Het succes van Donar en het geheim van de omgeving
We gaan eerst even terug naar het seizoen 2010-2011. Erik Braal komt op bezoek bij de training in de Oude ALO/Corpushuys. Het gebouw, dat in 1981 door de Academie voor Lichamelijke Opvoeding in gebruik werd genomen, is in vervallen staat. Sinds de verhuizing van deze opleiding naar de Willem Alexander Sporthal heeft er weinig tot niets aan het onderhoud plaatsgevonden en is het officieel anti-kraak. Vanwege gebrek aan voldoende indoor sportaccommodaties in de stad Groningen, maakt Noorderpoort overdag gebruik van de sporthal en traint Donar met eerste team en de 3 jeugdteams dagelijks op deze plek met veel sporthistorie.
Hier mocht ik 19 jaar eerder in 1992 zowel op de ALO als bij Donar aan mijn 1e jaar beginnen. Op de maandag had ik soms les tot 17.20 en mocht dan direct om 17.30 door met de training van VGNN Donar onder leiding van Marten Scheepstra en Peter Brekhof.
Erik Braal kwam dus in dezelfde en inmiddels matig schoongehouden zaal bij onze training kijken. Als een soort dagelijks ritueel was Steve Ross de speelvloer aan het schoonvegen om veilig te kunnen trainen. Erik deelde met Marco van den Berg en mij, dat hij oriënterend met de club had gesproken. Het seizoen daarvoor in 2009-2010 waren we voor de derde keer in de historie landskampioen geworden, tegen het Bergen op Zoom van Erik Braal. GasTerra Flames stond er in 2010-2011 wederom goed voor. De beker was gewonnen en als ranglijstaanvoerder op koers voor een nieuw kampioenschap. Enkele weken daarvoor had Marco van het bestuur te horen gekregen, dat hij geen contractverlenging zou krijgen en dat de club op zoek ging naar een andere coach. Ook Erik was tijdens zijn 'sabatical year' gepolst en hij wilde graag van ons weten hoe de club in elkaar zat en functioneerde. Ook toen altijd al goed voorbereid. Hij gaf aan dat hij het gevoel had dat de beslissers binnen de club nog niet volop in zijn kunnen als coach geloofden en verwachtte niet de nieuwe coach te worden. Enkele maanden later verspeelden we onze koppositie in de competitie aan Leiden, verloren we van hen in de zevende wedstrijd van de finale na 3 verlengingen en werd Hakim Salem gepresenteerd als de nieuwe coach.
Nu ruim 7 jaar later is er nog steeds gebrek aan voldoende indoor sportaccommodaties in de stad Groningen maar komen er mooie bij, is het Corpushuys met nieuwe vloeren een stuk opgeknapt en blijft nog een jaar overeind, bestaat de ALO 100 jaar en heeft Erik Braal Donar al 3 keer in successie naar het landskampioenschap geleid. Na de bijna perfecte 'success-story' van het vorige seizoen mag terecht de vraag gesteld worden; wat kan Donar doen om Erik Braal ook na dit seizoen te behouden? Okay, de supercup werd niet gewonnen, maar voor de rest was het geweldig qua spel en resultaten. De beker en het landskampioenshap werden gewonnen en als 4e Nederlandse ploeg ooit behaalde Donar de halve finale van een Europa cup. Een sublieme prestatie in bijna perfecte omstandigheden.
Elk jaar een stapje hoger en beter heeft voor Donar en Erik Braal een magische samenwerking opgeleverd. Dit heeft ook voor een grotere aantrekkingskracht op spelers gezorgd. Een mooie club in een geweldige hal met een fantastisch publiek die Europees volwaardig meedoet. Dat is het podium waar spelers zich willen laten zien en ervaring kunnen opdoen voor de volgende stap in hun carrière. Kan komend seizoen voor Donar een evenaring of zelfs verbetering van de prestaties opleveren? Het belangrijkste doel lijkt het behalen van de Championsleague. Dan moet er in enkele weken wel eerst afgerekend worden met de Kosovaren, daarna de Fransen of Russen en dan wachten in de 3e voorronde de Turken. In het fraaie 'House of Sports' van de FIBA in Genève kon niemand mij uitleggen waarom Donar na het behalen van de halve finale in de Europe cup wederom 3 voorrondes moet spelen. In ieder geval een mooie uitdaging om gelijk in de 1e weken van het prille seizoen het eerste succes te behalen. De Supercup kan daarna gelijk de 1e prijs worden. Vorig seizoen kon Donar nog in eigen huis worden verschalkt door Zwolle, maar het vizier staat dit seizoen op scherp met diverse goede aanwinsten.
Zoveel ervaring in de club en het team geeft op topniveau vaak de doorslag. Elke keer in play-offs en finales staan spelers met de juiste mix van kwaliteit en ervaring weer op en houden het team op koers. Helaas heeft ervaring in de sport altijd een houdbaarheidsdatum. De tand des tijds kan niemand doorstaan, zeker als actieve speler. Er zijn maar weinig spelers die net zoals bondscoach Toon van Helfteren tot hun 40e op het hoogste niveau hebben doorgespeeld.
Een stapje trager, iedere keer iets langere hersteltijd, steeds iets effectiever met de beschikbare energie omgaan en van blessures herstellen duurt steeds langer. Door goed naar het spel een acties te kijken, wordt vooral in de verdedigende en reboundende duels zichtbaar hoe de balans tussen kwaliteit en ervaring zich houdt en hoe hoog de ambitie nog reikt. Het zal met deze ervaren Donar ploeg interessant zijn om te kijken of vooral verdedigend en reboundend dit seizoen de norm net zo hoog ligt als vorig seizoen. Een mooie voorspeller van succes voor aan het einde van het seizoen.
De tegenstanders in Europa en in de Dutch Basketball League zullen trachten Donar op snelheid en in de duels te verschalken. In de Nederlandse competitie wordt er met waardering maar ook met strijdvaardigheid gekeken naar het spel en de prestaties van de landskampioen, die afgelopen seizoen duidelijk leidend en dominerend is geweest. Leiden en Den Bosch lijken het voortouw te nemen in pogingen de sleutel van succes over te nemen. Met Rolf Franke aan de leiding zullen bij de finalist van vorig jaar verschillende deuren richting succes open gaan. Als speler trok hij ook al zijn eigen lijn en leerde veel van de meest succesvolle coach Ton Boot. Nu ook Geert Hammink als coach van de Dutch Windmills in Dordrecht toetreed tot de eredivisie, lijken er meerdere kandidaten voor een toekomstige rol als bondscoach in beeld te komen. Concurrentie maakt in de sport altijd meer energie los.
Zowel in Europa als in de DBL zal de rol van de Donar point-guards cruciaal zijn. Als zij de ploeg kunnen leiden met goede aanvallen, waarbij voortdurend de open man wordt gevonden, het tempo en momentum van de wedstrijd goed gelezen wordt en zij voorgaan in de strijd in elk duel, dan verwacht ik weer een topseizoen. De voorbereiding was wisselend succesvol en valt nog weinig conclusies uit te trekken. Als het iets minder goed gaat, dan is het misschien gewoon een kwestie van een paar extra ballen raak gooien. Er is weer goed gescout in Europa door Donar. Op bijna elke positie is het team weer versterkt met nieuwkomers die hopelijk snel inburgeren en elkaars achternaam goed leren spellen. Alleen met de instroom van spelers uit eigen opleiding loopt het nog stroef.
Uit de analyse die ik voor mijn FIBA Time-out studie heb gedaan blijkt dat bij elke van de 7 kampioenschappen van Donar de inbreng van in Nederland en Groningen opgeleide spelers gering is geweest.
Kampioenschap - Nederlandse spelers - Buitenlandse spelers + Spelers met dubbele nationaliteit of genaturaliseerd
1981-1982 - 4 - 2 + 4
2003-2004 - 3 - 7 + 1
2009-2010 - 4 - 7 + 1
2013-2014 - 7 - 4 + 2
2015-2016 - 5 - 5 + 3
2016-2017 - 7 - 4 + 2
2017-2018 - 6 - 5 + 2
Zeker toen de teams van 10 naar 12 spelers gingen kwamen er meer in Nederland opgeleide spelers bij, maar die stonden zelden op het veld als er voor de winst gespeeld werd. Om als Nederland in Europa en mondiaal in de top te kunnen gaan spelen, zullen er meer en betere spelers opgeleid moeten worden. Elk topland in de wereld laat dat als voorbeeld zien. Als basketballstad van Nederland levert Groningen maar een geringe bijdrage, als we constateren dat Rob de Bruin(wie kent hem nog?), Stefan Mladenovic en Maarten Bouwknecht de enige spelers zijn, die in de afgelopen 25 jaar vanuit de Groninger opleiding naar het Nederlands heren team hebben weten door te stromen. Voor Groningen is dat natuurlijk veel te weinig en geeft de kwetsbaarheid aan wanneer veel ervaren spelers gaan stoppen bij Donar of niet genoeg zullen zijn. Komend seizoen hebben we met Tim Hoeve en Rienk Mast maar 2 spelers uit de eigen opleiding in het team. Beiden hebben natuurlijk bij de Basketballschool de belangrijkste fundamentals geleerd. Wat is hun ontwikkelingsplan en wie gaat voor hen en van diegenen na hen de succesvolle leeromgeving vormgeven?
Gelukkig is de open dag van Donar weer in ere hersteld. De aantallen jonge enthousiaste basketballliefhebbers die het spel weer mogen leren van de toppers en talenten van nu, hebben een fantastische dag gehad en zijn weer geïnspireerd om ook het beste uit hun eigen talent te halen. Deze binding met de volgende generatie is belangrijk voor de hoeveelheid publiek, maar nog belangrijker ook voor het creëren van topspelers uit eigen jeugd. Mooi dat de 'Sparklings' van Martini Sparks ook aanwezig waren. Uniek dat er in Groningen weer 2 eredivisieclubs aanwezig zijn, die als voorbeeld voor de jeugd dienen. Hopelijk komen daar ook goede coaches uit voort.
De ervaring, kwaliteit en ambitie van coach Erik Braal zal zeker niet minder worden. Maar ook bij hem als coach en vooral in de magische samenwerking met Donar zal er een houdbaarheidsdatum zijn. Mijn advies aan de club zou zijn om deze houdbaarheidsdatum flink op te rekken door hem specifiek te conserveren, zodat de ambitie van Erik in Groningen volledig waargemaakt kan blijven worden in een 'Foppe de Haan constructie'. Als de club dit seizoen de eigen trainingszaal voor Donar realiseert, een hoofdsponsor voor 5 jaar vastlegt die het budgettaire gat met de Europese topclubs verkleint, zorgt dat er altijd in de Martiniplaza gespeeld kan worden en jaarlijks een nieuw toptalent uit eigen opleiding laat instromen, dan gaat Erik zeker nog 5 jaar blijven.
Gewoon een kwestie van de goede omgeving creëren. Niks geheims aan.