Hollen en stilstaan

Dit kenschetst ongeveer het huidige leven van de topatleet, en dat op meerdere fronten. Uiteraard blijven we zoveel mogelijk hollen, want dat is onze kern, maar de wereld om ons heen staat stil.

Atleten leven van wedstrijd naar wedstrijd, en daar begint het stilstaan. Wegatleten staan volledig stil, crossen vinden ook niet plaats. Geen meetmomenten, geen competitie en ook geen centjes. Dus ook de bankrekening staat stil (of holt achteruit). Ondertussen blijven we onze rondjes hollen, om maar vooral er klaar voor te zijn als we weer los mogen.

Maar ook daar is het hollen stilstaan. Op het ene moment wordt een wedstrijd aangekondigd en dat vraagt zeker in deze tijd veel regelwerk. Zeker als die wedstrijd in het buitenland is. En dan komt weer het bericht dat de wedstrijd tòch niet doorgaat, of zoals recent, dat buitenlandse atleten alsnog niet mee mogen doen. Ook hier vliegen we van hot naar her, met als netto effect dat we nog geen wedstrijd hebben gelopen.

En wij maar hollen. Eigen wedstrijdsimulaties voor wegatleten. Coach op de fiets ernaast, wedstrijdpakje aan en gaan. Om toch maar wat meetmomenten te creëren, en als daar dan goed wordt gelopen heb je ondanks dat je hard gaat het gevoel dat je stilstaat. Immers de geleverde prestatie telt niet.

Ondertussen blijven we maar plannen. Zeker voor de marathon. Ook wij willen graag de nieuwe wonderschoenen in de praktijk testen. Toptijden worden verpulverd, iedereen loopt limieten voor Tokio op deze nieuwe schoenen. Dat willen wij ook graag. Gelukkig worden er voor de topatleten speciale wedstrijden georganiseerd op afgesloten parcoursen, met beperkte deelname etc. Nu maar hopen dat we tegen die tijd wel het buitenland in mogen (en ons eigen land uit). Ondertussen blijven wij maar hollen, want als we wel mogen moeten we er wel staan.

Indoor is zo mogelijk nog hectischer. Het Nederlands Kampioenschap gaat door, maar in aanloop daar naartoe zijn er niet of nauwelijks voorbereidingswedstrijden. Alleen voor de absolute top zijn er wedstrijden (met bubbels, testen etc.). Dus onze outsiders voor NK medailles komen “koud” aan de start (letterlijk en  figuurlijk, want indoortrainingen zijn er ook niet bij). Het is zoals het is, maar leuk is het niet; van het fameuze level-playing field is helaas geen sprake. Ook hier doen we dus maar wedstrijdsimulaties op de baan. Twee atleten in de baan, wedstrijdpakje aan, videocamera erbij voor de tijdwaarneming en gaan! Zo bereiden we ons bij 2 graden onder het vriespunt voor op de indoorwedstrijden en hopen we toch op hele mooie dingen, zoals een EK-indoor. Kortom wij hollen door tot het écht niet meer kan.