Het ontbrekende puzzelstukje
Foto: @runoutofhellpictures (Bjorn Parée)
Het seizoen starten met een Nederlands Kampioenschap. Helaas niet de prestatie kunnen leveren waartoe ik in staat denk te zijn. Het ene stukje van de puzzel is vroeg in het seizoen nog niet goed gelegd. Waarom niet? Daar kun je toch op trainen hoor ik u denken?
En dat klopt. Dat doe ik uiteraard ook elke dag. Maar kogelslingeren is een sport van de finesses. De balans tussen goed en minder goed is zo fijn als een haar. Technisch moet het kloppen. En wanneer de wedstrijden starten en de fysieke vorm toeneemt, verstoort dat bij mij fine tuning.
Moeilijk uit te leggen, maar ik neem u graag mee in deze buitengewoon mooie sport. Denk aan een kogel van 4kg kogel, aan een licht buigzame stalen draad met handvat. Totale lengte één meter en 19,5cm. Een leren handschoen aan uw linkerhand, waarin het handvat rust.
Met de armen brengt u de kogel in beweging, tegen de klok in. Laat u de kogel in een ronde baan om u heen draaien, de voorzwaai. Het lichaam blijft als een pilaar in het midden staan. Strevend naar het juiste ritme, het laagste punt van de kogel voor de voeten. Het hoogste punt van de kogel aan de rugzijde. De armen en schouders ontspannen, zodat de kogel ver van het lichaam blijft. Hoe beter dit lukt, hoe verder de kogel gaat vliegen.
Na 2 voorzwaaien volgen vier draaien. Langzaam beweegt het lichaamsgewicht naar de linkerkant. De krachten door de ronddraaiende kogel worden sterker en sterker. Het lichaam rechtop, om de zwaartekracht te trotseren. Dan verlaat de rechter voet de grond. Hopelijk vroeg en krachtig genoeg. Er is nu geen weg terug meer.
De gewicht op de hak van de linkervoet. Dan het afwikkelen van de linkervoet naar de grote teen. Voortgetrokken door de rondvliegende kracht van de kogel en de afzet van de rechtervoet. De rechtervoet staat weer klaar om op de vaste grond te komen. 340 graden verderop. Actief en luid, maar niet voor lang. Er volgen nog drie draaien. Blijf doorgaan!
Spelend met de zwaartekracht. Met de middelpunt vliegende kracht van de kogel. Blik strak op de kogel. Armen ontspannen. Klaar voor de ultieme uithaal aan het einde van de vier draaien. Wanneer alles klopt, in staat om nog een laatste zwieper te geven en de kogel het veld in te laten vliegen.
De grootste uitdaging? Je niet laten verleiden om te snel te willen. Teveel kracht op de armen te zetten. De keten van het lichaam te verstoren. Om te denken daarmee een nog beter resultaat te kunnen behalen. Ook ik, na al die jaren, trap nog steeds in die valkuil. Gedreven door perfectie. Door de wil om nog steeds verder te werpen.
Waar de legpuzzel het heeft gewonnen aan enorme populariteit in de afgelopen maanden, ga ook ik nog even verder puzzelen. Soms gefrustreerd, omdat het ene stukje niet te vinden is of juist nergens past. Maar zo mooi als het wel lukt. Gericht op nog een paar mooie wedstrijden en verre worpen. Puzzelen is en blijft leuk!