Het ouder-sportcontract

Als ik mensen vertel dat er aan ons besluit kinderen te krijgen een contract ten grondslag ligt wordt vaak een wenkbrauw opgetrokken. Een contract sluit je af voordat je gaat trouwen, middels huwelijkse voorwaarden, maar een ouder-sport contract waarin onder meer sportafspraken zijn vastgelegd is erg ongebruikelijk. Desondanks hier mijn pleidooi voor zo’n contact.

Ik neem jullie even mee terug in de tijd. 31 oktober 2005. Mijn toenmalige vriend (huidig echtgenoot) en ik waren in Palm Springs. We genoten van ons diner en spraken over koetjes en kalfjes toen mij ineens een inzicht trof. Vanaf dat moment bestond er niets anders op aarde dan deze missie: we moeten kinderen, nee, niet morgen, nee het liefst nu direct. Ja lief, laten we er direct voor gaan. Mijn vriend keek me wat angstig aan. Kinderen krijgen kon altijd nog, waarom die haast. Maar nee ik was vastbesloten en totaal zeker van mijn zaak. Het moest NU gebeuren. Het lukte me die avond niet mijn vriend op een andere gedachte te brengen. Hij vond dat we het even moesten laten rusten en probeerde er toch een beetje in mee te gaan door mij te beloven de situatie “kinderen” over een half jaar weer te bespreken.

En inderdaad, een half jaar later. Het was op een vrijdagavond tijdens een kaasfondue met een goede wijn in onze achterkamer van onze toenmalige bovenwoning in Den Haag. De sfeer was goed en we waren verliefd en ja hoor, daar lag ineens het onderwerp op tafel….een kindje van ons beiden? Mijn vriend vertelde dat hij een kind best zag zitten, maar bang was dat hij beperkt zou worden in zijn sporttijd. Op zaterdagmiddag nam hij deel aan de veld-voetbalcompetitie. Op woensdagavond en zondag was hij de hele dag weg voor tennis. Hij was bang dat ik hem zou verplichten thuis te blijven om luiers te verschonen. Het lukte me niet hem gerust te stellen. En dan doet een jurist wat een jurist moet doen….ik pakte een pen en papier en begon een contract op te stellen.

1. Op zaterdag mag F. (vriend) blijven voetballen;
2. Tijdens tenniscompetitie mag F. de hele zondag ochtend, middag en avond meespelen;
3. Tijdens tenniscompetitie mag F. zo lang als hij wil met de jongens op stap;
4. Als er in één weekend van zowel 1. als 2. sprake is maakt F. een keuze;
5. F. en D. mogen allebei minimaal 1 keer per week op stap;
6. D. zorgt dat ze er lekker uit blijf zien;
7. F. zorgt dat hij er lekker uit blijft zien;
8. D. mag nog steeds ieder jaar een week met vriendinnen op vakantie;
9. D. mag zoveel sporten als ze wilt, maar nimmer op de tijden dat F. sport.

Die avond legden we de zaken vast die we belangrijk vonden te behouden als we straks ouders waren. Daarbij werden de punten wel steeds minder realistisch naarmate er meer flessen op tafel stonden:21. als F. de kans krijgt met Anna Kournicova naar bed te gaan zal D. niet zeuren. 22. als D. de kans krijg met Lenny Kravitz naar bed te gaan vindt F. dit geen probleem.

En zo kwam het dat negen maanden later een kindje werd geboren en we allebei niet bang waren dat we onze vrijheid op moesten geven. Natuurlijk heb ik mijn vriend wel eens gevraagd alstjebliiieeeefffft niet te gaan voetballen omdat ik zo moe was van de slapeloze nachten dat ik alleen nog kon huilen…..maar dan zei vriend “nee, ik verwijs voor nadere motivering naar HET contract” en sprong lachend op de fiets.

Ondertussen zag ik in mijn omgeving veel mannen afhaken met de voetbal- en tenniscompetitie. Reden die hiervoor doorgaans werd aangedragen was dat het allemaal niet te combineren was met de tropenjaren waarin je je automatisch bevindt wanneer je een of meer kinderen krijgt. Deze mededeling werd nooit vol overtuiging uitgesproken. Soms werd met het hoofd in de richting van vrouwlief gekeken. Als wij vertelden over ons ouder-sportcontract werd er wat lacherig over gedaan en vol medelijden naar mij gekeken door de partner van de inmiddels wat vatsig geworden man.

Maar medelijden was niet nodig. Ik heb altijd voor 100% achter het wel enigszins onder invloed van alcohol ondertekende contract gestaan. Nu hoor ik de vrouwen denken ja leuk zo’n ouder-sportcontract, maar (nadeel 1) ik sta er dan toch even alleen voor en (nadeel 2) al dat sporten kost hem waardevolle schaarse tijd die hij anders met zijn gezin kan doorbrengen. Overtuigt als ik ben van mijn pleidooi voor het ouder-sportcontract zal ik jullie argumenten pareren. Argument 1. Serieus, stel je niet aan; we hebben het hier over volwassen mensen…hier ga ik niet eens op in. Nadeel 2. Het argument is ook wel eens door mijn hoofd geschoten. Mijn vriend kwam met een berekening die me overtuigde. Een week telt 168 uren. Een derde daarvan breng je in bed door. Dan blijven er 112 uur over. Daarvan werken we 40 uur. Blijven er 72 uur over die je vrij kan indelen. Wat zijn die paar uurtjes in de week nu op 72 uur…….genoeg tijd over voor het nageslacht en voor jou. Bovendien grote kans dat hij in de uren dat hij er is zowel letterlijk als figuurlijk lekker in zijn vel.

Toen we 13 jaar geleden ons ouder-sportcontract afsloten wist ik nog niet hoe belangrijk dit voor ons zou worden. Want wat is er nou leuker dan naast een drukke baan en de intensieve zorg voor een of meer kinderen af en toe even helemaal jezelf te verliezen in de sport om daarna weer wat frustraties lichter je zorgtaken te vervullen. En dat alles in een setting zonder gezeik, namelijk met een contract. Met het ouder-sportcontract zal jullie de onvermijdelijke, meestal door vermoeidheid en soms door egoïsme ingegeven ruzies over het verkrijgen van “tijd voor jezelf” bespaard blijven. Mocht er toch een ruzie dreigen te ontstaan, verwijs dan onmiddellijk naar pagina 2 van het contact waarin duidelijk leesbaar de handtekening van je partner staat.

Bye bye!