Het weekend van net niet
Afgelopen weekend hadden we de Nederlandse Kampioenschappen in Breda. We hadden de atleten goed in vorm, ondanks dat het voor sommigen de voorbereiding een behoorlijke ‘bumpy road’ was geweest. We hadden dit jaar weinig uitgesproken favorieten, maar wel de nodige kanshebbers op medailles. En waar het in voorbije jaren dan leidde tot het incasseren van een aantal van die ‘opties’ was het dit weekend voortdurend ‘net niet’. Atletiek is een meetbare sport, dus we kunnen wel heel goed zien of onze inschatting op voorhand te rooskleurig was en dus of onze atleten minder waren dan we dachten. Dat was eigenlijk niet het geval.
Er is echter één ding dat je niet in de hand hebt en dat is het niveau van je tegenstander. En als je niet dominant de beste bent kun je dus ook verliezen. Dat is de charme van sport, maar als het dubbeltje elke keer net de verkeerde kant op valt dan krijg je zo’n weekend van: “goed gelopen, maar net geen medaille”. Met een handvol vierde en vijfde plaatsen als gevolg.
Leonie van Vliet loopt een degelijke 100 meter. In slechte omstandigheden tweehonderdste boven haar persoonlijke record (niemand kwam zo dicht bij hun PR). Conclusie: goed gelopen, en vijfde. Hopelijk (en waarschijnlijk) wel goed genoeg voor een plek in de Olympische estafette ploeg. Dat zou dan wel een succes zijn. Op de 200 meter zou het echter, qua medailles, moeten gebeuren. Resultaat: een persoonlijk record, met meer dan een tiende. Het brons gemist op twee honderdste. Conclusie: goed gelopen, maar net niet.
Op de 400 meter ging Marit Dopheide voor Olympische kwalificatie. Ze had een hele slechte voorbereiding met Corona en veel blessures (daardoor?). Ze was wedstrijdfit, maar een NK als eerste wedstrijd is niet ideaal. Ze mist het podium op twee tiende. Heel weinig. Conclusie: goed gelopen, maar net niks. Olympische kwalificatie aan een zijden draadje. Er is nog een sprankje hoop. Woensdag is er nog een wedstrijd. Als ze daar sneller loopt dan de nummer twee van het NK is er nog hoop. En dan is het aan de keuze heren. Hopelijk wordt het van net niet, net wel.
Op de 800 meter werd Suzanne Voorrips tweede. Geklopt in de eindsprint, op waarde geklopt. Wel een medaille, maar voor kampioene van vorig jaar voelde ook dit als net niet. Jetske van Kampen werd vierde. Net niet dus. Niek Blikslager werd vijfde. Zijn eindsprint kwam niet te laat. Wél een persoonlijk record na een blessurejaar, maar ook qua medailles net niet.
Terugrijdend uit Breda de wedstrijd overpeinzend, met een onbevredigend, semi-teleurgesteld gevoel. Onze atleten lieten goede vorm zien, we hebben progressie gemaakt. Dus de training is goed en als we dezelfde stappen blijven maken zal het volgend jaar ongetwijfeld van net niet, weer net wel worden. Terwijl ik dit bedacht hoorde ik het verslag van het Nederlands Elftal op de radio en had ik te doen met Frank de Boer. Foutje De Ligt en hij verliest. Atletiekcoaches kunnen hun ‘net niet prestaties’ nuanceren en evalueren met (goede) tijden. Voetbaltrainers niet, die kunnen maar één conclusie trekken…
Gelukkig hebben we Mathieu en Max nog.