar. Die tijd is doorspekt met tafeltennis bij verschillende verenigingen, daar ook landskampioenschappen behaald, met daartussen een uitstapje naar Duitsland waar hij op hoog niveau tegen Europese Subtopspelers acteerde.

De rode draad is hard werken en `nait soez`n en dat begon al toen ik hem in Harkstede begon te kneden als jongen van 11/12 jaar. Na een paar jaar was ik daar 4 avonden in de week en Jan was toen al van het opstropen van de mouwen. Een terugkomende herinnering is dat ik tegen Jan zei dat hij moest investeren in zijn Forehand-Topspin techniek en Backhand-Blok: Jan antwoordde dat dat niet ten koste mocht gaan van het winnen op de korte termijn. We moesten immers weer kampioen worden en promoveren!! Mijn fout als beginnend trainer was dat ik dat toeliet met als gevolg dat hij het lang heeft moeten doen met de beperking van net niet volwaardige techniek in deze belangrijke slagen.

We promoveerden een keer of zes/zeven, er kwam een mooie sponsor bij in de vorm van de VSB-Bank en Jan zat in zijn studietijd met twee andere talenten in een huis in Groningen. Aan de Singelweg werd toen dagelijks een/twee keer getraind. Een zeer voortvarend en meedenkend bestuur samen met de sponsor en ik als ambitieus mannetje daarachter maakte dit allemaal mogelijk. In luttele jaren bereikten we zo de Eredivisie met het grote talent Gert Kobes (Almelo), Jaap Kruizinga (ook Harkstede) en Ronald Drenth (Hoogezand).

Een prachtig ijkmoment in deze periode was een Promotiewedstrijd naar de Eredivisie tegen een team met twee Engelsen, een Nederlandse topspeelster en een goede verdediger in Venray! TTV Megacles uit Weert was zwaar favoriet en de posters en de shirts voor het feest waren al gedrukt. Wij hadden toen het systeem van 4 tegen 4 en twee dubbels, dus 18 wedstrijden in totaal. Bij de rust hadden we hun op een 8-2 achterstand gezet en hadden we nog maar twee punten nodig! We gingen heel rustig naar de kleedkamer ( ikzelf deed toen ook nog mee, had het niveau toen nog ) en toen de deur gesloten was, barstten we uit in een dierlijk gebrul waar we zelf van schrokken... Een moment om nooit meer te vergeten!

Jan had de pech dat hij in een zeer sterke lichting zat met mannen als Danny Heister en Trinko Keen oa, daar kwam hij net niet echt tussen om Internationale jeugd ervaring op te doen. Daar komt bij dat hij ook zijn studie serieus nam en ook daarin rustig zijn weg ging. Desalniettemin stond Harkstede toch een keer op zijn kop bij het behalen van het landskampioenschap eind jaren 80. Met Gert Kobes als 1^e man, die er twee pakte, won Jan zijn wedstrijd en samen pakten ze de dubbel. Commentaar bij de receptie was: `most nait noast dien schoun`n goan stoan Jan`. Het waren niet de kennertjes die daar mee kwamen: als er een de nuchterheid zelve was en is gebleven, dan is dat Jan.

Na het pakken van deze titel heeft Jan een paar jaar in het walhalla van onze sport vertoefd, Duitsland, tussen Bremen en Hannover en daar veel memorabele wedstrijden gespeeld. Ook in de 2 na hoogste klasse waren op positie een en twee sterke buitenlanders tot en met Chinezen aan toe. Ondergetekende had toen met een redelijk uitgeleerde Jan wat minder contact. Dat kwam weer terug toen broer Jan en ik een project opstartten in Middelstum bij onze oude vereniging Midstars halverwege de jaren 90.

Na een paar jaar opbouw met een welwillende sponsor Anker Verzekeringen als ondersteuning, behaalden we de Eredivisie met Jan, onze Chinese sterspeler Wu Bin en met de mannen in opleiding Peter Verweij en Dennis Post. En meteen het eerste jaar was het raak: tegen FVT uit Rotterdam speelden we in Apeldoorn de befaamde korset wedstrijd van Jan. Jan liet de eerste wedstrijd lopen tegen deze ploeg die daardoor voorjaars Kampioen werden. Toen kwam de Finale een week later en eigenlijk was Jan nog niet hersteld, vandaar het korset aangereikt door Fysiotherapeut Corbijn.

En in de zinderende sfeer die er toen was, deed Jan datgene wat hem tot een zeer bijzonder sportman maakt: Hij fileerde op een slimme en zeer precieze manier een jongen die plotseling geen bal meer kon raken, de Bosniër Smajic. Hij kon en kan dat als geen ander en geeft dan niets meer weg. Hij vertrouwde mij toe dat hij misschien wel door de spanning ook niet helemaal fit was, want in de avonduren met een brandweerwagen door Middelstum gereden, had hij nergens last meer van...

En om het verhaal af te maken, hij kon en kan dit nog steeds want toen we afgelopen zaterdag in Hilversum speelden en hij zijn eerste wedstrijd sinds maanden speelde, deed hij het gewoon weer!! De eerste game nog geen ritme, daarna droogde hij een jongeman af die net als Smajic geen bal meer fatsoenlijk kon raken. Geheim: Elke bal komt anders, slimme plaatsing en afwisseling, door focus plotseling naar voor onmogelijk geacht niveau, vuist omhoog en vocale ondersteuning en niet aflatende vechtlust en concentratie. Waar eenieder opgeeft bij 9-4 achter, stroopt Jan de mouwen nog eens op. Hij had er eigenlijk drie moeten winnen ook tegen twee Eredivisie spelers, maar dat ging nog net niet door.

Ook al is hij nu 48, voor elke ploeg is hij een toonbeeld van Sportmanship en het is mij een groot genoegen hem in al die jaren te hebben begeleid en getraind. Onze Youngsters Pim van Schaik en Shuo Han Men leren daar nu van en als zij voor 70% Jan`s mentale kracht op zouden pikken, breken ze al door naar Top-Nationaal Herenniveau.